Το ερώτημα παραμένει το ίδιο:
Ζωή υποδούλωσης και ατίμωσης ή θάνατο? Αργό θάνατο ή ξαφνικό ?
Από την άλλη έρχονται και οι συνήθεις διλημματίες που προκαλούν:
Έχετε άλλη λύση?
Εσείς τι προτείνετε?
Ευρώ η δραχμή?
Μέσα ή έξω από την ευρωζώνη?
Στις επόμενες εκλογές λόγος και διάλογοι θα κινηθούν σε αυτά τα ερωτήματα και διλήμματα. Δεν υπάρχουν ιδεολογήματα και ιλουστρασιόν αφηγήματα που θα κάνουν το συνειδητό ψηφοφόρο να στηριχτεί και τον ανυποψίαστο απλό πολίτη να ακούσει να πειστεί και στο τέλος να ακολουθήσει.
Τα θεμέλια των κομματικών σχηματισμών τρίζουν ψάχνοντας τρόπο να δικαιολογήσουν όχι τη παραμονή τους εντός ακροατηρίου, αλλά την ύπαρξη τους ως ζωντανός οργανισμός σε σώμα που συναισθηματικά και ψυχολογικά είναι νεκρό. Άδειασαν οι μεγαλουπόλεις από πολιτική φαντασία και νεκρωμένα χωριά και καφενεία εκεί που κάποτε το πέρασμα του πολιτικού και της πολιτικής ακουμπούσε τον ανυποψίαστο κάτοικο αλλά και τον νεοφερμένο αστό που ξεχώριζε από τη φινέτσα και το ζάλο του.
Ποιός θα πάει και τι να πει?
Όλα μαντάρα έγιναν,και δόλιος εμπαιγμός σε όλους και σε όλα. Αυτή η συνήθεια της καρέκλας και η υποτιθέμενη θυσία χωρίς γαλάκτωμα μόνο με κέρασμα στις πλατείες ....πάει τελείωσε κι αυτή η τεχνική. Και τελείωσε θα πει κανείς οριστικά ? ή ξύπνησαν στο τέλος τα κορόιδα?....γιατί σίγουρα κορόιδα υπάρχουν πολλά παντού,σημασία έχει να μην φτάσουν στο 62% ξανά.
Μ.Γαυγιωτακης