20 Δεκ 2016

ΕΔΩ τα πιασαμε τα λεφτα μας...ταλεντο που ειχε ο ΣΑΜΑΡΑΣ!!!Δαββέττας: «Εκτιμώ Σαμαρά-Μητσοτάκη, αλλά υπό προϋποθέσεις… θα μετείχα σε κυβέρνηση Τσίπρα»!

Διακατέχεται από μια διαρκή φλόγα και είναι εμφανές ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πάθος. Είναι το ίδιο δραστήριος όταν διδάσκει στο πανεπιστήμιο, με τις στιγμές που ασχολείται με την πολιτική, ακόμη δε περισσότερο όταν δημιουργεί:
ζωγραφίζει, γράφει ποίηση, όταν ασχολείται με την πολιτική. Τον Δημοσθένη Δαββέτα τον συναντήσαμε στην ομαδική έκθεση που λαμβάνει χώρα στον πάνω όροφο του Δεληολάνη (επί της οδού Συγγρού στο κέντρο της Αθήνας), όπου συμμετέχει με δύο εξαιρετικές δημιουργίες, αλλά και με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του «Η απιστία των άστρων».
– Πώς μια τόσο έντονα καλλιτεχνική φύση θέλει και ασχολείται με την πολιτική;
– Συμβάδιζαν πάντα μέσα μου. Ξεκίνησα από την πολιτική. Ήμουνα συνδικαλιστής στο πανεπιστήμιο, γιατί ήθελα να μπω μπροστά και να εκφράσω τα αιτήματα του κόσμου. Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι η πολιτική θα γίνει καλύτερη όταν οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτήν είναι καλλιεργημένοι. Παρατήρησα ότι οι άνθρωποι δίπλα μου δεν ήταν καλλιεργημένοι. Ήταν παίκτες… οικονομικοί, κοινωνικοί, στρατηγικοί. Αλλά αν θέλουμε στην πολιτική ποιότητα, τότε πρέπει να είναι και οι πρωταγωνιστές ποιοτικοί. Όταν οι πολιτικοί δεν έχουν καλή σχέση με την τέχνη και τα γράμματα, τότε αυτό που προτείνουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια στρατηγική, συμβατική διαχείριση. Προσωπικά, ήθελα να έχω μια πιο σφαιρική δράση. Έτσι, μετά τον πρώτο καιρό που ασχολήθηκα με την πολιτική, πήγα στη Γαλλία, καλλιέργησα τον εαυτό μου, έγινα καθηγητής, ανέπτυξα την καλλιτεχνική μου πλευρά, και όταν είδα ότι η καλλιτεχνική μου και η πολιτική μου πλευρά ήταν σε ισορροπία, αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση του Αντώνη Σαμαρά. Από τότε έχω μια διαρκή συμμετοχή στην πολιτική και συμμετέχω στα πολιτικά δρώμενα με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη που έχω όταν γράφω ή ζωγραφίζω.
– Κοιτώντας νηφάλια τώρα προς τα πίσω, πώς βλέπετε τη συνεργασία σας με τον πρώην πρωθυπουργό;
– Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ίσως να μην πήρα αυτό που ήθελα. Χωρίς έπαρση, ξέροντας καλά το αντικείμενο, ήθελα να προσφέρω σε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πολιτισμό. Ο κύριος Σαμαράς, όμως, έκρινε ότι έπρεπε να παραμείνω σύμβουλός του. Άλλοι, εν τούτοις, υπουργοποιήθηκαν και αποδείχτηκαν κακές επιλογές. Όπως και να έχει, πάντως, του οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να δω πώς λειτουργεί η πολιτική από μέσα. Με τα λίγα καλά και με τα πολλά κακά… Να μάθω αυτό που ονομάζουμε «πολιτική πραγματικότητα». Κι αυτό με βοήθησε να μπορώ τώρα να αντιμετωπίσω εύκολα όλες τις πολιτικές καταστάσεις… Κάποιοι ακόμα και μέσα στη Ν.Δ. επιμένουν να με λένε «Σαμαρικό». Εγώ ως δημιουργός δεν είμαι ουρά κανενός. Ούτε θα γίνω. Εκτιμώ βαθύτατα τον Αντώνη Σαμαρά, όπως όμως και τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν αποκλείω να εκτιμώ και τον επόμενο αρχηγό της Ν.Δ., όποτε αυτός υπάρξει. Απλώς, ο Σαμαράς ήταν αυτός που ζήτησε να τον βοηθήσω και τον βοήθησα. Αν μου το ζητήσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να το κάνω από ένα πόστο υπευθυνότητας, φυσικά θα το πράξω.
– Αν σας το ζητούσε ο Αλέξης Τσίπρας;
– Θα το έκανα με προϋποθέσεις: Αν θεωρήσω ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από την προσφορά μου. Αν το απαιτούσε η συγκυρία. Αν μου έκανε μια πρόταση έντιμη με σκοπό να προσφέρω στη βελτίωση της χώρας, θα το έκανα. Χωρίς να αλλάξω κομματική ταυτότητα. Θα σεβόμουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν θα έμπαινα ποτέ στο κόμμα.
– Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα;
– Η κατάσταση όπως είναι σήμερα έχει να κάνει με την πολιτική πραγματικότητα. Τα τελευταία 30-40 χρόνια η πολιτική και οι πολιτικοί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν ακολούθησαν τις ανάγκες του κόσμου. Ακολούθησαν τις ανάγκες μιας διεθνούς ελίτ, η οποία –όπως βλέπουμε τώρα μέσα από την παγκοσμιοποίηση– είναι αποτυχημένη. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον κόσμο, βρίσκεται σε αυτούς που έπρεπε να λύσουν τα προβλήματα και να φέρουν μια καλύτερη υπόσχεση ζωής στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, εύκολα προσαρμόστηκαν στα λίγα που τους έδιναν οι τράπεζες και οι πολιτικοί, και έτσι χάθηκε το παιχνίδι. Όσο αυτή η σχέση μεταξύ πολιτικών και κόσμου δεν βρίσκει την ισορροπία της, το πρόβλημα θα παραμένει. Όπως μιλάμε στην οικονομία για εμπιστοσύνη, έτσι πρέπει να υπάρξει εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτικών και του κόσμου.
 – Το οικοδόμημα της Ευρώπης είναι επιτυχημένο;
– Έτσι όπως εξελίχθηκε, όχι. Όταν ξεκίνησε ήταν πολλά υποσχόμενο. Είπαν στον κόσμο ότι θα συνεργαστούμε οικονομικά και θα προχωρήσουμε. Η οικονομική συνεργασία, όμως, δεν συνυπήρξε με αντίστοιχη πολιτική συνείδηση των οικονομικών αλλαγών. Ήρθε η παγκοσμιοποίηση και τίναξε στον αέρα όλες τις πολιτικές και πολιτιστικές παραδόσεις, τα έθνη-κράτη, τις παραδοσιακές αξίες, και εμείς περιμένουμε από τον κόσμο να δεχθεί μόνο με οικονομικά κριτήρια ότι αυτό που του προσφέρουμε είναι καλό. Εκεί είναι το μεγάλο λάθος. Νομίζουν ότι ο κόσμος είναι ζωάκια που θα του λύσουμε το πρόβλημα με ένα κομματάκι ψωμί. Όχι. Ο κόσμος έχει ανάγκη από πνευματική τροφή, από συναισθηματική ζωή, από δημιουργική καθημερινότητα. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από το «ευ ζην». Κι αυτό οι πολιτικοί πρέπει να το καταλάβουν και να συμπλεύσουν με τον κόσμο. Και ο κόσμος να αλλάζει τους πολιτικούς, να βάζει νέους που να στηρίζονται σε αυτή την αρχή.
http://rpntv.gr/