3 Μαρ 2013

Η ιστορική πορεία…

Οι πολιτικοί μας, στην πλειοψηφία τους, ως εκφραστές του “ολοκληρωτισμού” της αναισχυντίας και της ανεμπόδιστης σχεδόν αυθαιρεσίας που αριθμοποιεί τους πολίτες, εμφανίζονται ενίοτε γνώστες ιστορικών δεδομένων, χωρίς ωστόσο να έχουν αντίληψη του περιεχομένου της εννοίας της ιστορίας. Ετσι, με την....
ανιστόρητη εν πολλοίς λογική τους, αντιμετωπίζουν και ως ανεγκέφαλους τους πολίτες, που, κατά την εκτίμησή τους, υπάρχουν για να υπηρετούν τη διεφθαρμένη εξουσία και τους έρποντες στις παρυφές της…
του Στέλιου Συρμόγλου
steliosΣτην εποχή μας, με όλους αυτούς τους πολιτικούς της επίπεδης λογικής, ανίκανους στον ιστορικό χρόνο να διατηρήσουν τις πολυώνυμες αμφιβολίες τους για τις αυθεντίες, τις διεφθαρμένες εξουσίες και τις εποπτείες, έχει κανείς την αίσθηση ότι μπαίνει σ’ ένα άδειο ιστορικό ταμείο. Και έτσι συλαμβάνει τον εαυτό του να αφήνεται στην αλητεία και στη γοητεία των γυαλιστερών λέξεων. Η στίλβη όμως αυτή και η υποτιθέμενη παρθενία των λέξεων που συσωρεύονται, δεν δικαιώθηκαν ποτέ σαν ιστορικός αυτοσκοπός.
Η ιστορία αν ήταν απαύγασμα κάποιας λογικής επήρειας των ανθρώπων θα είχε άλλη εξέλιξη. Τις εξελίξεις προσπαθεί, άλλωστε, ο άνθρωπος εκ των υστέρων να τις δικαιολογεί ή να τις εξηγεί, αλλά δεν φαίνεται ότι έχει αποδώσει το βαθύτερο νόημα αυτής της διαδικασίας, που εκπηγάζει από κατηγορίες αιτιών άλλων γνωστών και άλλων αγνώστων.
Στη μια περίπτωση εμφανίζεται σαν εξέλιξη εκ των προτέρων καθορισμένη, αλλά υπό την υπέρτερη βούληση του θείου, ενώ σε άλλη, καθορίζεται σαν αποτέλεσμα της εμφάνισης δυνάμεων αντιθέτων, που έχουν όμως συγκεκριμένη προέλευση, όπως διδάσκει η Εγελειανή φιλοσοφία. Τα στοιχεία της ιστορικής πορείας είναι κατά κύριο λόγο οι βουλήσεις των ανθρώπων, που προ ολίγου τις θεωρήσαμε σαν εξαρτημένες και λειτουργούσες σε περιορισμένα πλαίσια, που καθορίζονται από πολλές δυνάμεις και άλλες προοπτικές.
Η ανθρώπινη βούληση είναι φυσικό να επηρεάζει την εξέλιξη των κοινωνικών σχέσεων και μορφών, αλλά σαν τοποτηρητής μεγάλης αρμοδιότητας σ’ ένα πεδίο που ανακατεύονται ποικίλες δυνάμεις, απρόβλεπτες και απροσδιόριστες. Μια πηγαία αναζήτηση σκοπών από το ψυχικό υπόστρωμα μπορεί και πρέπει να εκδηλώνεται στο ανθρώπινο Σύμπαν, που το αποτελούν τόσο οι απρόβλεπτες δυνάμεις, όσο και οι δυνάμεις της λογικής και των αισθημάτων.
Η ιστορική πορεία παρουσιάζει την πιο μεγάλη έλλειψη συνέχειας, σαν μια κυματοειδή και χωρίς κατεύθυνση, σαν τον ρουν ενός ποταμού που με την ορμή του διανοίγει νέες κότες, ενώ αλλού με την αδυναμία του κάνει να εξαφανίζονται οι παλιές του ροές. Η τιθάσευση αυτού του ρου δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη.
Τα αίτια που δημιουργούν την εξέλιξη στη γενικότερη μορφή είναι τα ίδια που δρουν και δημιουργούν την πνευματική εξέλιξη. Είναι δε τόσο έντονη και αισθητή αυτή η ανταπόκριση της δημιουργίας στος εποχές, που η εμφάνισή τους ήταν αναγκαία. Και δίνει την εντύπωση ότι ένας καλός και βολικός θεός εμφανίζεται από μηχανής και φροντίζει για όλα και τα τακτοποιεί με πρόνοια και επιτυχία.
Οπως συμβαίνει στη θεωρία της εξέλιξης, όμοια παρατηρούμε ότι σε δύσκολες περιόδους που διέρχεται η κοινωνία, αναφαίνονται ανεπάντεχες λύσεις με την εικόνα των ανθρώπων που εφευρίσκουν υλικές λύσεις ή που δημιουργούν αντίρροπες κοινωνικές καταστάσεις με ηθικές διαδικασίες και πνευματικά συστήματα.
Η Μαθηματική επιστήμη διδάσκει ότι τα μαθηματικά άρχισαν από την ανάγκη να αριθμούν οι πρώτοι έμποροι. Η Αστρονομία γεννήθηκε από την ανάγκη των πρώτων ναυτίλων να προσανατολίζονται. Ο Χριστιανισμός εμφανίζεται σε μια περίοδο ηθικής κατάπτωσης της ανθρώπινης υπόστασης. Το αδιέξοδο και τα προβλήματα που δημιούργησε και δημιουργεί η αύξηση του πληθυσμού, οδήγησε στις μηχανικές εφευρέσεις και τα μηχανικά συστήματα, χάρη στα οποία γίνεται υποφερτή η συμβίωση των ανθρωπίνων υπάρξεων.
Στη συσχέτιση αυτή μπορούμε να θεωρήσουμε την πνευματική εκδήλωση των ανθρώπων σαν δράση υπαγορευμένη και εκδηλούμενη ολοένα και τελειότερα μέσα σε ατμόσφαιρα, που δίνει την εντύπωση ότι δημιουργείται και πηγάζει από αίτια, που δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι βρίσκονται μέσα στην επιρροή μας. Ο τύπος αυτών των σχέσεων έχει γίνει ήδη αποδεσκτός από την αρχική περίοδο της ανθρώπινης κοινωνίας. Και εξακολουθεί να αποτελεί μια ισχυρή πίστη γοα φιλοσόφους και κοινούς ανθρώπους.
Τι περισσότερο μπορεί να ανακουφίσει την ανθρώπινη υπόσταση από τη διαπίστωση αυτή του συνδέσμου της ζωής του με το άλογο, το αθέατο και το ασυνείδητο, που δεν διαφέρει από τον φυσικό νόμο που μας αποκάλυψε το μυστικό της πρώτης των σωμάτων και της μηχανικής γενικότερα;
 http://freepen.gr/?p=19078