Πριν 40 χρόνια είμαι με παρέα σε παραλιακό μαγαζί, απ' αυτά που τα λένε «κοσμικά», τα κυριλάτα, όχι κάποιο κωλάδικο, τέτοιο έπαιζε στην εθνική οδό. Σκάει ένα επεισόδιο, ένας χοντρός τσαμπουκάς, με πρωταγωνιστή μια σκατόφατσα, που είχε ρόλο μπράβου στο μαγαζί. Γιατί και πώς μην πούμε, ..
διότι θα χάσουμε τη μπάλα στο θέμα μας.
-Ποιος είναι αυτός, ρώτησαν κάποιοι κι ένας που «ήξερε» έκανε τη σχετική ενημέρωση...
«Ένα ρεμάλι είναι, που ζει από τους πούστηδες... Αυτό είναι το «επάγγελμά» του, πηδάει γρίληδες...».
Ψιλοάβγαλτος ακόμα εγώ, μου έμεινε αυτό το επεισόδιο. Ότι κάποιος ζει, βγάζει μεροκάματο πηγαίνοντας με αδελφές. Αηδιαστικό. Και αναξιοπρεπέστατο, σίγουρα.
Πουτάνα ζωή! Να σε υποχρεώνει προκειμένου να κερδίσεις τον επιούσιον να το κάνεις με gay. Να μην το γουστάρεις, να συχαίνεσαι τον εαυτό σου, αλλά να μη βρίσκεις κάτι άλλο για να ζήσεις τον εαυτό σου, την οικογένειά σου.
Σήμερα, λοιπόν, μια χαρά παλληκάρια που έχουν μείνει στην αφραγκία, που δεν βρίσκουν δουλειά, «εκδίδονται». Ο κολλητός τους, που έχει ήδη αρχίσει να πορνεύεται με άνδρες, τους προτείνει να κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Έτσι μπαίνουν στο λούκι.
Πρόσεξε. Η «δουλειά» έχει τις απαιτήσεις της. Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις. Αν το κάνεις, αν θέλεις να σε προτιμάει η «πελατεία», θα έχεις συμπεριφορά «επαγγελματική», ό,τι νοείται ως τέτοια στη συγκεκριμένη περίπτωση.
αποδυτηριακιας