Την τελευταία δεκαετία πραγματοποιείται μια σχετική «αποποινικοποίηση» των τατουάζ και αυτό είναι κάτι που μόνο ως θετικό μπορούμε να το εκλάβουμε. Οι άνθρωποι που...
επιλέγουν να διακοσμήσουν το σώμα τους με κάποιο σχέδιο που σημαίνει κάτι -ή και τίποτα- έχουν πολλαπλασιαστεί και πλέον δεν είναι δακτυλοδεικτούμενοι.
Ο τραπεζικός υπάλληλος που σε εξυπηρετεί μπορεί να έχει κάτω από το πουκάμισό του ένα τεράστιο «μανίκι», όπως και ο σερβιτόρος που θα σου δώσει τον καφέ σου. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, το καλοκαίρι, που τα ρούχα λιγοστεύουν, είναι πιο εύκολο να δεις τα τατουάζ που έχει επιλέξει ο καθένας να έχει πάνω του και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να τα παρατηρήσεις από κάποια παραλία.
Κατεβαίνοντας ένα μεσημέρι Σαββάτου σε μία πλαζ των νοτίων προαστίων, βρεθήκαμε να χαζεύουμε ένα πλήθος κόσμου που αναζητούσε λίγη δροσιά.
Ανάμεσά τους υπήρχαν και αρκετοί όμορφοι ανθρώπινοι καμβάδες, γεμάτοι σχέδια που «χτυπήθηκαν» όπου μπορείς να φανταστείς - από τη φυλακή της Ρόδου, μέχρι κάποιο κυριλέ tattoo studio. Δεν έχει καμία σημασία η ποιότητα και η ομορφιά του εκάστοτε κομματιού. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει είναι η ιστορία πίσω από αυτό:
Διαβάστε τη συνέχεια από το θέμα του Vice εδώ.