Στον Δημήτρη Χρυσικόπουλο
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για την πρώτη, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια, έξοδο της Ελλάδας στις αγορές για δανεισμό. Πώς κρίνετε την απόπειρα αυτή;
Από το 2009 είχα προσωπικά τονίσει, όπως και πολλοί συνάδελφοι της ΝΔ τότε, ότι ο αποκλεισμός μας από τις διεθνείς αγορές δεν στηριζόταν απολύτως στα οικονομικά δεδομένα, αλλά, αντίθετα, ήταν μία συνέπεια της ανεκδιήγητης πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου. Η επάνοδος της Ελλάδας στις χρηματαγορές, παρά την όποια θετική σημειολογία, με χρέος που ξεπερνά το 175%, ενώ το 2009 μόλις που ξεπερνούσε το 120% του ΑΕΠ, είναι μια υπαγορευμένη πολιτική απόφαση που εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες της κ. Μερκελ ενόψει των ευρωεκλογών. Ταυτόχρονα, μετατίθεται και πάλι η συζήτηση για το χρέος και βεβαίως εξυπηρετείται και ο κ. Σαμαράς, που μήνες τώρα προσπαθεί να παρουσιάσει στον εξαθλιωμένο ελληνικό λαό ένα success story.
Η «έξοδος στις αγορές» ήταν μία εξασφαλισμένη διαδικασία που επιθυμούσε για πολιτικούς λόγους η γερμανοποιημένη Ευρώπη. Και προφανώς υπήρξαν ιδιαίτερες εγγυήσεις από πλευράς του υπουργείου Οικονομικών για την πώληση αυτών των ομολόγων, όπως λ.χ. το ότι διέπονται από το αγγλικό δίκαιο. Εκεί οφείλουμε να επικεντρώσουμε τη δημόσια συζήτηση, για να συμπεράνουμε ότι η «έξοδος στις αγορές» ήταν κυρίως ένα «δώρο στους εταίρους δανειστές μας».
Η κυβέρνηση τονίζει ότι η χώρα βγαίνει σιγά σιγά από το τούνελ της κρίσης. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Χωρίς παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση είναι πομφόλυγες, στις οποίες επιδίδονται πρόεδρος και αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης. Δίχως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα ενισχύσει τον εξαγωγικό προσανατολισμό των ελληνικών προϊόντων και θα προσδώσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην εγχώρια παραγωγή, η κρίση θα διαιωνίζεται. Και οι συγκυβερνώντες που ισχυρίζονται ότι η χώρα βγαίνει σιγά σιγά από το τούνελ της κρίσης θα εισέρχονται στο τούνελ της αμείλικτης κρίσης των πολιτών.
Προχωρήσατε σε συνεργασία με τον κ. Βύρωνα Πολύδωρα και δημιουργήσατε την παράταξη Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό, της οποίας είστε και αντιπρόεδρος, με πρόεδρο τον κ. Πολύδωρα. Ποιος ο σκοπός αυτής της συνεργασίας;
Θα θυμίσω επίσης τον Νίκο Νικολόπουλο και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Σκοπός μας είναι η συνέργεια των πολιτικών δυνάμεων μπροστά στον κοινό σκοπό για απεξάρτηση της χώρας μας από τις δάνειες δυνάμεις. Με τη συνένωση των δυνάμεων φιλοδοξούμε να λειτουργήσουμε πολλαπλασιαστικά. Να αφυπνίσουμε δυνάμεις που στέκονταν μέχρι σήμερα βουβά στο περιθώριο. Να φέρουμε τους πολίτες και πάλι στο επίκεντρο της πολιτικής. Να οργανώσουμε περισσότερο, καλύτερα και αποτελεσματικότερα τις αντιρρήσεις μας στο μέλλον που προετοιμάζουν για μας στις Βρυξέλλες, αλλά και να εμπλουτίσουμε με νέες ιδέες ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Να καταστεί το σχέδιο αυτό, το εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση, παραγωγική και θεσμική.
Τι θεωρείτε ότι μπορεί να δώσει στην πολιτική ζωή του τόπου η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό;
Τη χαμένη ελπίδα. Την ελπίδα που πνίγει η πλήρης και άνευ όρων υποταγή στα κελεύσματα της τρόικας. Την ελπίδα που δεν μπορεί να προσφέρει η στείρα άρνηση. Η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό φιλοδοξεί να εκφράσει κυρίως τις αγωνίες της μεσαίας τάξης που δεν λοξοκοιτά στα άκρα, δεν την εκφράζει ο χώρος της συνωμοσιολογίας και δεν βρίσκει αποκούμπι στις φλυαρίες, τις αντιφάσεις και τις αλληλοσυγκρουόμενες ακροβασίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η παράταξή σας θα «δοκιμαστεί» για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές, όπου θα είστε κι εσείς υποψήφιος. Ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε θέσει για την εκλογική αυτή αναμέτρηση;
Τον κόσμο δεν τον απασχολεί πόσο ψηλά ή πόσο χαμηλά έχουμε θέσει τον πήχη των εκλογικών μας προσδοκιών. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπορούμε με συνέπεια να εκφράσουμε τις αγωνίες του. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπορούμε να μεταφέρουμε, χωρίς παρεμβολές, τη δική του φωνή στα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων και να συμβάλουμε δημιουργικά, χωρίς ανούσιους αφορισμούς, στην εξέλιξη της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη. Αυτό παραμένει το βασικό μας μέλημα, χωρίς βέβαια να αποκρύπτω τη φιλοδοξία μας η Ένωση να εκπροσωπηθεί με περισσότερους του ενός ευρωβουλευτή την προσεχή περίοδο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι ευρωεκλογές αυτές θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές για το μέλλον της Ε.Ε. Εσείς πιστεύετε ότι η Ένωση θα πρέπει να αλλάξει και προς ποια κατεύθυνση;
Η Ένωση θα πρέπει να επιστρέψει στις πολιτικές της ρίζες, στην Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Στην Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη της αλληλεγγύης και των ισότιμων εθνών-κρατών. Απέναντι σε αυτές τις αρχές που σφραγίζουν την ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε., η ευρωπαϊκή οικογένεια καθυποτάχθηκε τα τελευταία χρόνια στη γερμανική ηγεμονία. Ηγεμονία που μετέτρεψε τα μέλη της και τους λαούς της σε παρίες. Άλλωστε, τόσο η κριτική μας όσο και οι προτάσεις μας λειτουργούν υπέρ ενός μοντέλου της Ευρώπης των λαών ως αντίβαρο ενός αυξανόμενου ευρωραγιαδισμού που αποδομεί στην πράξη τη συνοχή της Ε.Ε. και φορτίζει αρνητικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Στα καθ’ ημάς, η αποκαλούμενη «δεξιά πολυκατοικία» μοιάζει κατακερματισμένη. Πού αποδίδετε αυτή την εικόνα και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει;
Όσο δεν υπάρχουν ένοικοι, δεν υπάρχει πολυκατοικία. Με τις ανιστόρητες επιλογές της ηγεσίας, η πάλαι ποτέ πατριωτική ΝΔ έχει μετατραπεί στο σημερινό ετοιμόρροπο οίκημα που βρίσκει στηρίγματα στο απαξιωμένο, υπόλογο ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Με τον Βύρωνα Πολύδωρα, τον Νίκο Νικολόπουλο και μετά την προσχώρηση του Παναγιώτη Ψωμιάδη, η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό οικοδομεί το «οχυρό» από το οποίο οι πατριωτικές, ριζοσπαστικές και λαϊκές δυνάμεις του τόπου θα δώσουν τη μάχη για την οικονομική απεξάρτηση της πατρίδας μας από τους διεθνείς τοκογλύφους και τους ημεδαπούς εκπροσώπους τους.
Σε γενικότερο επίπεδο, το πολιτικό σκηνικό της χώρας μοιάζει ιδιαίτερα ρευστό: νέα κόμματα εμφανίζονται, τα παλαιότερα πολυσυλλεκτικά κόμματα μοιάζουν να χάνουν δυνάμεις, συμμαχίες δημιουργούνται και διαλύονται, οι πολίτες δείχνουν να μην εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Πώς εκτιμάτε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα;
Ευελπιστώ ότι θα αναγνωριστούν οι δυνάμεις εκείνες που μπορούν να συμβάλουν δημιουργικά σε έναν εποικοδομητικό διάλογο για το μέλλον της πατρίδας. Σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι που εκπροσωπούν το νέο, ούτε οι μόνοι που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικά επιχειρήματα απέναντι στην επαπειλούμενη ολοκληρωτική διάλυση της χώρας που μας επιφυλάσσουν. Η εκπροσώπηση όλων των τάσεων θα είναι μια θετική εξέλιξη, αρκεί να επιδείξουν όλες οι δυνάμεις την ωριμότητα που προστάζουν οι καιροί για εθνική συνεννόηση σε μια κοινή, εθνική προσπάθεια.
[Free Sunday, 19/4/2014]
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για την πρώτη, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια, έξοδο της Ελλάδας στις αγορές για δανεισμό. Πώς κρίνετε την απόπειρα αυτή;
Από το 2009 είχα προσωπικά τονίσει, όπως και πολλοί συνάδελφοι της ΝΔ τότε, ότι ο αποκλεισμός μας από τις διεθνείς αγορές δεν στηριζόταν απολύτως στα οικονομικά δεδομένα, αλλά, αντίθετα, ήταν μία συνέπεια της ανεκδιήγητης πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου. Η επάνοδος της Ελλάδας στις χρηματαγορές, παρά την όποια θετική σημειολογία, με χρέος που ξεπερνά το 175%, ενώ το 2009 μόλις που ξεπερνούσε το 120% του ΑΕΠ, είναι μια υπαγορευμένη πολιτική απόφαση που εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες της κ. Μερκελ ενόψει των ευρωεκλογών. Ταυτόχρονα, μετατίθεται και πάλι η συζήτηση για το χρέος και βεβαίως εξυπηρετείται και ο κ. Σαμαράς, που μήνες τώρα προσπαθεί να παρουσιάσει στον εξαθλιωμένο ελληνικό λαό ένα success story.
Η «έξοδος στις αγορές» ήταν μία εξασφαλισμένη διαδικασία που επιθυμούσε για πολιτικούς λόγους η γερμανοποιημένη Ευρώπη. Και προφανώς υπήρξαν ιδιαίτερες εγγυήσεις από πλευράς του υπουργείου Οικονομικών για την πώληση αυτών των ομολόγων, όπως λ.χ. το ότι διέπονται από το αγγλικό δίκαιο. Εκεί οφείλουμε να επικεντρώσουμε τη δημόσια συζήτηση, για να συμπεράνουμε ότι η «έξοδος στις αγορές» ήταν κυρίως ένα «δώρο στους εταίρους δανειστές μας».
Η κυβέρνηση τονίζει ότι η χώρα βγαίνει σιγά σιγά από το τούνελ της κρίσης. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Χωρίς παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση είναι πομφόλυγες, στις οποίες επιδίδονται πρόεδρος και αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης. Δίχως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα ενισχύσει τον εξαγωγικό προσανατολισμό των ελληνικών προϊόντων και θα προσδώσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην εγχώρια παραγωγή, η κρίση θα διαιωνίζεται. Και οι συγκυβερνώντες που ισχυρίζονται ότι η χώρα βγαίνει σιγά σιγά από το τούνελ της κρίσης θα εισέρχονται στο τούνελ της αμείλικτης κρίσης των πολιτών.
Προχωρήσατε σε συνεργασία με τον κ. Βύρωνα Πολύδωρα και δημιουργήσατε την παράταξη Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό, της οποίας είστε και αντιπρόεδρος, με πρόεδρο τον κ. Πολύδωρα. Ποιος ο σκοπός αυτής της συνεργασίας;
Θα θυμίσω επίσης τον Νίκο Νικολόπουλο και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Σκοπός μας είναι η συνέργεια των πολιτικών δυνάμεων μπροστά στον κοινό σκοπό για απεξάρτηση της χώρας μας από τις δάνειες δυνάμεις. Με τη συνένωση των δυνάμεων φιλοδοξούμε να λειτουργήσουμε πολλαπλασιαστικά. Να αφυπνίσουμε δυνάμεις που στέκονταν μέχρι σήμερα βουβά στο περιθώριο. Να φέρουμε τους πολίτες και πάλι στο επίκεντρο της πολιτικής. Να οργανώσουμε περισσότερο, καλύτερα και αποτελεσματικότερα τις αντιρρήσεις μας στο μέλλον που προετοιμάζουν για μας στις Βρυξέλλες, αλλά και να εμπλουτίσουμε με νέες ιδέες ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Να καταστεί το σχέδιο αυτό, το εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση, παραγωγική και θεσμική.
Τι θεωρείτε ότι μπορεί να δώσει στην πολιτική ζωή του τόπου η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό;
Τη χαμένη ελπίδα. Την ελπίδα που πνίγει η πλήρης και άνευ όρων υποταγή στα κελεύσματα της τρόικας. Την ελπίδα που δεν μπορεί να προσφέρει η στείρα άρνηση. Η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό φιλοδοξεί να εκφράσει κυρίως τις αγωνίες της μεσαίας τάξης που δεν λοξοκοιτά στα άκρα, δεν την εκφράζει ο χώρος της συνωμοσιολογίας και δεν βρίσκει αποκούμπι στις φλυαρίες, τις αντιφάσεις και τις αλληλοσυγκρουόμενες ακροβασίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η παράταξή σας θα «δοκιμαστεί» για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές, όπου θα είστε κι εσείς υποψήφιος. Ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε θέσει για την εκλογική αυτή αναμέτρηση;
Τον κόσμο δεν τον απασχολεί πόσο ψηλά ή πόσο χαμηλά έχουμε θέσει τον πήχη των εκλογικών μας προσδοκιών. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπορούμε με συνέπεια να εκφράσουμε τις αγωνίες του. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπορούμε να μεταφέρουμε, χωρίς παρεμβολές, τη δική του φωνή στα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων και να συμβάλουμε δημιουργικά, χωρίς ανούσιους αφορισμούς, στην εξέλιξη της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη. Αυτό παραμένει το βασικό μας μέλημα, χωρίς βέβαια να αποκρύπτω τη φιλοδοξία μας η Ένωση να εκπροσωπηθεί με περισσότερους του ενός ευρωβουλευτή την προσεχή περίοδο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι ευρωεκλογές αυτές θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές για το μέλλον της Ε.Ε. Εσείς πιστεύετε ότι η Ένωση θα πρέπει να αλλάξει και προς ποια κατεύθυνση;
Η Ένωση θα πρέπει να επιστρέψει στις πολιτικές της ρίζες, στην Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Στην Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη της αλληλεγγύης και των ισότιμων εθνών-κρατών. Απέναντι σε αυτές τις αρχές που σφραγίζουν την ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε., η ευρωπαϊκή οικογένεια καθυποτάχθηκε τα τελευταία χρόνια στη γερμανική ηγεμονία. Ηγεμονία που μετέτρεψε τα μέλη της και τους λαούς της σε παρίες. Άλλωστε, τόσο η κριτική μας όσο και οι προτάσεις μας λειτουργούν υπέρ ενός μοντέλου της Ευρώπης των λαών ως αντίβαρο ενός αυξανόμενου ευρωραγιαδισμού που αποδομεί στην πράξη τη συνοχή της Ε.Ε. και φορτίζει αρνητικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Στα καθ’ ημάς, η αποκαλούμενη «δεξιά πολυκατοικία» μοιάζει κατακερματισμένη. Πού αποδίδετε αυτή την εικόνα και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει;
Όσο δεν υπάρχουν ένοικοι, δεν υπάρχει πολυκατοικία. Με τις ανιστόρητες επιλογές της ηγεσίας, η πάλαι ποτέ πατριωτική ΝΔ έχει μετατραπεί στο σημερινό ετοιμόρροπο οίκημα που βρίσκει στηρίγματα στο απαξιωμένο, υπόλογο ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Με τον Βύρωνα Πολύδωρα, τον Νίκο Νικολόπουλο και μετά την προσχώρηση του Παναγιώτη Ψωμιάδη, η Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό οικοδομεί το «οχυρό» από το οποίο οι πατριωτικές, ριζοσπαστικές και λαϊκές δυνάμεις του τόπου θα δώσουν τη μάχη για την οικονομική απεξάρτηση της πατρίδας μας από τους διεθνείς τοκογλύφους και τους ημεδαπούς εκπροσώπους τους.
Σε γενικότερο επίπεδο, το πολιτικό σκηνικό της χώρας μοιάζει ιδιαίτερα ρευστό: νέα κόμματα εμφανίζονται, τα παλαιότερα πολυσυλλεκτικά κόμματα μοιάζουν να χάνουν δυνάμεις, συμμαχίες δημιουργούνται και διαλύονται, οι πολίτες δείχνουν να μην εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Πώς εκτιμάτε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα;
Ευελπιστώ ότι θα αναγνωριστούν οι δυνάμεις εκείνες που μπορούν να συμβάλουν δημιουργικά σε έναν εποικοδομητικό διάλογο για το μέλλον της πατρίδας. Σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι που εκπροσωπούν το νέο, ούτε οι μόνοι που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικά επιχειρήματα απέναντι στην επαπειλούμενη ολοκληρωτική διάλυση της χώρας που μας επιφυλάσσουν. Η εκπροσώπηση όλων των τάσεων θα είναι μια θετική εξέλιξη, αρκεί να επιδείξουν όλες οι δυνάμεις την ωριμότητα που προστάζουν οι καιροί για εθνική συνεννόηση σε μια κοινή, εθνική προσπάθεια.
[Free Sunday, 19/4/2014]