Ο πρόεδρος Σι δεν κρύβει το θαυμασμό του για τον Μαρξ, πριν από τον Λένιν και τον θεμελιωτή του κινεζικού κομμουνισμού τον Μάο, προκάτοχό του στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος
Με κατασταλτικά μέτρα και λογοκρισία απαντά το καθεστώς ....
του Σι στις διογκούμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Η καταστολή είναι μάλλον ήπια και η λογοκρισία πιο απροκάλυπτη στην παρούσα φάση της αμφισβήτησης της κινεζικής κομμουνιστικής εξουσίας. Αυτά τα στοιχεία δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν αν εξεταστούν οι τρόποι δόμησης και λειτουργίας της εξουσίας.Ο πρόεδρος Σι δεν κρύβει το θαυμασμό του για τον Μαρξ, πριν από τον Λένιν και τον θεμελιωτή του κινεζικού κομμουνισμού τον Μάο, προκάτοχό του στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τα κομμουνιστικά ιδεώδη πρόκειται να επικρατήσουν αναπόδραστα και σε παγκόσμια κλίμακα. Το κρίσιμο διακύβευμα είναι η εμπέδωση της υλιστικής φιλοσοφίας, της πρωτοκαθεδρίας της ύλης και του χρήματος έναντι του κόσμου των ιδεών, και η εμπέδωση αυτής της κοσμοθεωρίας διέρχεται μέσα από το στάδιο του σοσιαλισμού. Σε αυτό το στάδιο βρίσκεται η Κίνα, σύμφωνα και με την απόφαση του πρόσφατου τακτικού συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο στάδιο αυτό, οι όποιες κοινωνικές αντιστάσεις πρέπει να κάμπτονται με δύο τρόπους: με τον δόλο και τη βία. Ο δόλος διοχετεύεται μέσα από την γενικευμένη παρακολούθηση των τηλεφώνων και της διαδικτυακής πλοήγησης των πολιτών. Η βία, από την πλευρά της, βρίσκει τις εμπειρικές εφαρμογές της στην αυξημένη παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στους δρόμους της Χουάν, της Σανγκάης του Πεκίνου.
Καθώς ο Σι και το ΚΚΚ είναι ακλόνητα πεπεισμένοι ότι το κοινωνικό και οικονομικό τους υπόδειγμα υπερβαίνει κατά πολύ τα φιλελεύθερα ιδεώδη και τον συντηρητισμό, διατηρούν πάντα τη μακρόπνοη στόχευση της σταδιακής προσχώρησης της ανθρωπότητας στη δική τους κοσμοαντίληψη. Ο κινεζικός μεσσιανισμός, αυτή η απαρασάλευτη πίστη στην ποιοτική ανωτερότητα και την τελική επικράτηση των σοσιαλιστικών ιδεωδών, ενσωματώνει την ιδέα του κρατικού αυταρχισμού, που ξεδιπλώνεται στις οθόνες μας μέσα από τις σχετικές ανταποκρίσεις. Αυτός ο αυταρχισμός αποτυπώνεται με σαφήνεια στα ντοκουμέντα που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και είναι προσβάσιμα στον επίσημο ιστότοπο του ΚΚ Κίνας (http://cpc.people.com.cn/ ): «Η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι αδύνατη χωρίς να καθοδηγείται ο τρόπος με τον οποίο σκέπτονται οι άνθρωποι).
Πίσω από τις ποικιλόμορφες μεθόδους λογοκρισίας, παρακολούθησης και καταστολής βρίσκεται το κομμουνιστικό δόγμα. Αυτό προτρέπει στη λεηλασία της ελεύθερης αγοράς και στην κατάπνιξη των πιο στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως «αστικά», ως επίπλαστα. Απώτερος σκοπός είναι να επιτευχθεί μια κατάσταση οργανικής ενοποίησης ανάμεσα στο κράτος και την αγορά και μια «ανώτερη βαθμίδα ανάπτυξης της ανθρωπότητας», όπου οι διαφορετικοί επί μέρους πολιτισμοί και οι διάφορες εθνοτικές ομάδες (π.χ.: οι Ουιγούροι), καλούνται να συγχωνευθούν υπό μία κεντρική κινεζική ηγεσία, που είναι, κατά τον Σι και το ηγετικό στρώμα του Κομμουνιστικού Κόμματος, ικανή να ομογενοποιήσει – άλλοτε με τη βία, άλλοτε με το δόλο – όλες αυτές τις μερικότητες, ατομικές και εθνοτικές.
Κατά συνέπεια, το μίσος των Κινέζων κομμουνιστών ενάντια στον δυτικό τρόπο ζωής δεν τους αφήνει άλλη εναλλακτική λύση από αυτό που αποκαλούν «ολική κομμουνιστική νίκη» .
Αυτό το ολοκληρωτικό σύστημα είναι par excellence «κλειστό». Δεν λογοδοτεί. Δεν δίνει πολιτικό λογαριασμό σε κανέναν. Η μόνη πολιτική που γνωρίζει και αναγνωρίζει ως αυθεντική, είναι η «κλειστή» πολιτική, που αρνείται την παραμικρή πολιτική λογοδοσία. Ακόμη κι αν πρόκειται για πολίτες που, με μια μαζικότητα και διάρκεια πλέον, διεκδικούν ελευθερίες και δικαιώματα. Η απάντηση ενός τέτοιου «κλειστού» συστήματος διακυβέρνησης δεν είναι, συνεπώς, ο διάλογος και η δημόσια διαβούλευση, αλλά η καταστολή, η παρακολούθηση και η λογοκρισία, που σταδιακά θα κλιμακώνονται αν χρειαστεί, αυξομειώνοντας τα επίπεδα δόλου και βίας.
https://www.pagenews.gr/