Στην Kατοχή, αυτήν την δουλειά την ‘καναν οι μαυραγορίτες. Πιναν το αίμα της καρδιάς των υπόδουλων Ελλήνων, παίρνοντας τους όλα τα χρυσαφικά και τα κειμήλια, για ένα κιλό αλεύρι.
Μετά από 7 χρόνια μνημoνίων, οι Έλληνες πουλάνε τα χρυσαφικά κι ότι πολύτιμο έχουν στο σπίτι τους, ακόμη και τα οικογενειακά τους κειμήλια, στους Ριχάρδους, όπως τότε.
Γέμισε η Ελλάδα από ενεχυροδανειστήρια – και τα κανάλια από διαφημίσεις – του Ριχάρδου. Και μια γνωστή στιχουργός, η Ναταλία Γερμανού, δέχθηκε να…
γράψει ένα τραγουδάκι και να χαρίσει και την φωνή της σ’ αυτόν τον μαυραγορίτη.
Γιατί λοιπόν έσπευσε να φιλοτεχνήσει με χαζοχαρούμενα στιχάκια (και μουσική του πρώην συντρόφου της, Π. Ίμβριου) το πορτραίτο αυτού του κυρίου; Δουλειά έχει – δεν έμεινε και ποτέ χωρίς δουλειά – βραβευμένη στην Eurovision είναι. Πια "καλλιτεχνική" ανάγκη την οδήγησε σ’ αυτό το κατάντημα;..