Το στοίχημα της συμμετοχής κερδήθηκε. Μετά από χρόνια πολυδιάσπασης , εσωστρέφειας , προσδοκιών και
διαψεύσεων ο χώρος μετρήθηκε στην κοινωνία, Κι αποδείχθηκε ότι...
είναι μεγαλύτερος απ όσο ανέμεναν οι δύσπιστοι και φθονεροί πολιτικοί αντίπαλοί του. Κυρίως από τους διχαστικούς “αντισυστημικούς”, τάχα ριζοσπάστες και νεοπροσήλυτους της λιτότητας που επένδυαν στη μικρή προσέλευση ψηφοφόρων στις κάλπες ώστε να σαρωθεί και η ιστορία και η μνήμη της Κεντροαριστερής παράταξης. Με επιδίωξη τους να εκλείψει, ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά η προσφορά της στους αγώνες για τη δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος.
Η απάντηση, όμως, των πολιτών, που τα τελευταία χρόνια απογοητεύτηκαν, λοιδορήθηκαν, αποστασιοποιήθηκαν και χλευάστηκαν, ήταν μαζική, δυναμική, αποφασιστική. Προσήλθαν και στους δυο γύρους για την ανάδειξη του ηγέτη του νέου φορέα διαμηνύοντας την θέλησή τους να συγκροτήσουν ξανά τον δικό τους χώρο, σύμφωνα με τις αρχές , τις παραδόσεις και τις αγωνιστικές παρακαταθήκες του. Παράλληλα, έδωσαν μια ηχηρή απάντηση στη προσπάθεια του κυβερνητικού κόμματος να εκφραστεί ως συλλογικός ηγέτης της Κεντροαριστεράς, προκειμένου να έχει συνέχεια στη εξουσία.
Ατυχώς για το αλαζονικό, συγκυριακό και φουλ πλέον μνημονικό κυβερνητικό μόρφωμα, που αναδύθηκε στον αφρό από το σοκ των μνημονίων, ο χώρος της Κεντροαριστερά απέδειξε ότι δεν είναι ένας φτωχός συγγενής αλλά μία υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Η ανασύνταξη της οποίας, με τη συνένωση όλων των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του μεταρρυθμιστικού κέντρου, μπορεί υπεύθυνα να δώσει λύσεις στις ιστορικές προκλήσεις της επόμενης ημέρας.
Ακριβώς εδώ, με την εντολή των χιλιάδων πολιτών μπαίνει το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Που αφορά τη δημιουργία ενός ώριμου και ρωμαλέου πολιτικού υποκειμένου, αναγκαίου να προωθήσει ένα τεκμηριωμένο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ικανού να εμπνεύσει στην κοινωνία πίστη σε αυτό καθώς θα επαναφέρει νέο ήθος στη δημόσια σφαίρα.
Έργο δύσκολο και απαιτητικό σε ένα πολιτικό τοπίο έχει ήδη μετασχηματιστεί βαθιά και θα συνεχίσει να αλλάζει. Ωστόσο, η εντυπωσιακή συμμετοχή των 210.000 και πλέον πολιτών στις κάλπες δεσμεύει την παράταξη και επιφορτίζει με καθήκον και ευθύνη την φρεσκοεκλεγμένη ηγεσία της να προχωρήσει άμεσα η διαδικασία για συνέδριο και συγκρότηση του νέου, ενιαίου φορέα.
Σίγουρα οι ενδοπαραταξιακές και εσωκομματικές εκλογές είναι σταθερά οι δυσκολότερες και πιο τραυματικές διαδικασίες, που συχνά ανοίγουν πληγές οι οποίες αργούν να επουλωθούν. Από την άλλη, εξ ορισμού σε αυτές συμμετέχουν άνθρωποι που κατά 70%-80% συμφωνούν ιδεολογικοπολιτικά μεταξύ τους. Δεδομένου, μάλιστα ότι η πλειονότητα του εκλογικού σώματος δεν ζητάει από κανένα να ξεπεράσει το δομημένο εαυτό του, ούτε απαιτεί από κανένα να μεταλλάξει το ήδη διαμορφωμένο προφίλ του, η επιλογή του είναι απολύτως σεβαστή μακροχρονίως.
Επομένως προέχει ως κρίσιμο και αποφασιστικό στοιχείο για το νέο φορέα η από κοινού βούληση της υπέρβασης ενός κόμματος συσχετισμών. Πόσο μάλλον ενός υπό ανασύσταση μαυσωλείου ανενεργών στελεχών; Οι περιστάσεις ορίζουν ως απαραίτητη μια δημιουργική σύνθεση που θα παράγει πολιτική με υπομονή και σθένος πάνω στην κόψη των καιρών, μονίμως υποστηρικτική στην όλο πιο αμήχανη και ταλαιπωρημένη κοινωνία.
Ειδάλλως, υπάρχει κίνδυνος να κατασκευαστεί ένα κόμμα ατομικών διασώσεων και αποδράσεων από κάθε πρόβλημα προς την μονόδρομη κατεύθυνση της εξυπηρέτησης “ομόρων” πολιτικών χώρων- όπως καθένας τους εννοεί, τους ζυγίζει και τους αξιολογεί. Σε αυτή, δυστυχώς, τη περίπτωση κανείς δεν θα μιλάει πλέον για πολιτικό στοίχημα, μόνο για δυστύχημα...
Βασίλης Πήλος