Ενας εξηντάρης με μορφή γραμματιζούμενου ανθρώπου αλλά και με έντονα τα σημάδια της μελαγχολίας στο πρόσωπο κάθεται απέναντί μου στο βαγόνι του μετρό. Για κάμποση ώρα τον κοιτάζω και με κοιτάζει χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα. Κάποια στιγμή μου
λέει: «Σας παρακολουθώ εδώ και χρόνια, εσείς τα λέτε αλλά κανείς δεν σας ακούει». Ενα κοινότοπο -πια- σχόλιο που το ακούω όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό.
Ο μελαγχολικός συνεπιβάτης αυτοσυστήνεται: «Μιχάλης Παπασάββας, πρώην ιδιοκτήτης εταιρείας Πληροφορικής και νυν υπόδικος που την τελευταία πενταετία τραβάω του λιναριού τα πάθη». Ο άνθρωπος αυτός από την πρώτη στιγμή μου κινεί το ενδιαφέρον και τον ακούω με προσοχή καθώς μου εξιστορεί τον «σταυρό του μαρτυρίου» που κουβαλάει στους ώμους του τούτα τα δίσεκτα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Τον ακούω και δένεται κόμπος το στομάχι μου: «?Από το 2013 που έχασα τη ρύθμιση στη ΦΑΕ Πειραιά, συλλήψεις και δύο φορές τον μήνα στο σκαμνί του Τριμελούς Δικαστηρίου του Πειραιά. Οκτώ δίκες μέσα στο 2017 για χρέη 1.000 ευρώ, 5.000 ευρώ, 50.000 ευρώ σε Εφορία και ΙΚΑ. Ενα ποσό των 200.000 ευρώ το έχουν σπάσει σε δεκαπέντε δίκες και πολλές απ/ αυτές για το ίδιο αδίκημα! Τι και εάν προσπαθώ να πω σε εφόρους και δικαστές ότι μέσα στην κρίση πλήρωσα 398.000 ευρώ φόρους και ότι έδωσα εργασία σε 500 νέους Ελληνες επιστήμονες. Η μόνη λέξη που ακούω και βουίζουν τα αυτιά μου είναι: «ΕΝΟΧΟΣ»!!».
«Χάθηκαν 30 επιστήμονες»
Ο συνομιλητής μου ξεροκαταπίνει και συνεχίζει: «Στις 9 Ιανουαρίου φέτος στο Εφετείο ο εισαγγελέας μού λέει: "Κατηγορούμενε, αναγνωρίζω την ιδιότητά σας ως ενός λαμπρού επιστήμονα, όλοι ξέρουμε βέβαια ότι ένας επιστήμονας δεν μπορεί να γίνει ποτέ ένας καλός επιχειρηματίας, όπως επίσης ένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να γίνει επιστήμονας, όμως όταν ξεκινάγατε την επιχειρηματική δραστηριότητα είχατε στο μυαλό σας το κέρδος"! Με το παραπάνω εισαγγελικό σκεπτικό "έφαγα" 8 μήνες φυλακή. Στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα βρίσκεται διαρκώς στο εδώλιο από πολιτικούς, δημοσιογράφους και δικαστές!».
Ο συνομιλητής μου ξεροκαταπίνει και συνεχίζει: «Στις 9 Ιανουαρίου φέτος στο Εφετείο ο εισαγγελέας μού λέει: "Κατηγορούμενε, αναγνωρίζω την ιδιότητά σας ως ενός λαμπρού επιστήμονα, όλοι ξέρουμε βέβαια ότι ένας επιστήμονας δεν μπορεί να γίνει ποτέ ένας καλός επιχειρηματίας, όπως επίσης ένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να γίνει επιστήμονας, όμως όταν ξεκινάγατε την επιχειρηματική δραστηριότητα είχατε στο μυαλό σας το κέρδος"! Με το παραπάνω εισαγγελικό σκεπτικό "έφαγα" 8 μήνες φυλακή. Στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα βρίσκεται διαρκώς στο εδώλιο από πολιτικούς, δημοσιογράφους και δικαστές!».
Οπως μου εξιστορεί ο Μ. Παπασάββας, στις 3 Ιανουαρίου του 2017, παραμονές της εκδίκασης της φορολογικής υπόθεσης στο Εφετείο, του ήρθε e-mail από το Κατάρ όπου του πρότειναν να αναλάβει την εγκατάσταση ενός πληροφοριακού συστήματος στις πρεσβείες του Κατάρ σε όλο τον κόσμο. «Αρχισα να ετοιμάζω την προσφορά... Υπό το βάρος της καταδίκης δεν πρόλαβα να τη στείλω, παρά μόνο μια ευχαριστήρια επιστολή που τους έλεγα ότι λόγω φόρτου εργασίας η εταιρεία μου δεν μπορεί να αναλάβει το συγκεκριμένο έργο!».
«Δεν χρειάζεται να μου απαγορεύσουν την έξοδο. Με έχουν κάνει έναν καταθλιπτικό άνθρωπο που παίρνει τα φάρμακα με τη χούφτα για να μην κάνει καμιά τρέλα. Δυστυχώς, το κράτος έχει τον τρόπο να εξοντώνει έναν επαγγελματία και χωρίς την απαγόρευση της εξόδου». Ο Μ. Παπασάββας ανεβάζει τον τόνο της φωνής του: «Από τη δική μου εταιρεία «χάθηκαν» 30 επιστήμονες και όλοι τους ξενιτεύτηκαν στις πέντε ηπείρους. Είχα επενδύσει πάνω από 1 εκατ. ευρώ και είμαι υπερήφανος που το 80% των εσόδων πήγαινε σε μισθούς, εκπαιδεύσεις και έρευνα. Σήμερα κατάντησα να είμαι ένας συνταξιούχος των 1.027 ευρώ και ακούω για τους μισθούς που παίρνουν τα νέα παιδιά και αυξάνεται η θλίψη μου».Τον ρωτώ ευθέως εάν από την αρχή είχε απευθυνθεί στην Εφορία του πριν πάρει την άγουσα των δικαστηρίων. Αναζητεί στο smartphone την επιστολή που το 2013 εγκαίρως είχε αποστείλει στον έφορό του:
«Το 1989 ίδρυσα την εταιρεία Μ. ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ ΑΕΒΕ και με το κλείσιμο της πρώτης χρήσης η εταιρεία δήλωσε κέρδη σε σχέση με το κεφάλαιό της 426%!!! (...) Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και της τρόικας, η εταιρεία μας προέβη σε μια επένδυση σε πανευρωπαϊκή ερευνητική συνεργασία για τη δημιουργία ενός καινοτόμου γιλέκου, το οποίο μπορούσε να φέρει επάνω του ο κάθε ασθενής που είχε προσβληθεί από τη νόσο Πάρκινσον, ούτως ώστε ο θεράπων γιατρός ή το νοσοκομείο, να έχουν την κλινική εικόνα του ασθενούς σε πραγματικό χρόνο όλο το εικοσιτετράωρο, καθοδηγώντας τον πώς θα αντιμετώπιζε μια πιθανή στιγμιαία κρίση. Η έρευνα και η δημιουργία των πρωτότυπων γιλέκων ολοκληρώθηκε στο τέλος του 2011 και ο στόχος ήταν από τις αρχές του 2013 να προωθηθεί στην παγκόσμια αγορά, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας καθώς η ελληνική προστιθέμενη αξία στο συγκεκριμένο προϊόν ήταν πάνω από 95%.
Δυστυχώς, η οικονομική κρίση βρίσκει την εταιρεία χωρίς ρευστότητα και ένα εχθρικό τραπεζικό σύστημα το οποίο ουδέποτε πίστεψε στην καινοτόμο ελληνική επιχειρηματικότητα. Παρουσιάσαμε με όλες τις λεπτομέρειες τη βιωσιμότητα του προϊόντος και την προοπτική που έδινε στην ανάπτυξη της εταιρείας, αλλά μάταια. (...). Ετσι μετά από 22 χρόνια συνέπειας έναντι των εργαζομένων και του Δημοσίου, η εταιρεία αναγκάστηκε να χάσει το 60% των επιστημόνων της και να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις στο Δημόσιο!». Υπογραμμίζω τα τελευταία λόγια του Μ. Παπασάββα προς τον έφορό του: «Σας ζητώ να μου δώσετε τη δυνατότητα να εξοφλήσω σε 5 χρόνια τα παλαιά χρέη και να ανταποκρίνομαι στις τρέχουσες φορολογικές μου υποχρεώσεις, όπως άλλωστε ανταποκρινόμουν με συνέπεια πριν την οικονομική κρίση, επί 22 συνεχή χρόνια. Διαφορετικά, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για εμένα και την εταιρεία μου». Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Αποθανέτω.
• Το ελληνικό Δημόσιο ποτέ δεν έδωσε σημασία στα καινοτόμα προϊόντα που δημιουργούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Παλαιότερα για να πάρουν δουλειές του Δημοσίου περνούσαν από τον Χριστοφοράκο και τη SIEMENS.
• Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ως εθνικό στόχο την επιστροφή των «μυαλών» στον τόπο τους. Ωστόσο, για την επίτευξή του απαιτούνται συγκεκριμένες δράσεις και όχι μόνο λόγια.
Δ.Βερυκιος-εθνος