Πρωτόγνωρη αίσθηση. Μα, βρίσκεται σε εξέλιξη... κρίση συνείδησης όσων αγαπάμε το ποδόσφαιρο ως βίωμα.
Δεν θα είναι μελλοντικά το ίδιο που ξέρουμε από παιδιά; Αλλά μήπως στo όνομα της δικαιοσύνης του παιχνιδιού –
ηχεί πολύ ιδανικό για να είναι αληθινό–οφείλουμε να καλωσορίσουμε τα εκσυγχρονισμένα δεδομένα;
ηχεί πολύ ιδανικό για να είναι αληθινό–οφείλουμε να καλωσορίσουμε τα εκσυγχρονισμένα δεδομένα;
Λάβαμε τις τελευταίες ημέρες σαφές δείγμα γραφής της ειρηνικής τεχνολογικής εισβολής από το Κύπελλο Συνομοσπονδίων της Ρωσίας.
Και σαν να μην έφτανε η ρωσική εμπειρία, βρίσκεται, τις τελευταίες μέρες, σε εξέλιξη διεθνής διάλογος για τις αλλαγές, όσες θα επιφέρουν στο παιχνίδι οι πιθανές εφαρμογές των «έτοιμων» προτάσεων ανεξάρτητης αρχής κανόνων του Ποδοσφαίρου, αλλιώς Διεθνούς Ομοσπονδίας Κανονισμών Ποδοσφαίρου (IFAB): Φοβού τους Δαναούς!
«Ωραίο το... παιχνίδι βόλεϊ που βλέπουμε» σαρκάσαμε αρκετές φορές την εικόνα από τη Ρωσία: Συμβουλευτικά τάιμ άουτ μακράς διαρκείας από τρεις (!) –ούτε ένας, ούτε δυο– κριτές, όσοι βρίσκονται στην εξέδρα καρφωμένοι πάνω από το βίντεο.
Αυτοί, λοιπόν, ελέγχουν όλες τις φάσεις (διά γυμνού οφθαλμού αμφισβητούμενες και μη), με ενδοεπικοινωνία συμβουλεύουν τον διαιτητή.
Οι παίκτες σταματούσαν το παιχνίδι, περίμεναν την τελική απόφαση της αμφισβητούμενης φάσης.
Η μίνι σύσκεψη απένειμε δικαιοσύνη και η απόφαση είναι να γίνεται ευρέως ορατή και από το κοινό του γηπέδου, βεβαίως και από τηλεθεατές. Ναι, αυτό δεν είναι το παιχνίδι που μάθαμε, αλλά στο όνομα της ίδιας αυθεντικότητας μπορούμε να θυσιάσουμε την ορθή εφαρμογή των κανονισμών, άρα την απονομή δικαιοσύνης και την ύπαρξη ίσων ευκαιριών για όλες τις ομάδες, ανεξάρτητα από τις καταβολές και βέβαια την οικονομική ισχύ τους; (Ερώτηση/διατύπωση-κλειδί αυτή).
Ως συνδικαλιστικό αίτημα εργατοπατέρα ηχεί η σκέψη μας, αλλά αυτή, λοιπόν, είναι διατύπωση που δεν στερείται αλήθειας και στο ποδόσφαιρο.
Ναι, αλλά ας βρεθεί τρόπος να επιταχυνθεί η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης την ώρα του παιχνιδιού. Ετσι ώστε οι παίκτες, μαζί με όλους όσοι, με κάθε ιδιότητα, βλέπουν το παιχνίδι από το γήπεδο ή, από αλλού, να μην θυμίζουν παθητικούς συντελεστές που αναμένουν, υπομονετικά, θαρρείς το τελικό αποτέλεσμα σε διαγωνισμό τραγουδιού! Το ποδόσφαιρο είναι κάτι άλλο.
Από τα παιχνίδια της Ρωσίας ξεχώρισαν οι αντιδράσεις παικτών: ώς τη στιγμή έκδοσης τελικής απόφασης μετά τη σύσκεψη των τριών βιντεοδιαιτητών και τη συννενόησή τους με τον διαιτητή, ο παίκτης που είχε πετύχει το γκολ-αντικείμενο διαπραγμάτευσης περίμενε να... καταλάβει αν πρέπει τελικά να πανηγυρίσει για γκολ που πέτυχε ή να λυπηθεί για γκολ που έχασε.
Εβγαινε η τελική απόφαση και συχνά παίκτες ζητούσαν από τον διαιτητή-και μέσω αυτού από τους, εκτός γηπέδου κριτές-επανεξέταση της φάσης. Σπάσιμο νεύρων!
Ναι, αλλά μήπως αυτό είναι προτιμότερο από την αλλοίωση –συχνά με προκλητικό τρόπο– αποτελεσμάτων;
Χαρακτηριστική εικόνα, η αμηχανία των Χιλιανών (δεν ήξεραν αν έπρεπε να πανηγυρίσουν τα γκολ του Αλέξις Σάντσες στο παιχνίδι με το Καμερούν και τη Γερμανία).
Μήπως κυοφορούν νέα, συνοπτική, διαδικασία απονομής δικαιοσύνης οι νέες εφαρμογές;
Οφείλουν, πάντως, να προσαρμοστούν με τους διαφορετικούς –«και τέτοιοι πρέπει να παραμείνουν» υπαγορεύει η μοναδικότητα της γοητείας του παιχνιδιού– ρυθμούς εξέλιξης στο 90λεπτο του ποδοσφαίρου σε σύγκριση με άλλα αθλητικά ερεθίσματα, παιχνίδια με μπάλα ή αθλήματα.
Αντί να εξελίσσεται ο εσωτερικός διάλογος με αφορμή την εικόνα από τα ρωσικά γήπεδα, θέσαμε υπόψη τις ίδιες σκέψεις σε παρατηρητή της νέας πραγματικότητας και μέχρι προ ημερών λαϊκό ήρωα στην Ισπανία. Τα τελευταία χρόνια και στον Πειραιά.
Κι έτσι μπορούμε να καθορίσουμε την παρουσία του Νταβίδ Φουστέρ, γνωστού και από το σημαντικό πέρασμά του από τον Ολυμπιακό (2010-2016: 111 συμμ. - 46 γκολ).
Μόλις το προηγούμενο Σάββατο, μαζί με την καθοριστική συμβολή του στην αποφυγή υποβιβασμού της Χετάφε, η ανακοίνωση της απόφασής του να εγκαταλείψει την ενεργό δράση έγινε αφορμή για απολογισμό όσο και διατύπωση... προφητείας για το μέλλον του αγαπημένου παιχνιδιού.
Κινδυνεύει η γοητεία του παιχνιδιού από τις, πολύπλευρες πλέον, τεχνολογικές εφαρμογές;
Ισπανοί δημοσιογράφοι αλλά και η «Εφ.Συν.» τού χτυπήσαμε την πόρτα:
«Οσα και όποια κι αν είναι τα νέα δεδομένα στο όνομα της Δικαιοσύνης που πρέπει να απονέμεται στα γήπεδα αλλά συχνά απουσιάζει, το ποδόσφαιρο έχει κάτι πριν και έπειτα από όλα αυτά: τη δική του γοητεία. Που, όπως λέτε κι εσείς, είναι “βίωμα γι’ ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, εποχής”. Αρα, ενώ όλοι θέλουμε δίκαιο ποδόσφαρο, όποιος επιχειρήσει να αλλοιώσει την αυθεντικότητα του παιχνιδιού –που υπάρχει πριν και έπειτα από κάθε αδικία– θα βρει μπροστά του την αντίδραση του κόσμου σε κάθε γωνιά της Γης. Επειδή εκεί αγαπούν το ποδόσφαιρο, σε κάθε γωνιά της Γης. Κι έτσι το παιχνίδι θα παραμείνει το ίδιο σημαντικό, το ίδιο λαοφιλές. Χαιρετισμούς στους φίλους του Ολυμπιακού, έχουν πάντα θέση στην καρδιά μου».
Προτάσεις
Ακόμη κι αν εξαντλήσουμε τις καλές προθέσεις μας ώστε να χαρακτηίσουμε μόνο καλές τις προθέσεις των διαιτητών - συνεργατών - χειριστών βίντεο στη διάρκεια του παιχνιδιού, δύσκολο να δούμε το ίδιο καλοπροαίρετα τις αγαθές προθέσεις της IFAB για την «επικράτηση της δικαιοσύνης-αξιοπιστίας στην αγωνιστική διαδικασία αντί της παραβατικότητας που έχει αποκτήσει πλέον πολλούς μεθόδους».
Στα αμέσως επόμενα χρόνια, λοιπόν, η ίδια ποδοσφαιρική Αρχή, μεταξύ άλλων όσα κρατά καλά κρυμμένα στη φαρέτρα της, θα εξετάσει πριν τις καταθέσει ως επίσημες προτάσεις προς την Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) ενδεχόμενα που ηχούν, τουλάχιστον, περίεργα: το ρολόι του διαιτητή, αυτόματα, να σταματά όταν δεν παίζεται ποδόσφαιρο, είτε για την καθυστέρηση στην εκτέλεση στημένης φάσης, είτε κάθε άλλης εσκεμμένης αργοπορίας, από τις γνωστές κυρίως στο τέλος του παιχνιδιού ή του πρώτου ημιχρόνου, όταν δηλαδή είναι λεπτές οι ισορροπίες για τη διαφύλαξη του αποτελέσματος.
Το ρολόι του διαιτητή να σταματά, αυτόματα, στα πέντε, ίσως και στα δέκα, τελευταία λεπτά τόσο του πρώτου ημιχρόνου όσο και του συνολικού χρόνου, τότε που βασιλεύουν οι σκόπιμες καθυστερήσεις και βρισκόμενο πάντα συνδεδεμένο με το χρονόμετρο του γηπέδου να δίνει στους θεατές τον αληθινό χρόνο του παιχνιδιού.
Με άλλα λόγια τακτικές μπάσκετ, εκεί το ρολόι σταματά, ακαριαία, όταν δεν βρίσκεται σε εξέλιξη το παιχνίδι.
Στόχος –ήδη έχει διατυπωθεί σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ και δεν έχει διαψευστεί– θα είναι «ο καθαρός χρόνος του παιχνιδιού, από 90 να γίνει 60 λεπτά αλλά, παράλληλα, θα γίνεται παράταση της χρονικής διάρκειας του παιχνιδιού».
Δεν χρειάζεται... μάγος Χουντίνι ώστε να συμβεί αυτό, παρά μόνο επιχειρηματική λογική.
Υποθέτουμε πως ήδη έχετε κατανοήσει τον λόγο παρόμοιας πιθανής εφαρμογής.
Δεν σας χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία παρά μόνο γνώση όσων αποδίδει η τηλεοπτική εμπορία του αθλητικού –και δη ποδοσφαιρικού– θεάματος στην εποχή μας: Οι διαφημιστικές παρεμβολές την ώρα της μετάδοσης, με «παγωμένα», την ίδια στιγμή, τα χρονόμετρα διαιτητή και γηπέδου θα είναι περισσότερες, με ό,τι σημαντικό αυτό συνεπάγεται για κάποιες τσέπες.
Το εγγυάται αυτό η νόμιμη παράταση της χρονικής διάρκειας του παιχνιδιού, ακόμη κι αν πρόθεση είναι, λοιπόν, να μειωθεί ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού.
Πώς θα συμβεί αυτό; Μέσω των συνεχών διακοπών, περί αυτού θα πρόκειται.
Η ίδια αρχή θεωρείται βέβαιο πως ακόμη θα προτείνει, επισήμως «για δικαιοσύνη και καλύτερο θέαμα», καταλογισμό γκολ αν ο αντίπαλος παίκτης σταματήσει με το χέρι την μπάλα πάνω στη γραμμή του τέρματος.
Απευθείας τιμωρία των παικτών που σπεύδουν γύρω από τον διαιτητή ώστε να διαμαρτυρηθούν.
Κόκκινη κάρτα, και όχι απλά κίτρινη όπως συμβαίνει τώρα, στον παίκτη που βάζει γκολ με το χέρι. Και (άκουσον άκουσον) διακοπή της φάσης αν ο τερματοφύλακας αποκρούσει πέναλτι ή, η μπάλα βρεί το δοκάρι.
Η ίδια αρχή είχε διατυπώσει προς την FIFA –και τις είδε να εφαρμόζονται– τις προτάσεις γα την τεχνολογία γραμμής και τη χρήση του βίντεο που είδαμε από το Κύπελλο Συνομοσπονδιών.
Αλλες εφαρμογές έχουν εμφανή ηθική διάσταση, μα άλλες φαντάζουν ικανές να ανατρέψουν τη μορφή του παιχνιδιού όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Τα επόμενα χρόνια ο σχετικός, διεθνής, δημόσιος διάλογος θα εξελίσσεται «με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά», όπως παρατήρησε τη Δευτέρα στη γερμανική τηλεόραση ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, μάλλον με απορία, αν οχι άρνηση, ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
Από εκείνους που ανέδειξαν το ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζουμε ώς σήμερα, δεν θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά.
Οσο για τον μάγο Χουντίνι που προαναφέραμε, ακόμη κι αυτός θα διαφωνούσε με προθέσεις που θυμίζουν το μαγικό ραβδί του!
Ούγγρος, βλέπετε, ο Χουντίνι, άρα εκπρόσωπος ποδοσφαιρικής σχολής που ανέδειξε το θέαμα, όχι τις νίκες πάση θυσία και με κάθε τρόπο!
http://www.efsyn.gr