Οπως αναμενόταν, η υπόθεση Παπακωνσταντίνου βάζει βούτυρο στο ψωμί
του ΣΥΡΙΖΑ, που φυσικά άδραξε την ευκαιρία που του προσφέρθηκε
αναπάντεχα. Σε μια χρονική συγκυρία, μάλιστα, όχι ιδιαίτερα ευνοϊκή για
το...
κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η περιβόητη επίσκεψη του Αλέξη
Τσίπρα στη Βραζιλία και την Αργεντινή αποδείχθηκε .....«μπούμερανγκ»
επικοινωνιακά και έβλαψε πολιτικά τον ίδιο και το κόμμα του. Παράλληλα,
οι αντιδράσεις, οι ανακοινώσεις και οι δηλώσεις οργανώσεων και στελεχών
για θέματα όπως των σκουπιδιών στο ΑΠΘ, της ανακατάληψης της βίλας
«Αμαλία» και τελευταία, της εισόδου αστυνομικών δυνάμεων στο Οικονομικό
Πανεπιστήμιο, ενίσχυσαν τις αρνητικές εντυπώσεις και τους φόβους μεγάλης
μερίδας της κοινής γνώμης απέναντί του.
Από μια τέτοια δύσκολη
σχετικά θέση βγάζουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οι απρόσμενες εξελίξεις περί
τη λίστα Λαγκάρντ, δίχως αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν επιβεβαιώνουν
τη βαθιά σαπίλα του «συστήματος» στην Ελλάδα καθώς και την εντελώς
στρεβλή αντίληψη περί άσκησης της εξουσίας, μεταξύ άλλων, που αγγίζουν
και τη νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της. Οπως η
προστασία και η προώθηση της «οικογένειας» με κάθε τρόπο... Οποιος
αρνείται ότι αυτή η άποψη δεν είναι εδραιωμένη στη σκέψη και τη
συμπεριφορά όλων των βαθμίδων της κοινωνίας μας ή ψεύδεται ασύστολα ή
δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα!
Περνώντας στην επίθεση πάλι,
ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι αποσκοπεί στη διεύρυνση των ευθυνών για τους
χειρισμούς της λίστας Λαγκάρντ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Βάζει στο
«κάδρο» και σε επίπεδο ποινικών ευθυνών, πέρα από τον Γ.
Παπακωνσταντίνου και τον Ευ. Βενιζέλο και φτάνει μέχρι τον Γ. Παπανδρέου
σε επίπεδο πολιτικών ευθυνών. Αμεσος στόχος του, η φθορά του ΠΑΣΟΚ, που
αποτελεί βασικό κρίκο της σημερινής κυβέρνησης, γιατί χωρίς τους δικούς
του βουλευτές δεν έχει η κυβέρνηση την απαιτούμενη πλειοψηφία για να
παραμείνει στην εξουσία και έμμεσο, φυσικά, την πτώση της. Ελπίζει να το
πετύχει με την εσκεμμένη ή ασυναίσθητη συνδρομή δηλωμένων αντιπάλων του
Ευ. Βενιζέλου, όπως ο Θ. Πάγκαλος, που έσπευσε ήδη να ανταποκριθεί, με
τη συμπαράσταση βουλευτών της ΔΗΜΑΡ που φλερτάρουν μαζί του, όπως ο Οδ.
Βουδούρης και ο Π. Μουτσινάς, και με τα αντιπασοκικά αντανακλαστικά
βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που αισθάνονται άβολα να βρίσκονται στην
ίδια πλευρά με το ΠΑΣΟΚ.
Τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι επιμέρους
συντελεστές της, δηλαδή Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αντιλαμβάνονται πλήρως
ποιοι είναι οι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ και εύλογα ανησυχούν. Από την πρώτη
στιγμή αποφάσισαν ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, ιδιαίτερα το
ΠΑΣΟΚ, σπεύδοντας αρχικά να προτείνουν τη σύσταση προανακριτικής για τον
πρώην υπουργό Οικονομικών, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα σκληρά τον
ΣΥΡΙΖΑ. Αρα, η σχετική συζήτηση στη Βουλή στα μέσα Ιανουαρίου θα
διεξαχθεί με ιδιαίτερη ένταση και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας κρίνεται
σήμερα απρόβλεπτο. Στο μεταξύ, πάντως, κυβερνητικοί κύκλοι κάνουν σαφές
ότι η κάθαρση σε πολιτικούς, επιχειρηματίες και κοινωνία θα προχωρήσει
και μένει να το δούμε.
Ολα αυτά έχουν να κάνουν με την τακτική και
τους χειρισμούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Επί της ουσίας
δεν αμφισβητείται η σοβαρότητα του θέματος, ούτε το γεγονός ότι όσα
συνέβησαν σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ πλήγωσαν πολύ σοβαρά τις δυνάμεις
που τα τελευταία τρία χρόνια έδωσαν μάχες για να διασωθεί η ευρωπαϊκή
προοπτική της χώρας. Μπορεί αντικειμενικά να διαχωρίζονται η μεταχείριση
της λίστας από την πολιτική που αναγκαστικά έπρεπε να ακολουθήσει (και
ακολουθεί) η χώρα για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία και να παραμείνει
στην Ευρωζώνη, αλλά στην κοινή συνείδηση μπλέκονται και ταυτίζονται
όταν αξιωματούχοι που πρωτοστάτησαν για να ενταχθεί η Ελλάδα στον
μηχανισμό στήριξης και να αποδεχθεί το Μνημόνιο κατηγορούνται ότι
κατέφυγαν σε λαθροχειρίες υπέρ συγγενών τους!
Αναμφίβολα, τα
στοιχεία είναι πολύ επιβαρυντικά για τον Γ. Παπακωνσταντίνου και στα
επιτελεία των κυβερνητικών κομμάτων επικρατεί η άποψη ότι η αποκάλυψη
της λαθροχειρίας για «προσωπικούς λόγους» είναι το μικρότερο κακό από
εκείνα που θεωρητικά θα μπορούσαν να συμβούν. Το «μικρότερο» όμως είναι
συγκριτικό και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αποδειχθεί «πολύ μεγάλο».
Αλλωστε, στη θέση που έχει βρεθεί ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα κάνει και θα
πει τα πάντα για να αποδείξει αυτό που ισχυρίζεται. Οτι είναι αθώος,
έστω κι αν δεν είναι.
http://www.kathimerini.gr |
