viotiaplus.gr
Ηταν 17 Ιουνίου 1964, η Αθήνα καμίνι κανονικό. Θερμοκρασία στους 40 βαθμούς και 25.000 κόσμος, τίγκα η Λεωφόρος – τσιμέντο και λαμαρίνα που λύγιζε. Φίλαθλοι κι από τις δύο ομάδες. Τότε οι οπαδοί Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού μπορούσαν ακόμα να πηγαίνουν μαζί στο γήπεδο, χωρίς να χρειάζονται ΜΑΤ, φράχτης και εξορκιστής.
Το μαΗμιτελικός Κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός σκόραρε πρώτος στο 16′ με τον Νεοφώτιστο, ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε στο 36′ με τον Δομάζο. Και μετά… κάτι συνέβη. Οι παίκτες έπαιζαν λες και είχαν πάει για υπνοθεραπεία. Προσπαθούσαν να μην σκοράρουν. Σαν κάποια υπερκόσμια φωνή να τους ψιθύριζε: «Όχι τώρα, στον επαναληπτικό… να γεμίσουν τα ταμεία».
Το κοινό δεν έφαγε το παραμύθι. Όταν η παράταση έφτασε στο 115′ και το σκορ ακόμα 1-1, όλοι μαζί οι φίλαθλοι έκαναν το αδιανόητο: εισέβαλαν στο γήπεδο παρέα. Όχι για να παίξουν μεταξύ τους ξύλο -αυτό θα γινόταν σε άλλη ευκαιρία. Πρώτα πήγαν να ζητήσουν τα ρέστα από τους παίκτες. Όπως δείχνει και η χαρακτηριστική φωτογραφία της εποχής, κάποιοι ξερίζωσαν δοκάρια άλλοι κάγκελα ενώ ένας κόσμος ολόκληρος ξεσπούσε για την κοροϊδία με οργή που έσταζε ιδρώτα.
Οι παίκτες, βλέποντας το κακό να έρχεται με θερμοκρασία φούρνου πίτσας, το γύρισαν στην καλλιτεχνία για να διαφύγουν. Ο Δομάζος λέγεται πως ντύθηκε γραμματέας. Ο Νεοφώτιστος βρήκε μια ποδιά και μεταμορφώθηκε σε κουρέα. Κάποιοι παρίσταναν τους φροντιστές άλλοι παραδόθηκαν «τυχαία» σε αστυνομικούς για να φύγουν από το γήπεδο. Ήταν σαν παράσταση του Σεφερλή — αλλά στο ποδοσφαιρκό της
Η ΕΠΟ μηδένισε και τους δύο Η ΑΕΚ εκείνη την ημέρα έκανε τον πιο χαλαρό τελικό της ιστορίας: μπήκε στο γραφείο της ΕΠΟ και είπε: "Που είναι το κύπελλό μου;"
Η 17η Ιουνίου 1964 δεν έγραψε ιστορία αμιγώς ποδοσφαιρική, αλλά κατέχει θέση στο πάνθεον του –από παλιά ακμαίου– ελληνικού σουρεαλισμού. Γιατί σε ποια άλλη χώρα δύο αντίπαλες εξέδρες θα έμπαιναν στο γήπεδο μαζί για να κυνηγήσουν τους δικούς τους παίκτες;