Αν κάποιοι αναρωτιούνται ακόµη γιατί ο όρος «γενιά του Πολυτεχνείου», που αρχικά είχε συνδεθεί µε την κορυφαία στιγµή του αντιδικτατορικού αγώνα, έγινε µε το πέρασµα των χρόνων συνώνυµο των στρεβλώσεων και των σαθρών θεµελίων πάνω στα ...
οποία χτίστηκε η µεταπολιτευτική Ελλάδα, αρκεί να ρίξουν µια µατιά στο βιογραφικό του νέου εκπροσώπου της χώρας µας στην Παγκόσµια Τράπεζα.
Ο λόγος βεβαίως για τον Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος µε διαβατήριο τη δράση που ανέπτυξε στη διάρκεια της επαναστατηµένης νιότης του κατάφερνε από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και µετά να διατηρείται µονίµως στο προσκήνιο, καταλαµβάνοντας άκρως ζηλευτά πόστα στο εκάστοτε σύστηµα εξουσίας. Η άκρη του νήµατος της πολιτικής του ανέλιξης βρίσκεται στην ΕΦΕΕ, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος µετά την αποκατάσταση της ∆ηµοκρατίας. Μάλιστα, κατά τις πρώτες επετείους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν αυτός που κρατούσε τη σηµαία-σύµβολο της νύχτας της 17ης Νοεµβρίου 1973, στη διάρκεια της πορείας προς την αµερικανική πρεσβεία.
Αργότερα, και αφού είχε ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, παρέδωσε τη σηµαία στην ΠΑΣΠ. Εκτοτε ακολούθησε µια «λαµπρή» σταδιοδροµία, που τον κατέστησε χαρακτηριστικό παράδειγµα πολιτικού της µεταπολίτευσης, ο οποίος ανέβαινε σε χρόνο-ρεκόρ τα σκαλιά της πολιτικής ιεραρχίας, χωρίς να έχει κολλήσει ούτε ένα ένσηµο.
ΜΕ ΛΑΛΙΩΤΗ.
Φυσικά, το γεγονός αυτό, ειδικά τις εποχές της απόλυτης «πράσινης» κυριαρχίας, δεν είχε και πολύ µεγάλη σηµασία, πολλώ δε µάλλον από τη στιγµή που ο νεαρός Χρήστος Παπουτσής ήταν µαζί µε τον Κώστα Λαλιώτη τα αγαπηµένα παιδιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Το 1978 βρέθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του Κινήµατος, ενώ το 1984, σε ηλικία 31 ετών, εξελέγη στην Ευρωβουλή. Συµπεριελήφθη εκ νέου στο «πράσινο» ψηφοδέλτιο το 1988, όπως και το 1994. Εναν χρόνο αργότερα, αναβαθµίστηκε στην ευρωπαϊκή πολιτική πυραµίδα, αφού κατέλαβε τη θέση του επιτρόπου Ενέργειας. «Αυτό ήταν το τελευταίο δώρο που έκανε ο Ανδρέας στον Παπουτσή», λέει άνθρωπος που ξέρει όσο λίγοι το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Το 2000, και αφού είχε κουραστεί από τα ευρωπαϊκά οφίτσια και την πολυτελή ζωή στις Βρυξέλλες, επέστρεψε στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό. Χάρη στο... άγχος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σηµίτη για τη διατήρηση των ισορροπιών µε το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, ο Χ. Παπουτσής ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ναυτιλίας. Ωστόσο, ούτε ο ίδιος δεν θέλει να θυµάται εκείνη την εποχή, καθώς η θητεία του συνδυάστηκε µε µία από τις µεγαλύτερες σύγχρονες ναυτικές τραγωδίες της χώρας: το ναυάγιο του «Σάµινα», ανοικτά της Πάρου, που έγινε η αιτία για να χάσουν τη ζωή τους 82 άνθρωποι.
«ΕΠΕΠΛΕΥΣΕ».
Τότε ο Χρήστος Παπουτσής είχε δεσµευτεί, ως αρµόδιος υπουργός, ότι το µαχαίρι θα έφθανε στο κόκκαλο, χωρίς ωστόσο η υπόσχεση αυτή να υλοποιηθεί. Κι εκεί που άπαντες περίµεναν πως η θλιβερή αυτή εξέλιξη θα αποτελούσε ταφόπλακα για την πολιτική του καριέρα, µε έναν µαγικό τρόπο η «αδυναµία» του Ανδρέα κατάφερε τελικά να «επιπλεύσει», ελέω και των ισχυρών διασυνδέσεών του µε το πολιτικό και επιχειρηµατικό κατεστηµένο.
Εν τη βασιλεία Γιώργου Παπανδρέου, ανέλαβε το υπουργείο ∆ηµοσίας Τάξεως, όπου κατά κοινή οµολογία τα έκανε µαντάρα. Επί ηµερών του παρατηρήθηκε το µοναδικό φαινόµενο να δρα ανενόχλητος στο κέντρο της Αθήνας κάθε λογής κουκουλοφόρος, µε τις αστυνοµικές δυνάµεις να βάζουν στο στόχαστρο ειρηνικούς διαδηλωτές, οι οποίοι πνίγονταν από τα δακρυγόνα. «Το Πολυτεχνείο ήταν µια µακρινή ανάµνηση για τον Παπουτσή», έλεγαν τότε άσπονδοι «πράσινοι» φίλοι του πρώην υπουργού.
Οµως, οι διαδοχικές γκάφες του στην Κατεχάκη δεν αποτέλεσαν τον επίλογο του πολιτικού του βιογραφικού. Με τις ευλογίες του συστήµατος Παπανδρέου, επιχείρησε να µπαχαλοποιήσει τις διαδικασίες ανάληψης από τον Ευάγγελο Βενιζέλο της ηγεσίας του Κινήµατος, φορώντας το κοστούµι του «αντάρτη». Τελικά, δεν στάθηκε δυνατό να είναι υποψήφιος πρόεδρος, αφού οι «σύντροφοί» του τον αγνόησαν παντελώς, µε αποτέλεσµα να µην µπορέσει να συγκεντρώσει τον απαιτούµενο αριθµό υπογραφών. Αντίστοιχη ήταν και η αντιµετώπιση της οποίας έτυχε από τους ψηφοφόρους στη Β’ Αθήνας, καθώς στις τελευταίες εθνικές εκλογές δεν εξελέγη βουλευτής.
Ωστόσο, ακόµη κι αυτό το αποτυχηµένο αντάρτικο του βγήκε σε... καλό, καθώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος (µε το ΟΚ του πρωθυπουργού, που προκάλεσε αντιδράσεις, ακόµη και στο εσωτερικό της Ν.∆.), σε µια προσπάθεια να απαλλαγεί από την γκρίνια της οµάδας των «παπανδρεϊκών», του άνοιξε τον δρόµο για την Ουάσιγκτον. Το µεγάλο ζητούµενο βέβαια για τον πρώην υπουργό είναι πώς θα υπηρετήσει µια κυβέρνηση που µέχρι πριν από µερικές ηµέρες επέκρινε τόσο έντονα, απαιτώντας την απόσυρση των πολιτικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ από αυτή. Προφανώς τα 10 χιλιάρικα που θα παίρνει κάθε µήνα τον έκαναν να δει τα πράγµατα µε άλλο µάτι...
Σε γνωστά ληµέρια για την οικογένεια
Το µόνο σίγουρο είναι πως η Παγκόσµια Τράπεζα συνιστά γνώριµο περιβάλλον για την οικογένεια Παπουτσή. Βλέπετε, στον Οργανισµό εργάζεται από το 2011 η µονάκριβη και αµερικανοτραφής θυγατέρα του, Ζωή-Μελίνα, η οποία νωρίτερα είχε αποφοιτήσει από το φηµισµένο Πανεπιστήµιο Γιέιλ.
Κάπως έτσι, ο πρώην υπουργός πρόσθεσε εαυτόν στη µακρά λίστα των άλλοτε αριστερών που εµπιστεύθηκαν την εκπαίδευση των παιδιών τους σε αµερικανικά χέρια, προκειµένου να τους παράσχουν όλα τα εφόδια που προσφέρει η διαχρονική µέκκα του παγκόσµιου καπιταλισµού.
Για την ιστορία και µόνο, αξίζει να σηµειωθεί πως η Ζωή-Μελίνα σπούδασε στο Γιέιλ µε υποτροφία του ιδρύµατος Fulbright. Πρόκειται για µια σειρά ελάχιστων και ιδιαίτερα δαπανηρών χορηγιών, που δίδονται σε φοιτητές και, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους ελληνικής καταγωγής, ελέγχονται απόλυτα από το µορφωτικό τµήµα της αµερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Μάλιστα, τα κριτήρια επιλογής ελάχιστη σχέση έχουν µε τα ακαδηµαϊκά προσόντα των υποψηφίων, αλλά, αντίθετα, έχουν έντονη πολιτική χροιά. Στο πλαίσιο των αρµοδιοτήτων της στην Παγκόσµια Τράπεζα, η κόρη του Παπουτσή βρέθηκε το 2011 στις Φιλιππίνες (από τις 24 Οκτωβρίου ως τις 11 Νοεµβρίου του 2011), σε ειδική αποστολή του οργανισµού στην ασιατική χώρα. Ωστόσο, για λόγους έξωθεν καλής µαρτυρίας θα εγκαταλείψει τη θέση της, µόλις ο πατέρας της αναλάβει τα καθήκοντά του. Η Ζωή-Μελίνα είναι καρπός του έρωτα του Χρήστου Παπουτσή µε την Ιουλία Ταλιούρη, άλλοτε στενή συνεργάτιδα του Κώστα Λαλιώτη (κατάγεται κι εκείνη από τα ∆ολιανά, όπως και ο πρώην κοµµατικός τοποτηρητής του Ανδρέα Παπανδρέου), ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο τόσο στη γνωριµία του ζευγαριού όσο και στην ευτυχή κατάληξη του φλερτ που υπήρχε τότε µεταξύ του Χρήστου Παπουτσή και της µετέπειτα συζύγου του. «Εκείνη την εποχή, ο Παπουτσής εθεωρείτο ως ένα από τα πλέον ανερχόµενα στελέχη του Κινήµατος. Η αγάπη και η εµπιστοσύνη που του είχε ο Ανδρέας ήταν γνωστή σε όλους κι έτσι ήταν λογικό να είναι µεταξύ των πλέον περιζήτητων γαµπρών στο ΠΑΣΟΚικό περιβάλλον», επισηµαίνει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» διαχρονικός φίλος και συνοµιλητής του Χρήστου Παπουτσή. Στο πλευρό του άλλοτε «θείου βρέφους» του ΠΑΣΟΚ, Κώστα Λαλιώτη, βρισκόταν εκείνα τα χρόνια και η δίδυµη αδελφή της Ιουλίας Ταλιούρη, Μαρία, η οποία σήµερα είναι το έτερον ήµισυ του Μιχάλη Καρχιµάκη.
Του Θανάση Φουσκίδη, εφημερίδα "Παραπολιτικά"