Μάνος Οικονομίδης
Η φουρνιά των ανίκανων και ανεπαρκών πολιτικών, που κρατούν στα χέρια τους την τύχη των ευρωπαϊκών κοινωνιών τα τελευταία (πολλά) χρόνια της διεθνούς κρίσης, δεν κουράζεται να μας τροφοδοτεί με καινούριες “ομορφιές”…
που θα έλεγε και ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η περίπτωση του Αντόνιο Ταγιάνι, Ιταλού πολιτικού και νέου Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που χάρισε στους γνωστούς γείτονες-παραχαράκτες της Ιστορίας, όχι μόνο την ονομασία της Μακεδονίας, αλλά και τον Μέγα Αλέξανδρο, είναι εξόχως χαρακτηριστική του πυρήνα του προβλήματος.
Ένα πρόβλημα το οποίο εκκινεί από την ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά, καθώς η συγκεκριμένη πολιτική οικογένεια συνδέθηκε με τις μεγάλες, προωθητικές στιγμές της ιστορική διαδρομής της ηπείρου μας, αλλά σήμερα αδυνατεί να παράξει εμβληματικές προσωπικότητες. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, τον Ζακ Σιράκ, τον Χέλμουτ Κολ, τη Μάργκαρετ Θάτσερ, ακόμη και τον παρορμητικό αλλά θυελλώδη Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η Κεντροδεξιά υπήρξε τις τελευταίες δεκαετίες η πολιτική οικογένεια της προόδου. Με τελευταίο υπόδειγμα ηγεσίας, εκείνο της Άνγκελα Μέρκελ.
Η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά γέννησε ιδέες αλλά και τους φορείς των ιδεών αυτών, που πήγαν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης πιο μακριά. Την ταξίδεψαν σε ένα ασφαλές μέλλον, με ρεαλιστική και ανατροφοδοτούμενη αυτοπεποίθηση. Μια Ευρώπη που βρέθηκε πολύ κοντά στο ιστορικό ζητούμενο της πολιτικής ενοποίησης, ακόμη και στη σκιά του βραχνά της μυωπικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά δεν είναι πλέον αυτό το ασφαλές πολιτικό λιμάνι. Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια μας έχει χαρίσει διάφορες… χαριτωμένες προσωπικότητες. Από τον μοιραίο και ολίγιστο Μαριάνο Ραχόι, που εγκλώβισε στην προσωπική βουλιμία του για εξουσία την 4η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, και γέννησε τους επικίνδυνους Podemos, μέχρι τον “ελαφρύ” και ανιστόρητο Ταγιάνι.
Θλίψη και μελαγχολία. Μια Κεντροδεξιά που πρέπει να ανακτήσει και πάλι την ιστορική διαδρομή της με εμβληματικές προσωπικότητες. Με το φως, που στο τέλος νικάει πάντα το σκοτάδι.
ΥΓ: Στα ελληνικά, η ανάρτηση του Αντόνιο Ταγιάνι στο Twitter. Για να την καταλάβουμε… μόνο εμείς. Πόσο μακριά από την πραγματικότητα
https://ysterografa.gr