Εικόνα πολυδιάσπασης εξακολουθεί να εμφανίζει ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, επτά χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και προκάλεσε τον σταδιακό κατακερματισμό του.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η πάλαι ποτέ κυβερνώσα Κεντροαριστερά χωρίστηκε σε τιμάρια, με νέα σχήματα να κάνουν την εμφάνισή τους, προερχόμενα από την ίδια σχεδόν πολιτική «μήτρα», ενώ την ίδια στιγμή στελέχη του χώρου σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους.
Να σημειωθεί ότι όσες πρωτοβουλίες και αν πάρθηκαν στο παρελθόν, δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αφού τα πολλά «εγώ» έναντι του «εμείς», είναι εκείνα που ταλαιπωρούν μέχρι και σήμερα τον χώρο, ενώ σε όλη αυτή την πορεία, είδαμε κινήσεις, ομάδες και παρέες, άλλοτε να συζητούν και να συγκλίνουν, και άλλοτε να αποκλίνουν και να διαφοροποιούνται.
Έτσι, τα κόμματα και οι κινήσεις που σήμερα διεκδικούν κομμάτι από την ίδια «πίτα», και απευθύνονται στο ίδιο περίπου εκλογικό σώμα είναι:
Δημοκρατική Συμπαράταξη:
ΠΑΣΟΚ: Το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αποτελεί τον βασικό εταίρο της Συμπαράταξης, αλλά και τον ιστορικό «κορμό της Κεντροαριστεράς» στη χώρα. Η πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά να συνεργαστούν όλα τα κόμματα και οι κινήσεις της Κεντροαριστεράς, σε ένα σχήμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ με συνιστώσες, κατέγραψε στις προηγούμενες εκλογές ένα ικανοποιητικό ποσοστό για τα δεδομένα της συγκυρίας. Πρόσφατα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έδωσε το στίγμα των κινήσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο εξής, με ενδιάμεσο σταθμό το συνέδριο του Ιουνίου, ανακοινώνοντας συγκεκριμένα βήματα για την ίδρυση νέου ενιαίου πολιτικού φορέα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
ΔΗΜΑΡ: Μετά την αποχώρηση του Φώτη Κουβέλη, τα ηνία ανέλαβε ο Θανάσης Θεχαρόπουλος. Τον Σεπτέμβρη του 2015 οδήγησε το κόμμα του σε σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ, κάτω από την «σημαία» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ τάσσεται υπέρ ενός ενιαίου πολιτικού φορέα της προοδευτικής παράταξης με την εκλογή ηγεσίας από τους πολίτες στο τέλος του 2017.
Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών: Το κόμμα που ίδρυσε ο Γιώργος Παπανδρέου μετά την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ. Στις πρώτες εκλογές του 2015 έμεινε εκτός Βουλής, στη συνέχεια παρέμεινε εκτός κεντροαριστερού… γάμου, ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ενώ στην προοπτική επανένωσης του χώρου οδήγησε πρόσφατα το κόμμα του σε σύμπραξη με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Οι «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», κάτω από την ομπρέλα της οποία συνενώθηκαν διάφορες ομάδες πολιτών, όπως «Πρωτοβουλία Β», «Πολιτεία 2012», «Νέοι Μεταρρύθμιστές», κ.α. Κεντρικοί εκφραστές της είναι οι: Γιάννης Τούντας, Νίκος Διακουλάκης, Παναγιώτης Ιωακειμίδης και Μιχάλης Χάλαρης.
ΕΔΕΜ: Αποτελεί την πέμπτη συνιστώσα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Πρόκειται για ένα κόμμα αποστασιοποιημένων ή κομματικά ανένταχτων προοδευτικών νέων ανθρώπων, επιστημόνων και επαγγελματιών, που έλαβε μέρος στις προηγούμενες εκλογές. Πρόεδρος της είναι ο Απόστολος Πόντας.
Το δικό του χώρο διεκδικεί και το Ποτάμι. Στις 26 Φεβρουαρίου 2014, η ανακοίνωση για την ίδρυση του κόμματος από τον Σταύρο Θεοδωράκη, κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυριαρχώντας για πολλές ημέρες στις πολιτικές συζητήσεις, συγκεντρώνοντας γύρο του αξιόλογα στελέχη που δεν είχαν ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική. Ωστόσο, η χαλαρή έως ανύπαρκτη σύνδεση των ψηφοφόρων με τον κομματικό μηχανισμό, αλλά και μια σειρά στρατηγικών λαθών ανέκοψε τη ροή του Ποταμιού.
Η «Ώρα Αποφάσεων» των Διαμαντοπούλου, Φλωρίδη και Ραγκούση. Έχουν προχωρήσει στη δημιουργία πολιτικής κίνησης, με στόχο τη σταδιακή μετεξέλιξή τους, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, σε έναν μεγάλο προοδευτικό πολιτικό σχηματισμό. Οι «3» απευθύνουν πρόσκληση σε κόμματα φορείς και προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς να συμπράξουν μαζί τους στον νέο φορέα, δημιουργώντας μια ολιγομελή επιτροπή η οποία θα καθορίσει τον οδικό χάρτη των επόμενων βημάτων τους.
Μεταρρυθμιστές. Πρόκειται για την πολιτική κίνηση που έχει συγκροτήσει ο Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος μπορεί σήμερα να είναι βουλευτής του Ποταμιού, ωστόσο, διατηρεί εν μέρει την αυτονομία του.
Η κίνηση «Μπροστά», η «εκσυγχρονιστική» νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ, η οποία βρίσκεται πλέον σε συνεργασία με το Ποτάμι. Επικεφαλής της παραμένει ο Παναγιώτης Βλάχος.
Πρωτοβουλία Open Greece: Πρόκειται για μια κίνηση που αποτελείται από ανένταχτά στελέχη που συμμετέχουν σε συλλογικότητες. Λειτουργεί ως δεξαμενή σκέψης προκειμένου να ερμηνεύσει την έννοια του «κλειστού – ανοιχτού». Σύμφωνα με τους συντελεστές, η ιδεολογική σύγκρουση «ανοικτού-κλειστού» μπορεί να επαναφέρει τις αξίες του προοδευτισμού στο προσκήνιο και να επανεντάξει όσους έχουν επιλέξει συνειδητά το περιθώριο.
Τέλος, η Δημοκρατική Ευθύνη που σήμερα αριθμεί περισσότερα από 3.500 μέλη και έχει σχηματοποιηθεί θεσμικά ως κόμμα με το Ιδρυτικό της Συνέδριο. Το στελεχικό της δυναμικό απαρτίζεται στο σύνολό του από στελέχη νέα στην πολιτική και κατά βάση και σε ηλικία. Στις προσκλήσεις για τη «συνένωση του χώρου» απαντούν θέτοντας πολιτικές προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων η πολιτική υγεία και καθαρότητα των σχημάτων και στελεχών με τα οποία συνομιλούν.
Στο μεταξύ, ο διάλογος που λαμβάνει χώρα στο προσκήνιο και κυρίως στο παρασκήνιο μεταξύ κομμάτων και κινήσεων του χώρου της κεντροαριστεράς εστιάζεται στη σταδιακή ίδρυση ενός νέου κόμματος με ορίζοντα πιθανότατα τις επόμενες εθνικές εκλογές. Σε αυτό όλοι σχεδόν συμφωνούν, αλλά διαφωνούν στον τρόπο.
Με δεδομένο, πάντως, ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς επιθυμούν τη συνένωση όλων κάτω από έναν ενιαίο φορά – αποτυπώνεται σε αρκετές έρευνες – το μεγάλο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν η «φαγούρα» στον πολυδιασπασμένο αυτό χώρο θα συνεχίσει να υφίσταται και το 2017 ή αν θα συνενωθούν όλοι κάτω από την ίδια ομπρέλα, προκειμένου να γράψουν από κοινού τη νέα σελίδα της παράταξης.
Αυτό που αναζητείται είναι η διαδικασία, το αφήγημα, τα σύμβολα, τα στελέχη, αλλά και κάποιος κοινώς αποδεκτός ηγέτης, ο οποίος θα καταφέρει να συνενώσει όλα τα διάσπαρτα κομμάτια του χώρου, με τελικό στόχο τον νέο φορέα της Σοσιαλδημοκρατίας.