Το θέμα της δραχμής αποτελεί μια ακόμη
σκοτεινή πτυχή της προπαγάνδας που μας οδήγησε στην καταστροφή. Καθώς
ανέβαινε η κοινωνική ένταση τέθηκε από τις ελιτ της τραπεζοκρατίας και
των υπάλληλων τους στην πολιτική το...
δίλημμα ευρώ η επιστροφή δραχμή με
στόχο τρομάξει τον κόσμο ειδικότερα μια κάποια ηλικίας. Όσοι μιλούσαν
κατά του ευρώ έγιναν τότε συμμορίτες της δραχμής.
Με την χρήση όμως του όρου “επιστροφή στην δραχμή” η σωτήρια
έξοδος από τους μηχανισμούς μια σκληρής και αντιπαραγωγικής ισοτιμίας
που υπηρετεί μόνο τα γερμανικά συμφέροντα, ταυτίστηκε με την επιστροφή
στο παρελθόν και μάλιστα σε ένα αμαρτωλό παρελθόν, πληθωρισμού,
αυξημένων επιτοκίων, ελλειμμάτων αλλά και το πρόσφατο παρελθόν του
κομματικού έλεγχου επί των τραπεζών και των δανειοδοτήσεων των
επιχειρήσεων.
Είναι γεγονός ότι πολλοί ευρωσκεπτικιστες
και κόμματα άρχισαν να υποστηρίζουν την δραχμή βυθιζόμενοι σε μια
μάταιη προσπάθεια. Κίνητρο για αυτό ήταν η προσπάθεια τους να
κονταροχτυπηθούν με το παλιό και να αναιρέσουν το φόβο που αυτή
προκαλούσε στον λαό μας. Όμως το αδιέξοδο είναι ορατό σήμερα και ο
διάλογος αυτός συντελείται σε όλα τα ΜΜΕ φτιάχνοντας κλίμα εξόδου.
Εδώ δεν μιλήσαμε ποτέ για επιστροφή στην δραχμή αλλά για “έξοδο από το ευρώ”!
Το κάναμε αναδεικνύοντας μάλιστα και το πρόβλημα που βρίσκεται στην
πολύ σκληρή ισοτιμία που καταστρέφει την παραγωγική βάση όλων των χωρών
της περιφέρειας.
Το ευρώ είναι το ακριβότερο νόμισμα στο
κόσμο, το οποίο στην μεθόριο της ευρωζωνης συνορεύει με φθηνότερα και
πιο ευέλικτα νομίσματα. Αυτό προκαλεί μετανάστευση επιχειρήσεων και
τεράστια αύξηση των εισαγωγών. Στο τέλος λειτουργεί καταστρέφοντας την
και οδηγώντας της στην παραγωγική ερήμωση.
Μιλήσαμε ακόμη για την μακροχρόνια
διάφορα επιτοκίων δανεισμού των χωρών (spread). Διαφορά η οποία φτάνει
στον καταναλωτή -και σε όλη την Εθνική οικονομία- ως αυξημένο επιτόκιο
δανεισμού. Διαφορά η οποία αθροιζόμενη χρόνο με τον χρόνο καθιστά το
δανειζόμενο χώρα επιχείρηση ή νοικοκυριό μη ανταγωνιστική σε σχέση με
τον ανταγωνιστή της στην υπόλοιπη ευρώπη και τελικά δυνητικά
χρεοκοπημένη.
Η κρίση στην Κύπρο βοηθά να γίνει
αντιληπτή μια εναλλακτική έξοδος η οποία περιλαμβάνει την έξοδο από τον
μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτρέπει την χρήση του ευρώ
στο εσωτερικό.
Είναι τεχνικά εύκολο-σε περίπτωση εξόδου η
ακόμη και διάλυσης της €Ζ -να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ευρώ η
χώρα (που είναι φετίχ για πολύ κόσμο) χωρίς την ΕΚΤ.
Να το κάνει υπό τον έλεγχο της ΤτΕ σε
μια κλειστή αρχικά οικονομία και σύντομα σε ελεύθερη ισοτιμία. Αυτό θα
επιστρέψει να μην υπάρχει κενό στην κυκλοφορία νομισμάτων δεδομένο που
θα προκαλούσε σοκ. Θα επιστρέψει να μην αλλάξουν οι καταθέσεις σε
ευρω. Θα επιτρέψει να γίνει ομαλή διολίσθηση του νομίσματος σε
ανταγωνιστικά επίπεδα από όπου θα μπορούσε να προκύψει οικονομικό
μπουμ και μάλιστα πολύ σύντομα.
Όλα αυτά βεβαίως για ένα διάστημα μέχρι
να γίνει έκδοση νέου νομίσματος (πιθανόν το ελληνικό ευρώ) το οποίο θα
αντικαταστήσει το κοινό ευρώ στο εσωτερικό. Ο έλεγχος στην κίνηση
κεφαλαίων θα παρείχε άμεσα το αναγκαίο συνάλλαγμα για να βρεθούν οι
“πόροι” ώστε να κοπεί νέο νόμισμά που θα έχει αντίκρυσμα και να μην
είναι αέρας κοπανιστός .
Ουσιαστικά θα συνεχίσει να κόβεται
ελληνικό ευρώ σε διολίσθηση, μέχρι να φτάσει σε ελαφρώς χαμηλότερη
ισοτιμία από την τρέχουσα. Έχει υπολογιστεί ότι μια ισοτιμία
περίπου στο 1 ελληνικό ευρώ έως 1.10 προς 1 δολάριο θα πυροδοτούσε
εντυπωσιακές εξελίξεις στην οικονομία μας τόσο στις εξαγωγές όσο και
στις εισαγωγές. Για την ακρίβεια σήμερα αν το ευρώ βρίσκονταν στο 1.15/
1$ θα λειτουργούσε υπέρ της Ελλάδος στις εξαγωγές, στον τουρισμό,
στις εισαγωγές.
Θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι δεν
μιλάμε για διαδρομή προς τον παράδεισο. Δεν μπορεί να ανοίξει κουβεντα
για αυξήσεις και παροχολογία για αρκετό χρονικό διάστημα. Μιλάμε για
διαχείριση μιας καταστροφής και ενός αδιέξοδου στο οποίο μας έφεραν οι
μνημονιακοί. Η εναλλακτική έξοδος το μόνο που θα κάνει τεχνικά είναι να
σταματήσει τον κατήφορο και την αποδόμηση της χώρας επιτρέποντας να
ανακτήσει όλα τα οικονομικά εργαλεία που σήμερα η χρεοκοπημένης
τραπεζοκρατίας του ευρώ δεν επιτρέπει.
Είναι βέβαιο ότι με τους μισθούς και το
εργασιακό ασφαλιστικό καθεστώς που υπάρχει σήμερα και με την άμεση
ένεση ανταγωνιστικότητας που θα προκύψει από την εναλλακτική ελεγχόμενη
έξοδο, καθώς και το συνάλλαγμα που θα βρεθεί στην χώρα η οικονομία μας
θα μπει σε αναπτυξιακό πυρετό πολύ σύντομα.
Η εναλλακτική έξοδος ενέχει όλα τα
πλεονεκτήματα της εξόδου και όλα μειώνει την τραχύτητα σε όλα τα
προβληματικά της σημεία Επιπλέον δεν χάνεται η ευρωπαϊκή προοπτική της
χώρας ούτε ο δυτικός προσανατολισμός ενώ στο μέλλον μπορεί να
ξανακλειδώσουν οι ισοτιμίες σε κάτι νέο.
Βασικά θα έπρεπε να είναι ήδη εθνικό σχέδιο για την περίπτωση της διάλυσηςhttp://papaioannou-giannis.net/