Η συγκεκριμένη φράση δεν έχει μια συγκεκριμένη ιστορική «πρώτη εμφάνιση». Ακριβώς γιατί αποτελεί αυτό που ονομάζουμε «συμπεριφορικό μοτίβο»... Τουτέστιν είναι τμήμα μας, σαν τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα ένα πράμα, που μπορεί οι περισσότεροι να.. μην τα έχουν δει ποτέ, αλλά τα νιώθουν μέσα τους, κομμάτι τους, οργανικό τους μέρος - κάτι σαν το σπληνάντερο. Το εν λόγω μοτίβο δε είναι γνωστό πως ξεπηδά (επίσης οργανικά) μέσα σε κοινωνίες με έντονη ιεραρχία, εξουσία και πελατειακές σχέσεις. Από την Ελλάδα δηλαδή.
Στην Ελλάδα, από την εποχή του οθωμανικού ζυγού έως τα σήμερα (μόλις 700 χρόνια - δεν τα λες και πολλά), όσοι είχαν αξιώματα, γνωριμίες ή «μπάρμπα» επικαλούνταν τη θέση και το... status τους, για να παρακάμψουν κανόνες γενικής ισχύος, χρησιμοποιώντας ακριβώς την αυτή φράση. Η οποία εμπεδώνεται κατακρημνικά στη νεοελληνική κουλτούρα του 20ού αιώνα (στον οποίο η Δεξιά βασιλεύει - στην κυριολεξία), καθώς χρησιμοποιείται ιδιαίτερα σε δημόσιες υπηρεσίες, δρόμους, μαγαζιά, ακόμα και σχολεία, ως εκβιαστική επίκληση «γνωριμιών» ή «θέσης». Με απλά λόγια, η φράση αυτή από τρόπος επίκλησης κοινωνικού κύρους προάγεται σε στερεότυπο της νεοελληνικής αλαζονείας.
Είναι βέβαιο πλέον: δεν πρόκειται για ιστορικό απόφθεγμα αλλά για κοινωνικό σύμπτωμα. Δεν προέρχεται από την αρχαιότητα (ούτε καν), αλλά από την τουρκοκρατία και μετά. Συνδέεται δε στενά με τον ραγιαδισμό, τη θρησκοληψία και την πατριδοκαπηλία. Συνδέεται με παλιές ιεραρχικές δομές, έγινε κλισέ εξουσίας στον 20ό αι. και επέζησε μέχρι σήμερα ως συντομογραφία τού «έχω δύναμη, άρα κάνε στην άκρη».
«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Αυτό ακριβώς που λένε πως είπε ο 20χρονος γιος του Ανδρέα Λοβέρδου (πρώην ΠΑΣΟΚ, πρώην, νυν και παντοτινά Ν.Δ.), σαν τον συνέλαβαν για απείθεια, επικίνδυνη οδήγηση και τροχονομικές παραβάσεις, έπειτα από καταδίωξη, αποδεικνύοντας πως είναι γνήσιο τέκνο όχι μόνο του πατέρα του, αλλά και της χώρας του. Να δεις που θα τον δούμε και υποψήφιο βουλευτή! Ως τέτοιος/τόσο Ελληνας, αν μη τι άλλο, το αξίζει.
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr