Η Ευρώπη στρίβει προς την σωστή πλευρά της Ιστορίας: Το αυστριακό FPO έρχεται για να ενισχύσει τη συμμαχία Fico - Orban
Ειδικότερα, στην Αυστρία η άνοδος του «Κόμματος της Ελευθερίας» (FPÖ) του Herbert Kickl διανοίγει μια στρατηγική τομή στην καρδιά της Ευρώπης και φυσικά στη φιλοπόλεμη στρατηγική της ΕΕ.
Το FPÖ κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 29% τον Σεπτέμβριο, αλλά άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Αυστρία αρνήθηκαν να σχηματίσουν συνασπισμό μαζί του.
Ο απερχόμενος καγκελάριος Nehammer προσπάθησε να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά οι διαπραγματεύσεις που ξεκίνησε με τους Σοσιαλιστές και το κόμμα NEOS απέτυχαν την περασμένη εβδομάδα.
Μετά την αποτυχία αυτή, ο Nehammer ανακοίνωσε την παραίτησή του.
Ο Αυστριακός Πρόεδρος πρότεινε ότι το Λαϊκό Κόμμα του Nehammer, του οποίου την ηγεσία εγκατέλειψε επίσης, θα μπορούσε να συμμετάσχει σε συνασπισμό με το FPÖ.
Ο Van der Bellen πιστεύει ότι έχει ανοίξει τώρα ένας νέος δρόμος «που δεν υπήρχε πριν».
Ο Herbert Kickl είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, για τη φιλορωσική του στάση και τη σκληρή πολιτική του στο θέμα της μετανάστευσης.
Επιπλέον, το FPÖ είναι αντίθετο στις αποστολές όπλων στην Ουκρανία και στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Αυτή η θέση το φέρνει πιο κοντά στους συμμάχους του στην ένωση των δεξιών λαϊκιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ιδιαίτερα με το ουγγρικό κόμμα Fidesz του Viktor Orban αλλά και τον Σλοβάκο πρωθυπουργό Robert Fico.
Ενισχύεται το Βίσεγκραντ
Παράλληλα, το FPO θα επιδιώξει η Αυστρία να ενταχθεί στην Ομάδα του Βίσεγκραντ, την οποία συγκροτούν κράτη της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης που αντιτίθενται στα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Οι ευρωσκεπτικιστές ηγέτες της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας και της Σλοβακίας αρνούνται να δεχθούν ή να εφαρμόσουν τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις ανακατανομής προσφύγων που εγκρίθηκαν κατόπιν των πιέσεων των δυτικοευρωπαϊκών χωρών από την ΕΕ.
Απορρίπτουν επίσης τις προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ οι οποίες συνεπάγονται την εκχώρηση μεγαλύτερου μέρους της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών στις Βρυξέλλες.
Πώς ο Trump άλλαξε τις ισορροπίες στον Καναδά και «παραίτησε» τον Trudeau
Όσον αφορά την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η κατάσταση στον Καναδά δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα.
Η παραίτηση του προέδρου Trudeau από το φιλελεύθερο, κυβερνητικό κόμμα συσχετίζεται άρρηκτα με την εκλογή του Donald Trump στην προεδρία των ΗΠΑ.
Ο Trump χλευάζει ανοιχτά τον Trudeau, αποκαλώντας τον υποτιμητικά «κυβερνήτη του κράτους».
Δηλαδή τον βάζει σε επίπεδο περιφερειακού μάνατζερ, που έχει χάσει και κάθε εμπιστοσύνη από το κέντρο.
Είναι σαφές ότι η εξάρτηση του Καναδά από τις ΗΠΑ είναι τεράστια.
Και ο Trump εξακολουθεί να απειλεί να εισαγάγει δασμούς 25% και να οδηγήσει σε κατάρρευση την καναδική οικονομία, ή ακριβέστερα, να πετάξει τον Trudeau, που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της εποχής και που δεν κατανοεί το πνεύμα της, από τους διαδρόμους της εξουσίας.
Οι Αγγλοσάξονες επιστρέφουν στο έθνος - κράτος και απορρίπτουν την παγκοσμιοποίηση
Η φιλελεύθερη τάση που κυριαρχεί τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν είναι πλέον... της μόδας, δηλώνει κατηγορηματικά ο Trump, δείχνοντας τον Trudeau, του οποίου η δημοτικότητα καταρρέει ραγδαία.
Είναι ήδη κάτω από τα δημοσκοπικά ποσοστά όχι μόνο των συντηρητικών, αλλά και των αριστερών Δημοκρατικών.
Και στην περίπτωση του Καναδά, ο Trump έχει επίσης τον δικό του άνθρωπο - τον συντηρητικό ηγέτη Pierre Poilievre, ο οποίος με το σύνθημα «Πρώτα ο Καναδάς» υποδύεται άμεσα το αμερικάνικο είδωλό του.
Έτσι, την επόμενη χρονιά (οι εκλογές στον Καναδά είναι το 2025) η κατάσταση μπορεί να είναι η εξής: Αμερική, Καναδάς και Βρετανία «πάνω από όλα» ως ηγετική ιδεολογία και πολιτική γραμμή ολόκληρου του αγγλοσαξονικού κόσμου.
Όχι, δεν θα είναι η καταστροφή, αλλά μάλλον η κάθαρση και η επανασυναρμολόγησή της, μια λαϊκή επανάσταση και η επιστροφή των Αγγλοσάξωνων στον παραδοσιακό πατριωτισμό, μια ηχηρή απόρριψη της παγκοσμιοποίησης.
H Φιλελεύθερη Διεθνής παραδίδει τα κλειδιά του πλανήτη - Νέα αφεντικά ο Trump και ο Putin
Όλες οι παραπάνω εξελίξεις δείχνουν... αλλαγή φρουράς στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Η θρυαλλίδα αυτής της πολιτικής αλλαγής, όμως, δεν ήταν άλλη παρά ο πόλεμος της Ουκρανίας, που φανέρωσε αντιθέσεις και έβγαλε στην επιφάνεια τα δόλια σχέδια των φιλελεύθερων ελίτ κατά της Ρωσίας.
Ωστόσο, τώρα οι ηγέτες της πληρώνουν το τίμημα της φιλοπόλεμης στάσης τους, με αποτέλεσμα την κατάρρευση της Φιλελεύθερης Διεθνούς που τα έβαλε με τον Putin,
Τα τρία μεγάλα «γεράκια» της Ουκρανίας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden, ο Γάλλος ομόλογός του Emmanuel Macron και ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Rishi Sunak, ήρθαν ή θα έρθουν - αργά ή γρήγορα - αντιμέτωπα με την πολιτική τους εξαφάνιση.
Ο Rishi Sunak παραιτήθηκε οδηγούμενος με αργά αλλά σταθερά βήματα προς την πολτική του εξαέρωση.
Σε αναμμένα κάρβουνα και ο Γάλλος πρόεδρος Macron, μετά τις αλλεπάλληλες πολιτικές ήττες που υπέστη από τη γαλλική αντιπολίτευση, με την κατάρρευση των εκλεκτών του κυβερνήσεων.
Μετέπειτα τα πλέον σημάινοντα παραδείγματα πολιτικής και διπλωματικής αμετροέπειας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden και η Αντιπρόεδρος Harris που ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Donald Trump.
Τελευταίο θύμα της αμετροέπειάς του, κατέστη ο ακραίος φιλελεύθερος πρωθυπουργός του Καναδά, που πλησιάζει αργά και βασανιστικά στο πολιτικό του τέλος.
Ποιός απομένει;
O ... «καθ' ύλην αρμόδιος», ο υπέυθυνος για τη συντριβή του ουκρανικού λαού, ο Volodymyr Zelensky, του οποίου η πενταετής θητεία ως προέδρου έχει λήξει -συνταγματικά- από τις 20 Μαΐου 2024, που βρίσκεται ούτως ή άλλως σε πολιτικό vertigo ,καθώς μαίνεται η οργιώδης φημολογία για πιθανή αντικατάστασή του από τους δυτικούς συμμάχους της Ουκρανίας.
www.bankingnews.gr