Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΟΧΗΣ

Εναντιώνεται λέει,  στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.

Τα βάζει με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων και το σιωνισμό. ‘Ετσι λέει.

Καταγγέλλει την παγκοσμιοποίηση.

Επιτίθεται στις υπερδυνάμεις ή σε κάποιες απ' αυτές. Πάντα στα λόγια...

Κάνει ανοίγματα στη Ρωσία και στο Ισραήλ ψάχνοντας νέους γεωστρατηγικούς συμμάχους ενώ δίνει γη και ύδωρ στους υπερατλαντικούς συμμάχους – αφεντικά του.

Είναι πάντοτε λαλίστατος  δεν ελέγχει τα λόγια του, με ακραίες λεκτικές επιθέσεις επί δικαίων και αδίκων.

Μόνο για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα δεν βρήκε ούτε λέξη να αρθρώσει.             Εδώ και βδομάδες.

Κατάπιε την γλώσσα του, ήπιε το αμίλητο νερό.

Απαγόρευσε στα πρόβατα, τα κοινοβουλευτικά στελέχη του, την παραμικρή αναφορά και καταδίκη στο Ισραήλ και στα εγκλήματα του στην Παλαιστίνη.

Θέλει και να ηγηθεί σε πατριωτικό μέτωπο.

Ποιάς πατρίδας όμως;

Μιας πατρίδας υποταγμένης στο ευρω-δολλάριο και στις ορέξεις των Αμερικανο-ισραηλινών Τραπεζών ;

Μιας πατρίδας που κλείνει τα μάτια στο νέο ολοκαύτωμα, στα εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας και των ανήμπορων λαών;

‘Ιδιος και χειρότερος των εθελόδουλων Σαμαρο-Βενιζέλων.

Άνθρακες οι πατριωτικές, δημοκρατικές κορώνες του.

Ή καλύτερα υδρογονάνθρακες.

Αυτό τον ενδιαφέρει σαν καλός μεσίτης και να μπει στη μοιρασιά των θαλάσσιων οικοπέδων της ΑΟΖ.

Μηπως θελει το υπουργειο των υδατανθρακων?

Σαν τον πλασιέ που προσπαθεί να σπρώξει όσο όσο το εμπόρευμα στο μεγαλοπελάτη, για να μην χάσει την προμήθεια, αδιαφορώντας αν ο πελάτης θα πληρώσει τελικά και αν τα λεφτά είναι  ματωμένα ή κλεμμένα .

Τον έχουμε καταλάβει. ‘Εστω και αργά .