Του Γιώργου Λακόπουλου
Κάθε φορά που ανακοινώνονται οι δηλώσεις "πόθεν έσχες" των βουλευτών και των υπουργών, πολλοί σκέφτονται με νοσταλγία τους παλαιούς πολιτικούς.
Είχαν πολλά κουσούρια. Αλλά έμπαιναν στην πολιτική αφού είχαν αποκατασταθεί οικονομικά, επαγγελματικά, κοινωνικά -και γι αυτό έμπαιναν -και κατά κανόνα έβγαιναν φτωχότεροι από ό,τι μπήκαν. Είναι αμέτρητοι όσοι έφαγαν περιούσιες στην πολιτική.
Τα "πόθεν έσχες" -ο Θεός να τα κάνει- των σημερινών πολιτικών είναι δραστηριότητα διασυρμού της πολιτικής. Αν καθιερώθηκε για να κατοχυρώσει την διαφάνεια του πολιτικού κόσμου, την έχουν μετατρέψει σε όνειδος για τους ίδιους. Οι -αρκετές είναι αλήθεια- εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Σε πολλές περιπτώσεις οι δηλώσεις είναι ασαφείς, πρόχειρες και δυσανάγνωστες και έπρεπε να επιστραφούν ως απαράδεκτες. Είναι απορίας άξιο πως δέχονται οι υπηρεσίες και ο αρμόδιος αντιπρόεδρος της Βουλής δηλώσεις με προφανείς ελλείψεις και ορνιθοσκαλίσματα. Τι πάει να πει η διατύπωση "ουδεμία μεταβολή" και άλλα συναφή που κοσμούν αρκετές δηλώσεις; Ποιος υπουργός Οικονομικών θα δεχόταν δήλωση φορολογούμενου που θα ανέφερε "ίδια με την προηγούμενη";
Σε πολλές περιπτώσεις οι δηλώσεις είναι ασαφείς, πρόχειρες και δυσανάγνωστες και έπρεπε να επιστραφούν ως απαράδεκτες. Είναι απορίας άξιο πως δέχονται οι υπηρεσίες και ο αρμόδιος αντιπρόεδρος της Βουλής δηλώσεις με προφανείς ελλείψεις και ορνιθοσκαλίσματα. Τι πάει να πει η διατύπωση "ουδεμία μεταβολή" και άλλα συναφή που κοσμούν αρκετές δηλώσεις; Ποιος υπουργός Οικονομικών θα δεχόταν δήλωση φορολογούμενου που θα ανέφερε "ίδια με την προηγούμενη";
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Αν το "πόθεν έσχες" στην ουσία συνιστά μεθόδευση για να αποφεύγουν οι πολιτικοί την κοινοποίηση της πραγματικής οικονομικής τους κατάστασης διαχρονικά, οι μεθοδεύσεις μέσα στη μεθόδευση βγάζουν μάτι. Πχ η... διασπορά των χρημάτων τους. Υπάρχουν δηλώσεις με 10-25 διαφορετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και αρκετοί σε ξένες τράπεζες!
Ποιος ξέρει τι ανασφάλεια ένιωθαν και άπλωσαν τις οικονομίες στους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ορισμένοι πολιτικοί, παρότι επί χρόνια περιβάλλονται εμφανώς από σύμβολα του πλούτου, με βάση τις δηλώσεις τους σχεδόν πένονται. Άλλοι φέρονται να τα πήγαν καλά ως πολιτικοί, καθώς εμφανίζονται με μετοχές, ακίνητα και καταθέσεις -σε διάφορα νομίσματα ορισμένοι- αποκτηθέντα στο διάστημα που ήταν στην πολιτική, όπως προκύπτει από το "έτος κτήσης".
Ακόμη και πρόσωπα χωρίς περιουσία ή επαγγελματική δραστηριότητα προτού πολιτευτούν, είναι σήμερα νοικοκυραίοι. Είτε ζούσαν με ψωμοτύρι και επένδυαν τις αποζημιώσεις του βουλευτή ή του υπουργού, είτε υπήρξαν καλοί διαχειριστές των οικονομικών τους -οπότε είναι απορίας άξιο πως τόσο προκομμένοι άνθρωποι έριξαν έξω το κράτος .
Οι δηλώσεις "Πόθεν έσχες" βουλευτών και υπουργών, κάθε χρόνο εγγράφονται στις μελανές σελίδες του εγχώριου κοινοβουλευτισμού. Ως προς την ειλικρίνεια τους, έτσι κι αλλιώς πραγματικός έλεγχος δεν υπάρχει. Η πολυδιαφημισμένη "δέσμευση" για έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης του πολιτικού κόσμου από το 1974, ήταν απλώς αέρας κοπανιστός και κατέληξε σε φιάσκο.
Το κράτος ερευνά την απόκτηση περιουσίας σε βάθος 15ετίας για όλους τους φορολογούμενους, εκτός από τους… πολιτικούς!
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Υπάρχει η κατά βούληση δήλωση του "έσχες" - και αυτό σαν γραβιέρα- και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για το "πόθεν". Γιατί λοιπόν να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους; Στα οικονομικά σου ως πολιτικός στην Ελλάδα, είσαι ότι δηλώσεις.
Ασφαλώς υπάρχουν και πολλοί πολιτικοί που σέβονται αυτή τη διαδικασία και την κάνουν με όσο πιο ευκρινή και πιο ειλικρινή τρόπο γίνεται. Αλλά είναι περισσότεροι όσοι μας δουλεύουν κανονικά, παρουσιάζοντας την οικονομική τους κατάσταση με εξοργιστικό τρόπο. Αυτοί δημιουργούν την εικόνα που περιέγραφε ο Χενρι Κίσινγκερ: "Το 90% των πολιτικών βγάζει κακό όνομα στο υπόλοιπο 10%".
http://www.capital.gr/