8 Δεκ 2016

H φθίνουσα πορεία της ευρωπαϊκής Αριστεράς

Η εξέγερση των ψηφοφόρων εναντίον του ηγέτη της Ιταλίας σηματοδοτεί το πιο πρόσφατο πλήγμα σε μια καθοδική πορεία που ξεκίνησε πριν από την ύφεση που έπληξε την Ευρώπη το 2008 και έχει επιταχυνθεί από τότε. ...
Οι ψηφοφόροι έχουν εκνευριστεί από τα μέτρα λιτότητας που υιοθέτησαν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις για να διαχειριστούν τις κρίσεις χρέους. Πολλοί που κάποτε υποστήριζαν τους Σοσιαλιστές και τους Σοσιαλδημοκράτες, απορρίπτουν τώρα τις εκκλήσεις τους για μια ενισχυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και τη φιλόξενη στάση τους σχετικά με τη μετανάστευση.
Καθώς οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να "χωνέψουν" την ήττα τους στις ΗΠΑ, οι κεντροαριστεροί ηγέτες της Ευρώπης συζητούν κατά πόσον ο καλύτερος τρόπος για να ανακάμψουν είναι να παραμείνουν πιστοί σε μια κεντρώα θέση ή να στραφούν πιο αριστερά. Στις πέντε μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, η αριστερά κυβερνά σε δύο: στη Γαλλία και στην Ιταλία. Αλλά την περασμένη εβδομάδα ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είπε ότι δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή του τον Μάιο, αφού οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ούτε ο ίδιος ούτε κανένας άλλος Σοσιαλιστής θα τα καταφέρει να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Οι Γάλλοι ψηφοφόροι είναι πιθανότερο να επιλέξουν μεταξύ των υποψηφίων των δύο δεξιών κομμάτων, των κεντροδεξιών Ρεπουμπλικάνων οι του αντι-μεταναστευτικού Εθνικού Μετώπου.
Στην Ιταλία, ο Πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι παραιτήθηκε τη Δευτέρα όταν οι ψηφοφόροι απέρριψαν την προτεινόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Η εκστρατεία του για τις αλλαγές μετέτρεψαν το δημοψήφισμα της Κυριακής σε μια ψήφο εμπιστοσύνης στην κεντροαριστερή ατζέντα του που επικεντρώθηκε στην οικονομική ανάπτυξη. Το ηχηρό "όχι" στην ψηφοφορία ήταν μια νίκη του ευρωσκεπτικιστικού Κινήματος των Πέντε Αστέρων, το οποίο αποστράγγιξε τις ψήφους από το Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι.
Ο Ζιγκφριντ Μουρεσάν, ένας εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μιας ομάδας κεντροδεξιών κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, "κάρφωσε" τους χωρίς προοπτικές αντιπάλους του σε ένα tweet τη Δευτέρα: "Τι κακή εβδομάδα για τους ευρωπαίους σοσιαλιστές. Ο Ρέντσι έπεσε, ο Ολάντ έπεσε. Προσθέστε σε αυτά και τις αδυναμίες τους σε Ισπανία, Γερμανία, Πολωνία, κ.ά." Το αυξανόμενο κύμα λαϊκισμού της ηπείρου έχει επίσης αμφισβητήσει τα κεντροδεξιά κόμματα, αλλά έχουν αντισταθεί με καλύτερο τρόπο. Οι αποτυχίες για την αριστερά της Ευρώπης, εν τω μεταξύ, έχουν βυθίσει τους ηγέτες της σε ενδοσκόπηση.
"Υπήρξε μια απομάκρυνση από τις φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες σε πολλές χώρες στην Ευρώπη και εκτός Ευρώπης" δήλωσε πρόσφατα ο έλληνας υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, του οποίου το ακροαριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία το περασμένο έτος. "Αυτό είναι εν μέρει σφάλμα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς. Δεν έχουν πραγματικά αρθρώσει ένα πρόγραμμα που αντιμετωπίζει τις ανησυχίες των ψηφοφόρων -μια ατζέντα έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν τη θέση τους σε ένα πιο παγκοσμιοποιημένο κόσμο της οικονομίας".
Υπάρχουν εξαιρέσεις. Οι Σοσιαλιστές της Πορτογαλίας έχουν δει τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις να ανεβαίνουν, αφού συμμάχησαν με τρία κόμματα της άκρας αριστεράς για να σχηματίσουν κυβέρνηση το περασμένο έτος. Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Μάλτας, ο οποίος διαμόρφωσε την εκστρατεία του βάσει αυτής του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, εξελέγη πρωθυπουργός με μία σαρωτική νίκη το 2013, αφού εγκατέλειψε την ευρωσκεπτικιστική στάση του.
Αλλά και σε άλλες χώρες όπου οι Σοσιαλδημοκράτες προηγούνται ή αποτελούν μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού, η υποστήριξή τους φθίνει. Αυτό συμβαίνει στην Αυστρία, όπου το λαϊκιστικό, αντι-μεταναστευτικό Κόμμα της Ελευθερίας παραμένει η ισχυρότερη πολιτική δύναμη, παρά την ήττα του υποψηφίου του από έναν κεντροαριστερό ανεξάρτητο υποψήφιο στις εκλογές της Κυριακής για το, σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικό, αξίωμα του προέδρου. Ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών δεν κατάφερε να φτάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Οι Ευρωπαίοι αριστεροί που επιδιώκουν να εξορκίσουν ή να αντιστρέψουν την εκλογική ήττα είναι πιο περιορισμένοι από ότι οι ομοϊδεάτες τους στις ΗΠΑ ως προς το τι μπορούν να προσφέρουν στους ψηφοφόρους. Οι στόχοι της ΕΕ για το έλλειμμα καθιστούν πιο δύσκολο να προσφέρουν προγράμματα κρατικών δαπανών που παραδοσιακά υπερασπίζεται η αριστερά. Οι 19 κυβερνήσεις της ευρωζώνης περιορίζονται περαιτέρω. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, δεν έχουν την εξουσία να τονώσουν τις οικονομίες τους με την εκτύπωση χρήματος.
Κι αν αυτά τα κόμματα ακολουθήσουν τους Σοσιαλιστές της Πορτογαλίας και κλίνουν περαιτέρω αριστερά ή των Εργατικών της Μάλτας και κινηθούν προς το κέντρο, συνολικά οι προοπτικές τους είναι πιο ζοφερές από ό,τι για τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ, λόγω του αυξημένου ανταγωνισμού στην Ευρώπη για τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς.
Τα νέα ή τα προηγουμένως περιθωριακά κόμματα της άκρας αριστεράς, όπως το Podemos στην Ισπανία, και της ακροδεξιάς, όπως το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία, "κλέβουν" ψηφοφόρους από τη συστημική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Αλλά ενώ τα κεντροδεξιά κόμματα τείνουν να χάνουν ψηφοφόρους κυρίως από κόμματα πιο δεξιά, πολλά από τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης πλήττονται σε όλα τα μέτωπα.
Οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές στην Ισπανία, για παράδειγμα, έχασαν ψήφους τόσο από τους Podemos όσο και από ένα τυχάρπαστο κεντρώο κόμμα στις εκλογές του τρέχοντος έτους, επιτρέποντας στον Πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι, έναν παραδοσιακό συντηρητικό, να κερδίσει μια δεύτερη θητεία. Οι Σοσιαλιστές πήραν το 22,7% των ψήφων, λίγο περισσότερο από το μισό από αυτό που είχαν σε προηγούμενες δεκαετίες ως ένα από τα δύο κυρίαρχα κόμματα της Ισπανίας.
Ο Χουάνχο Μπαρόζο, ένας 38χρονος που εργάζεται στην υπηρεσία τηλεφωνικής βοήθειας της Ισπανίας για τους πολίτες, είπε ότι αποχώρησε από τους Σοσιαλιστές το 2012. Έχουν "ένα Σοσιαλδημοκρατικό μήνυμα", είπε, "αλλά δεν ανέλαβαν αποτελεσματικά μέτρα" όσο ήταν στην κυβέρνηση για να σταματήσουν τους πιστωτές από το να εκδιώκουν τους ιδιοκτήτες σπιτιών που είχαν μείνει πίσω στις πληρωμές υποθηκών κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Το Podemos, είπε, "καλύπτει το κενό" και πλέον το ψηφίζει. Το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας και οι Γάλλοι Σοσιαλιστές έχουν αγωνιστεί για να συμβιβάσουν τις αυξανόμενες διαφορές μεταξύ της βάσης των παραδοσιακών ψηφοφόρων τους, δηλαδή της εργατικής και της μεσαίας τάξης, σε θέματα όπως η μετανάστευση. Περισσότεροι Βρετανοί ψηφοφόροι της εργατικής τάξης έχουν μετακινηθεί από το Εργατικό Κόμμα στο ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο άσκησε πιέσεις για αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, ενώ πολλοί από τους ομοϊδεάτες τους στη Γαλλία έχουν εγκαταλείψει τους Σοσιαλιστές και άλλα αριστερά κόμματα και έχουν στραφεί στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν. "Θα περίμενα αυτή η καθοδική πορεία να συνεχιστεί", δήλωσε ο Πάτρικ Ντάιμοντ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και πρώην σύμβουλος του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου.
απο το antinews