Προετοιμασίες σε «χαμηλό επίπεδο» – Τι δείχνει η ατζέντα
Σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal, διπλωματικοί κύκλοι επιβεβαιώνουν ότι η Ουάσιγκτον και η Μόσχα ξεκινούν μια σειρά προκαταρκτικών διαβουλεύσεων — αυτή τη φορά, μάλιστα, με μεγαλύτερη ένταση από ό,τι πριν τη γνωστή συνάντηση στην Αλάσκα στις 15 Αυγούστου 2025.
Οι συνομιλίες χαρακτηρίζονται «χαμηλού επιπέδου», όμως η ουσία τους είναι στρατηγικής σημασίας: να τεθούν οι βάσεις για μια ενδεχόμενη συμφωνία ειρήνης.
Επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας αναλαμβάνει ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio, αντικαθιστώντας τον ειδικό απεσταλμένο του Λευκού Οίκου Steve Witkoff .
Το γεγονός αυτό χαροποίησε κύκλους σε Ουκρανία και Ευρώπη, οι οποίοι βλέπουν τον Rubio ως πιο «σταθερό και ελεγχόμενο» παίκτη.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον εγκαταλείπει τη realpolitik.
Αντιθέτως, επιχειρεί να δώσει στον Trump τα απαραίτητα πολιτικά ερείσματα για μια συνάντηση υψηλού επιπέδου με τον Putin.
Τι σηματοδοτεί η αντικατάσταση του Witkoff από τον Rubio
Η αντικατάσταση του Witkoff από τον Rubio αποτελεί σαφή πολιτική μετατόπιση στην αμερικανική προσέγγιση έναντι της Ρωσίας, με άμεσες επιπτώσεις στην τακτική της Ουάσιγκτον για τις συνομιλίες με τη Μόσχα.
Ο Witkoff είναι ένας χαμηλών τόνων επιχειρηματίας και νομικός, στενός φίλος και συνεργάτης του Trump από την εποχή του real estate στη Νέα Υόρκη.
Είχε διοριστεί ειδικός διαπραγματευτής για την Ουκρανία και τις σχέσεις με τη Ρωσία, με τον άτυπο ρόλο να λειτουργεί ως «ενδιάμεσος» μεταξύ Trump και εξωτερικών παραγόντων — χωρίς επίσημη διπλωματική ιδιότητα.
Η επιλογή Witkoff είχε προκαλέσει ανησυχία σε Ουκρανούς και Ευρωπαίους διπλωμάτες, καθώς θεωρήθηκε ένδειξη ότι ο Trump ήθελε να διαπραγματευτεί «εκτός θεσμικού πλαισίου», με στόχο άμεσες συμφωνίες σε επίπεδο κορυφής.
Ο Rubio, γερουσιαστής από τη Φλόριντα και πλέον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, θεωρείται παραδοσιακά «σκληρός» έναντι της Ρωσίας και σταθερός υπέρμαχος της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ και της ευρωατλαντικής ενότητας.
Ωστόσο, στην τρέχουσα φάση, ο Rubio εμφανίζεται πιο πραγματιστής απ’ ό,τι στο παρελθόν. Η επιλογή του για να ηγηθεί της προετοιμασίας του διαλόγου με τη Μόσχα έχει διπλή στόχευση:
1. Να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους συμμάχους που δεν εμπιστεύονταν τον Witkoff και έβλεπαν τις κινήσεις Trump ως μονομερείς και γεμάτες «συμφωνίες κάτω από το τραπέζι».
2. Να διαμορφώσει μια πιο δομημένη, θεσμικά κατοχυρωμένη στρατηγική έναντι της Ρωσίας, με στόχο μια πολιτική διέξοδο που δεν θα εκληφθεί ως «παράδοση» από την αμερικανική ελίτ.
Η παρουσία του Rubio προσδίδει διπλωματική νομιμοποίηση στις συνομιλίες, ενώ παράλληλα δημιουργεί έναν μηχανισμό φιλτραρίσματος των προτάσεων που θα διαμορφωθούν από το επιτελείο Trump.
Με άλλα λόγια, ο Rubio γίνεται ο πολιτικός εγγυητής ότι ο διάλογος με τη Ρωσία δεν θα ξεπεράσει «κόκκινες γραμμές» που απασχολούν το Πεντάγωνο, το Κογκρέσο και τους Ευρωπαίους συμμάχους.
Στρατηγική ή επικοινωνιακή στροφή Trump;
Πολλοί αναλυτές βλέπουν την αλλαγή αυτή ως ένα βήμα «ωρίμανσης» της εξωτερικής πολιτικής του Trump καθώς προσπαθεί να επανέλθει στην εξουσία.
Αντί για αυτοσχεδιασμούς με φίλους και επιχειρηματίες, πλέον δείχνει διάθεση να εμπιστευτεί στελέχη με πολιτικό βάρος, διπλωματικό κεφάλαιο και διεθνή αποδοχή.
Ωστόσο, μένει να φανεί αν ο Rubio θα λειτουργήσει ως διαπραγματευτής μιας ειλικρινούς ειρηνευτικής στρατηγικής ή ως πολιτικός «προστάτης» ενός σχεδίου που τελικά θα εξυπηρετεί πρωτίστως τις ανάγκες του σχεδιασμού Trump.
Η Βουδαπέστη ως γεωπολιτικό μήνυμα
Η επιλογή της Βουδαπέστης για τη σύνοδο κορυφής είναι κάθε άλλο παρά τυχαία.
Η Ουγγαρία του πρωθυπουργού Viktor Orban παραμένει ίσως ο μόνος πυλώνας «συγκρατημένου ρεαλισμού» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διατηρώντας ανοιχτούς διαύλους τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με τη Μόσχα.
Η συνάντηση Putin - Trump στην ουγγρική πρωτεύουσα στέλνει πολλαπλά μηνύματα προς την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αλλά και την Κίνα.
Η Βουδαπέστη λειτουργεί εδώ ως συμβολικός «ουδέτερος χώρος», έξω από τα θεσμικά ευρωπαϊκά κέντρα, όπου μπορεί να προωθηθεί ένας εναλλακτικός διάλογος για την ειρήνη, την ενέργεια, αλλά και τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που γεννιέται μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ειρηνευτική πρόθεση ή τακτική καθυστέρησης;
Παρά τις θετικές δηλώσεις περί ειρηνικής πρόθεσης, πολιτικοί αντίπαλοι του Trump αλλά και «γεράκια» του Πενταγώνου, βλέπουν τη συνάντηση με δυσπιστία.
Όπως σημειώνει η Wall Street Journal, υπάρχουν φόβοι ότι μια τέτοια «λαμπερή σύνοδος» μπορεί να δώσει χρόνο στη Ρωσία να ενισχύσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις ή να εδραιώσει κεκτημένα σε κρίσιμες περιοχές της Ουκρανίας.
Η κριτική αυτή, ωστόσο, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η στρατιωτική προσέγγιση της Δύσης απέτυχε να ανατρέψει τις ρωσικές θέσεις και ότι η συνέχιση της σύγκρουσης οδηγεί με γεωμετρική πρόοδο σε περιφερειακή αποσταθεροποίηση και παγκόσμια οικονομική αιμορραγία.
Trump και Putin: Αντίπαλοι ή στρατηγικοί συνομιλητές;
Η πολιτική ιστορία των δύο ανδρών δείχνει ότι μπορούν να συνεννοηθούν, εφόσον υπάρχουν αμοιβαία οφέλη.
Ο Putin αναζητά αναγνώριση της γεωπολιτικής του παρουσίας και ελάφρυνση των κυρώσεων, ενώ ο Trump θέλει να καταγράψει «διπλωματικές νίκες» πριν τις ενδιάμεσες εκλογές το 2026.
Σε μια συγκυρία όπου η ΕΕ δείχνει κατακερματισμένη και η Κίνα ενισχύει τη διεθνή επιρροή της, μια νέα προσέγγιση μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ μπορεί να αλλάξει ριζικά τον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων — είτε προς την ειρήνη, είτε προς έναν νέο, «ψυχρότερο» Ψυχρό Πόλεμο.
Η συνάντηση Putin - Trump, θα είναι πολλά περισσότερα από μια φωτογραφία δύο ηγετών. Θα είναι η πρώτη σοβαρή ένδειξη αναζήτησης διπλωματικής διεξόδου από την κρίση στην Ουκρανία — ή, αντιστρόφως, μια ακόμη πράξη πολιτικού θεάτρου, που θα χρησιμοποιηθεί για εσωτερική κατανάλωση στις ΗΠΑ και πολιτική ενίσχυση του Trump.
www.bankingnews.gr