23 Ιουλ 2018

Μεθοδεύεται επιχείρηση «απαλλαγής» του Γιάννου;

Περίεργες συμπτώσεις, καθυστερήσεις στην ανάκριση αλλά και η επιλογή να απολογηθεί σε τμήματα διακοπών διεγείρουν ερωτήματα
Mια σειρά «συμπτώσεων» και καθυστερήσεων στην υπόθεση της ...
ανάκρισης του πρώην υπουργού Αμυνας Γιάννου Παπαντωνίου δημιουργούν σοβαρές υπόνοιες για προσπάθεια απεμπλοκής χωρίς σοβαρές ποινικές συνέπειες του ανθρώπου που καταγγέλλεται ως κεντρικός πυρήνας σε μια υπόθεση διαφθοράς στον δημόσιο βίο. Η υπόθεση Παπαντωνίου είναι ακόμα ένα μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει η ελληνική Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι οι συμβάσεις των εξοπλιστικών προγραμμάτων και η ζημιά που προκλήθηκε από παράνομες πληρωμές σε αυτές αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι ευθύνης για την πτώχευση της χώρας.
Γι' αυτό, άλλωστε, προκαλούν μεγάλες εντάσεις οι «πληροφορίες» ή διαδόσεις που επιμένουν ότι μεθοδεύεται προσπάθεια να αποφύγει το ενδεχόμενο προσωρινής κράτησης ο άνθρωπος ο οποίος έχει ήδη καταδικαστεί με τελεσίδικες αποφάσεις της Δικαιοσύνης για ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες», ότι δηλαδή είχε χρήματα από άγνωστες πηγές τα οποία δεν είχε δηλώσει.

Οι φήμες αυτές σε συνδυασμό με την επί 14 μήνες καθυστέρηση στην εξέλιξη της υπόθεσης έχει προκαλέσει μια αίσθηση «παρασκηνιακών» κινήσεων, η οποία έχει σημάνει «συναγερμό» στα υψηλά κλιμάκια της Δικαιοσύνης, που παρακολουθούν άγρυπνα τις εξελίξεις.
 Αναβολές
Οπως είναι γνωστό, η Δικαιοσύνη κάλεσε σε απολογία εν μέσω θέρους, στις 25 Ιουλίου, τον Γιάννο Παπαντωνίου, με βασικό αδίκημα το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Ομως, η κλήση (έπειτα από 14 μήνες «νάρκωσης» της έρευνας) στο κατακαλόκαιρο, και ενώ στα δικαστήρια υπηρετούν δικαστές στα τμήματα διακοπών (δηλαδή, δικαστές και εισαγγελείς που αναπληρώνουν άλλους), οδηγεί κάποιον ενδεχομένως καχύποπτο να σκεφθεί ότι ουσιαστικά επιλέγεται ο χρόνος ή τα πρόσωπα στα οποία θα λογοδοτήσει ο πρώην υπουργός, με προφανείς σκοπούς.

Μάλιστα, ο συλλογισμός πάει ακόμα παραπέρα, καθώς θεωρείται δεδομένο ότι ο πρώην υπουργός στις 25 Ιουλίου θα ζητήσει προθεσμία για να ετοιμάσει την υπεράσπισή του.

Ανάλογες, πάντως, είναι οι διαδόσεις για τον ισχυρισμό που θα προβάλει ο κατηγορούμενος, ο οποίος προκαλεί τουλάχιστον «απορίες»... Δικαστικές πηγές ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη περίπτωση είναι μεγαλύτερης ποινικής σημασίας από αυτήν του Ακη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος εμφανίστηκε τελικά περίπου σαν «Ιφιγένεια» του παλαιού πολιτικού συστήματος στον «βωμό» της κάθαρσης.

Και αυτό γιατί στην περίπτωση του Ακη δεν βρέθηκαν ποτέ χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά βάση της καταδίκης του ήταν οι καταθέσεις του Ν. Ζήγρα, ξαδέλφου και εξ απορρήτων του, ο οποίος μίλησε για μίζες και κατάφερε στο τέλος να απολαύσει τα ευεργετήματα του νόμου. Αντίθετα, στην περίπτωση Παπαντωνίου υπάρχουν σοβαρά ευρήματα, όπως οι εννέα λογαριασμοί στην HSBC με εμβάσματα 1.300.000 ευρώ, για τα οποία δεν έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις κατά τη Δικαιοσύνη, αλλά και η κατάθεση του Γάλλου αξιωματούχου της Thales Μισέλ Ζοσεράν σχετικά με τη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών - απόφαση που είχε ληφθεί από το ΚΥΣΕΑ τον Νοέμβριο του 2002, όταν υπουργός Εθνικής Αμυνας ήταν ο κ. Παπαντωνίου και το έργο ανατέθηκε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και στo ολλανδικό παράρτημα της Thales.

Μάλιστα, ο συγκεκριμένος φέρεται ότι έχει αναφερθεί σε διάλογο που είχε στην Ελλάδα το 2002-2003 «με έναν κ. P., πρόεδρο της Thales International Greece. Αυτός μου είπε ότι έπρεπε να δώσουμε μια προμήθεια 7%-10% για τον Ελληνα υπουργό Αμυνας».
δημοκρατια