Η αυξανόμενη αυτή πίεση καθιστά τη διαχείριση των καθημερινών αναγκών ολοένα και πιο δύσκολη για ένα μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών, ενισχύοντας την αίσθηση της κοινωνικής ανισότητας και ανασφάλεια.
Στην πρώτη κατηγορία των κρατών-μελών, όπου ο κατώτατος μισθός ξεπερνά τα 1.500 ευρώ, βρίσκονται χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Γερμανία, το Βέλγιο και η Γαλλία. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει κράτη με μισθούς που κυμαίνονται μεταξύ 1.000 και 1.499 ευρώ, όπως η Πολωνία, η Λιθουανία, η Πορτογαλία και η Κύπρος. Αντίθετα, η Ελλάδα κατατάσσεται στην τρίτη κατηγορία, με κατώτατο μισθό κάτω των 1.000 ευρώ, γεγονός που την τοποθετεί σε μία από τις χαμηλότερες θέσεις μεταξύ των κρατών της ΕΕ που έχουν θεσμοθετήσει κατώτατο μισθό.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα βρίσκεται στη 14η θέση ανάμεσα σε 22 χώρες της ΕΕ, με τον κατώτατο μισθό να ανέρχεται σε 968 ευρώ προ φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, βάσει υπολογισμού σε 12μηνη βάση αντί για 14μηνη. Σε σύγκριση, η Κροατία έχει κατώτατο μισθό 970 ευρώ, ενώ η Μάλτα ακολουθεί με 961 ευρώ. Στον αντίποδα, το Λουξεμβούργο βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης με 2.637,79 ευρώ, ενώ η Ιρλανδία και η Ολλανδία ακολουθούν με 2.281,50 ευρώ και 2.193,36 ευρώ, αντίστοιχα.
Στην ίδια κατάταξη, χώρες όπως η Εσθονία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Λετονία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία καταγράφουν χαμηλότερους μισθούς από την Ελλάδα, κυμαινόμενοι μεταξύ 886 και 814 ευρώ. Οι χαμηλότεροι μισθοί εντός ΕΕ καταγράφονται στη Λετονία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, από 740 έως 618 ευρώ. Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι υποψήφιες προς ένταξη χώρες, όπως η Τουρκία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο, εμφανίζουν υψηλότερους κατώτατους μισθούς από αρκετά κράτη-μέλη της Ένωσης.
Όσον αφορά την αύξηση των κατώτατων μισθών την τελευταία δεκαετία, οι μεγαλύτεροι ρυθμοί καταγράφονται στη Ρουμανία (14,1%), τη Λιθουανία (13,2%), τη Βουλγαρία (11,6%) και την Πολωνία (10,3%). Αντίθετα, οι χαμηλότεροι ρυθμοί αύξησης εντοπίζονται στη Γαλλία (2,1%) και τη Μάλτα (2,9%). Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία από τις χαμηλότερες θέσεις, με ετήσια αύξηση μόλις 3%, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη στασιμότητα των μισθών σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ.
Η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα παραμένει εξίσου χαμηλή. Σύμφωνα με τα πρότυπα αγοραστικής δύναμης (PPS) της Eurostat, η χώρα κατατάσσεται στη δεύτερη ταχύτητα της ΕΕ, με 1.129 PPS. Σε αυτή την κατηγορία (1.000 – 1.459 PPS), η Ελλάδα είναι τέταρτη από το τέλος, πίσω από χώρες όπως η Ρουμανία, η Κροατία και η Λιθουανία, των οποίων η αγοραστική δύναμη είναι έως και 18% υψηλότερη. Στην κορυφή της δεύτερης κατηγορίας βρίσκονται η Ισπανία και η Σλοβενία, ενώ η Πολωνία έχει ήδη περάσει στην πρώτη κατηγορία με αγοραστική δύναμη άνω των 1.500 PPS. Η Γερμανία καταγράφει την υψηλότερη αγοραστική δύναμη κατώτατου μισθού με 1.992 PPS, ακολουθούμενη από το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία και το Βέλγιο.
Η πραγματική αξία του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα μειώθηκε λόγω του πληθωρισμού. Σύμφωνα με την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), η πραγματική αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού μειώθηκε κατά 3% μεταξύ 2020-2021, ενώ η αύξηση κατά 7,5% το 2021-2022 μεταφράστηκε σε πραγματική αύξηση μόλις 0,29%. Το 2023, η ονομαστική αύξηση του 9,4% έφερε μόλις 5,3% αύξηση στην αγοραστική δύναμη. Από το 2019 έως το 2023, η πραγματική αύξηση του κατώτατου μισθού περιορίστηκε στα 33,78 ευρώ, ενώ η ονομαστική αύξηση ήταν 130 ευρώ. Παρά τις αυξήσεις, η ακρίβεια ροκάνισε περίπου 121 ευρώ από την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην πενταετία 2019-2024.
Αποτέλεσμα αυτών των τάσεων είναι η επιστροφή της Ελλάδας στη «γενιά των 700 ευρώ», καθώς το τρίτο τρίμηνο του 2023 ο πραγματικός κατώτατος μισθός ανήλθε στα 693 ευρώ. Παράλληλα, η Ελλάδα παραμένει η μόνη χώρα της ΕΕ που κατέγραψε διψήφιες απώλειες στο μέσο διαθέσιμο εισόδημα κατά την περίοδο 2010-2023, φτάνοντας το 29%, τη στιγμή που οι χώρες της Ευρωζώνης παρουσίασαν αύξηση κατά 5% και η ΕΕ συνολικά κατά 28,6%.
Το ζήτημα του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα παραμένει κρίσιμο, καθώς οι χαμηλές αποδοχές, σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος ζωής, δημιουργούν σημαντικές οικονομικές πιέσεις στα νοικοκυριά. Οι προοπτικές για την οικονομική ανάκαμψη και τη βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων εξαρτώνται από στοχευμένες παρεμβάσεις που θα διασφαλίσουν μια πιο δίκαιη και βιώσιμη κατανομή του εισοδήματος στο μέλλον.
https://www.topontiki.gr/