Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας από τους νεότερους ανέφερε πριν από μία εβδομάδα σε τηλεοπτικό πάνελ στο Open TV στην εκπομπή του Νίκου Στραβελάκη και της Μίνας Καραμήτρου, στην οποία συμμετείχα,
ότι ο πρωθυπουργός «θα δεχθεί» τους αγρότες στο Μέγαρο Μαξίμου.Τον διέκοψα ευγενικά και του είπα ότι το ρήμα «θα δεχθεί» είναι λάθος γιατί παραπέμπει σε κάποιον πρίγκιπα ο οποίος αισθάνεται πως είναι ανώτερος και εξαγγέλλει ότι θα καταδεχθεί να συναντηθεί με κατωτέρους. Κάποιον ο οποίος έχει θέσει τον εαυτό του σε μια έδρα υψηλότερη από τους υπολοίπους. Η γλώσσα που ενίοτε χρησιμοποιείται στη διπλωματία δεν ταιριάζει στην κοινωνία.
Το περιστατικό ήταν ενδεικτικό της νοοτροπίας που εκπέμπεται από το Μέγαρο Μαξίμου και δίδεται εντολή προς τους βουλευτές να την καλλιεργούν. Της νοοτροπίας της ισχύος.
Εξήγησα στην παρέμβασή μου εκείνη την ημέρα ότι αυτό έχει πλέον αλλάξει. Ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση μέσα σε αυτό το πολιτικό σκηνικό να καθορίζει μονομερώς τους όρους, καθώς της λείπει πλέον η νομιμοποίηση. Οφείλει να είναι διαλλακτική.
Εξήγησα και κάτι άλλο εκείνη την ημέρα, που θα ήθελα να το αναλύσω σήμερα λίγο περισσότερο. Σήμερα, που το Μαξίμου ενοχλημένο εκλαμβάνει την άρνηση των αγροτών να μεταβούν στην Αθήνα και να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό στο γραφείο του ως έλλειψη σεβασμού προς την εξουσία του.
Δυστυχώς, ακόμα μία φορά η κυβέρνηση, αιφνιδιασμένη, δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί.
Ότι αιφνιδιάστηκε με τα εκατομμύρια των ανεξάρτητων πολιτών που κατέβηκαν στους δρόμους για την υπόθεση των Τεμπών και μπορούν να κατέβουν ανά πάσα στιγμή ξανά ας το αποδώσουμε στην αδυναμία του επικοινωνιακού μηχανισμού της που κοιμόταν και δεν έβλεπε τη διεργασία στο διαδίκτυο. Αν και θα έπρεπε.
Το δις εξαμαρτείν όμως ουκ ανδρός σοφού.
Εδώ και μήνες επωάζεται στην περιφέρεια ένα μεγάλο κίνημα πολιτών, το οποίο έχει αυτονομηθεί εντελώς από το πολιτικό σύστημα και γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση είχε αδυναμία στην αρχή να καταγγείλει ως υποκινούμενες τις κινητοποιήσεις των αγροτών.
Στην κεφαλή τους ήταν και δικοί τους άνθρωποι, μετριοπαθείς, όχι ακραίοι, με καλά ελληνικά, νέοι αγρότες, ιστορικοί νεοδημοκράτες. Είναι το κίνημα των δύο Ελλάδων.
Αν στα πνιγηρά αστικά κέντρα η κυβέρνηση αντέχει κάπως διοικώντας με τον φόβο, στην ελεύθερη περιφέρεια του καθαρού αέρα καταρρέει παρατεταμένα.
Η αρχή έγινε με τα Τέμπη που εξελήφθησαν ως το κορυφαίο παράδειγμα χρεοκοπίας της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, συνεχίστηκε με το εξαγγελθέν λουκέτο 250 υποκαταστημάτων των ΕΛ.ΤΑ. σε όλη την επικράτεια, ακόμα και σε ευαίσθητες μεθοριακές περιοχές, και κορυφώνεται τώρα με την αντίδραση των αγροτών, η οποία έχει ως αφορμή τις επιδοτήσεις.
Στην ουσία όμως την ερήμωση της υπαίθρου. Την εγκατάλειψή της. Την αποξένωση από τη μάνα γη.
Κάτω από τις ισχυρές αντιδράσεις των αγροτών για τα αιτήματα που αφορούν τις τιμές του ρεύματος και προφανώς τις αποζημιώσεις τους εξελίσσεται ένα κίνημα αντιπολιτικό, αντισυστημικό και αντιπαγκοσμιοποιητικό.
Κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που έχει οδηγήσει τους αγρότες να μη μπορούν να εξάγουν τα προϊόντα τους σε αγορές προνομιακές λόγω του συνεχιζόμενου πολέμου που στηρίζει ιδεοληπτικά η κυβέρνηση.
Κίνημα που υποκρύπτει ακόμα και διαμαρτυρίες για την εισαγωγή αγροτικών σε φθηνές τιμές από τρίτες χώρες, όπως η Ουκρανία, και το σιτάρι της, πάλι για λόγους γεωπολιτικούς (συμφωνία Ε.Ε. – Mercosur).
Αυτούς τους ανθρώπους η κυβέρνηση τους έχει χάσει ψυχικά. Ένα ελάχιστο μέρος τους μπορεί ενδεχομένως να ανακτήσει.
Και το δυστύχημα είναι ότι δεν καταλαβαίνει γιατί τους έχασε και γι’ αυτό εκπέμπει τον εκνευρισμό του αργά, επειδή οι αγρότες διέπραξαν το πρωτοφανές να μην υποκύψουν στην εξουσία του και να μην έρθουν γονατιστοί μέχρι την Αθήνα να τον επισκεφτούν στο κέντρο της υποτιθέμενης ισχύος του.
Αυτό, για να πάμε από το ειδικό στο γενικό, είναι το πρόβλημα του κυρίου πρωθυπουργού, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έβρισκε έναν τρόπο για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές: Όταν έχεις συσπειρωμένο γύρω σου για μακρύ χρονικό διάστημα το 25% έως 28% του ελληνικού λαού και ασχολείσαι μόνο με τις δικές του έννοιες αλλά έχεις αντισυσπειρωμένο το 75%, τότε δεν χρειάζεσαι ούτε εκλογές ούτε κυριακάτικες διαρροές κατά πρώην πρωθυπουργών που σου λένε τα αυτονόητα ούτε τίποτα για να διαπιστώσεις ότι η χώρα είναι ακυβέρνητη πολιτεία από τώρα.
Ο κύριος πρωθυπουργός όσο περνάει ο καιρός θα συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος, ακόμα κι αν συσπειρώνει το ένα πέμπτο του εκλογικού σώματος, θα αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης.
Με 7 στους 10 Έλληνες απέναντί σου δεν πας πουθενά. Όπως πουθενά δεν πας αν πουλάς και… τσαμπουκά με το επιχείρημα ότι θα πληγούν οι επιχειρήσεις του υπόλοιπου 25% που στηρίζουν την ίδια.
Όλοι μαζί στην ίδια βάρκα είμαστε.