ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ

γραφει ο Γιανναδάκης Κωνσταντίνος

            Εν μέσω της οικονομικής κρίσεως, είναι καιρός να σκεφτούμε ως χώρα πώς θα πορευτούμε εις το εξής. Εδώ και δεκαετίες υποπίπτουμε συνεχώς σε τραγικά λάθη σε όλους τους τομείς. Μια χώρα προκειμένου να προοδεύσει πρέπει να διαθέτει όραμα και μακροχρόνιο  σχεδιασμό. Εμείς ως...

τώρα τελούμε υπό το καθεστώς του περιστασιακού και του τυχαίου απροϋπόθετα και βάσει βραχυχρονίου προγράμματος, όχι πέραν του ενός έτους.

            Αν θέλουμε να λεγόμαστε οργανωμένη πολιτεία η οποία αξίζει το σεβασμό των άλλων κρατών οφείλουμε να καταρτίσουμε ένα πρόγραμμα οργανωτικών δομών και προδιαγραφών, ένα πλήρες σχέδιο δράσεως με χρονικά όρια τουλάχιστον μίας γενεάς. Η ανάγκη δημιουργίας μιας δεξαμενής σκέψεως, όπου όλοι οι ειδικοί επιστήμονες σε όλους τους τομείς του κρατικού μηχανισμού και επί παντός επιστητού – υπό την αιγίδα του κράτους – θα οραματιστούν και θα σχεδιάσουν την ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ, αποτελεί θέμα ζωτικής σημασίας.

            Η Ελλάς ψυχορραγεί, καταβαραθρώνεται. Δεν είναι μόνο οικονομική η κρίση, είναι επίσης κοινωνική, θεσμική, δημογραφική, αναπτυξιακή, κρίση συνοχής του έθνους λόγω της λαθρομετανάστευσης αλλά και κρίση ασφάλειας συνόρων λόγω του εξ ανατολών και βορρά κινδύνου. Είναι καιρός για αποφασιστικές κινήσεις και λήψη κρίσιμων αποφάσεων, τόσο όσον αφορά την οικονομική και πολιτική, όσο και τη γεωπολιτική μας κατεύθυνση.

            Βρισκόμαστε σε ένα από τα σημαντικότερα στρατηγικά και ενεργειακά σημεία του πλανήτη και ως εκ τούτου οι αποφάσεις μας πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους όλες τις παραμέτρους. Οφείλουμε να θέσουμε ξεκάθαρους στόχους και σε απόλυτη συνάφεια να διαμορφώσουμε τις κινήσεις εκείνες οι οποίες θα οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων αυτών.

            Όσον αφορά την οικονομία θα παραμείνουμε στο ευρώ, θα πάμε στη δραχμή ή θα παραμείνουμε στο ευρώ χρησιμοποιώντας παράλληλα ένα μη μετατρέψιμο νόμισμα με ισοτιμία 1:1 με το ευρώ, μόνο για εσωτερική χρήση;  Θα δώσουμε ώθηση στους εξαγωγικούς τομείς όπου έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα ή θα τρώμε τις σάρκες μας μεταπωλώντας τα εισαγόμενα προϊόντα και ανακυκλώνοντας τα δανεικά; Όποιο νόμισμα και αν έχουμε, τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας, γραφειοκρατίας και διαφθοράς θα συνεχιστούν αν δεν χαράξουμε μια εθνική γραμμή καθιστώντας το κράτος μας ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος με ένα αποτελεσματικό μοντέλο ανάπτυξης.

            Γεωπολιτικά τι θα κάνουμε; Ως έθνος ανάδελφο δεν μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στην επισφαλή γειτονιά όπου ζούμε. Και να το προσπαθήσουμε δεν θα μας αφήσουν οι μεγάλες δυνάμεις. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε που θα ενταχθούμε. Είναι η Ε.Ε μια πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να σταθεί αυτόνομη γεωπολιτικά προστατεύοντας τα συμφέροντά μας, και αν ναι, θα είναι μια γερμανική Ευρώπη ή μια Ευρώπη των εθνών – κρατών, όπου όλοι σέβονται και προστατεύουν τα σύνορα και τη διαφορετικότητα όλων; Αν δεν είναι η Ε.Ε μια τέτοια δύναμη, που θα στραφούμε; Στις Η.Π.Α, στη Ρωσία, στην Κίνα ή θα γίνουμε ξανά ραγιάδες των νεοοθωμανών; Από την απόφαση που θα πάρουμε θα κριθούν και οι κινήσεις μας στην εξωτερική και αμυντική μας πολιτική.

            Σχετικά με την εσωτερική συνοχή και ασφάλεια πώς θα πορευτούμε; Θεωρούμε την χώρα μας ένα έθνος – κράτος ή την κατατάσσουμε στην κατηγορία των πολυεθνικών - πολυπολιτισμικών κρατών όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς ή οι Η.Π.Α; Ανάλογα την απόφαση μας θα πρέπει να πράξουμε, όσον αφορά στα θέματα της λαθρομετανάστευσης και του δημογραφικού προβλήματος.  Επίσης το θέμα της γλώσσας είναι κυρίαρχο και αποτελεί υπόθεση όλων. Η ελληνική γλώσσα είναι ο συνδετικός κρίκος που μας ενώνει εδώ και 4.000 χρόνια. Θα αφήσουμε τους εθνο-γλωσσο-αποδομητές που διαφεντεύουν το παιδαγωγικό ινστιτούτο να βιάζουν καθημερινά τη γλώσσα μας, να τη συρρικνώνουν και να την κατακρεουργούν; Σε καμμία περίπτωση δεν θα το δεχτούμε αυτό και στο πλευρό μας έχουμε πολλούς Ευρωπαίους ελληνιστές, οι οποίοι αναδεικνύουν με το έργο τους την ελληνική γλώσσα.

            Ας δούμε λοιπόν σ’ αυτούς τους τρεις βασικούς τομείς, οικονομίας, διεθνών σχέσεων και εσωτερικής ομαλότητος – συνοχής, ποιες είναι οι πλέον ευδόκιμες επιλογές που έχουμε προκειμένου να συνεχίσουμε να υφιστάμεθα ως έθνος – κράτος και το 2040, γιατί αν δεν θέλουμε να υπάρχουμε ως έθνος – κράτος τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Καταργούμε τον στρατό, ανοίγουμε τα σύνορα, δίνουμε ιθαγένεια σε όποιον τη ζητήσει, μεταναστεύουμε, παραδίδουμε τα κλειδιά της πόλεως στους Γερμανούς, τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, τους Κινέζους ή τους Τούρκους και αυτοί μετά ας ερίζουν μεταξύ τους για το ποιος θα είναι πλέον το νέο αφεντικό του γεωγραφικού χώρου, ο οποίος κάποτε κατοικούνταν από Έλληνες. Αυτή είναι η εύκολη οδός για τους ριψάσπιδες.

            Αν όμως επιλέξουμε τη στενωπό των δυσκόλων αποφάσεων οφείλουμε, αναφορικά με την οικονομία να απαντήσουμε στο βαρυσήμαντο και υψίστης σημασίας  ερώτημα ποιο νόμισμα είναι το καταλληλότερο για την προαγωγή των εθνικών συμφερόντων. Υφίσταται ένας αδυσώπητος νομισματικός πόλεμος. Τι θα επικρατήσει παγκοσμίως; Το δολάριο, το ευρώ, το γουάν το ρούβλι ή ένα νέο νόμισμα; Αυτοί που πρωτοστατούν στο νομισματικό πόλεμο είναι τα κράτη ή μήπως οι πολυεθνικές; Μήπως επίκειται η επικράτηση μιας «εταιριοκρατίας» με κοινά συμφέροντα που χρειάζεται ένα ενιαίο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα με κοινό νόμισμα για να κάνει τη «δουλειά» της χωρίς φασαριόζους ηγέτες, χωρίς έθνη – κράτη, χωρίς καν κράτη, χωρίς συντεχνίες, αλλά με μια παγκόσμια μάζα πειθήνιων «δούλων – εργαζομένων – καταναλωτών»;

            Αν συμβεί αυτό δεν μας απασχολεί η επιλογή νομίσματος. Θα το φροντίσουν οι ίδιοι, οι οποίοι θα διαμορφώσουν τον «χώρο Ελλάδα» όπως τους εξυπηρετεί και θα καλύψουν την έλλειψη εργατικού δυναμικού από τους κατοικούντες τον συγκεκριμένο χώρο. Αν δεν θέλουμε να επικρατήσει ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός των πολυεθνικών τότε είναι χρέος όλων των λαών του κόσμου να το αποτρέψουν. Όπως τόσες φορές στη διάρκεια της Ιστορίας έλαχε πάλι ο κλήρος στην Ελλάδα να αποτελέσει το προπύργιο, την πρώτη γραμμή άμυνας, απέναντι σε έναν πρωτοφανέρωτο εχθρό, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί τα κλασικά όπλα. Πρόκειται για την αβυσσαλέα επίθεση της διεθνούς τοκογλυφίας.  

            Αν παραμείνει η ευρωζώνη ως έχει, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τα λάθη δεκαετιών και να διορθώσουμε το κράτος μας αν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Η πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας τίθεται ως πρωτεύον ζήτημα, καθώς επίσης και η ύπαρξη ενός επιτελικού, λειτουργικού κράτους το οποίο θα συμβάλει στην ανάπτυξη της υγιούς ελεύθερης οικονομίας και ταυτοχρόνως θα επικουρεί τις ασθενέστερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Είναι προφανές ότι κάποιες Δ.Ε.Κ.Ο, όπως επί παραδείγματι ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ επιβάλλεται να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του κράτους καθότι αποτελούν κοινωνικά αγαθά.

             Καταφανής η αναγκαιότης της δομήσεως ενός κράτους το οποίο θα έχει ως στόχο να εντοπίσει και να αναπτύξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματά του και να κατευθύνει την οικονομία σε ένα παραγωγικό και εξαγωγικό μοντέλο. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν μπορεί η Ελλάδα να ανταγωνιστεί την Κίνα στην παραγωγή φτηνών βιομηχανικών προϊόντων. Η χώρα μας πρέπει να στοχεύσει: 1. Στον τουρισμό της ( παραθεριστικές κατοικίες, αναστύλωση και πώληση κατοικιών σε παλαιούς παραδοσιακούς οικισμούς, μαρίνες – γιώτινγκ, λιμάνια – κρουαζιέρα, ανάπτυξη ξενοδοχείων πέντε αστέρων, συνεδριακός τουρισμός, εναλλακτικές μορφές τουρισμού.) 2. Στη ναυτιλία (κίνητρα για προσέλκυση πλοίων υπό ελληνική σημαία καθώς και για ναυπήγηση, επισκευές πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία), 3. Στις Α.Π.Ε, συμπεριλαμβανομένης της ψυχρής σύντηξης νικελίου – υδρογόνου. Αναφέρεται ενδεικτικά η περίπτωση ελληνικής εταιρίας (Δευκαλίων)  η οποία είχε το μονοπώλιο σε όλο τον κόσμο εκτός Αμερικής και η οποία εδιώχθη στον Καναδά από το σε αφασία ευρισκόμενο «ελληνικό» κράτος 4. Στον ορυκτό της πλούτο (υδρογονάνθρακες, σπάνιες γαίες, χρυσός κλπ). 5. Στις υψηλής ποιότητας ιατρικές υπηρεσίες σε συνδυασμό με τον ιατρικό τουρισμό, 6. Στην έρευνα και την υψηλή και εξειδικευμένη κατάρτιση εργαζομένων στα Α.Ε.Ι και Α.Τ.Ε.Ι της χώρας, 7. Στην καινοτομία και στην υψηλή τεχνολογία (πράσινη τεχνολογία, αφαλάτωση, μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αμυντική βιομηχανία κλπ), 8. Στην παραγωγή, μεταποίηση και εξαγωγή των ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, 9. Δημόσιες επενδύσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα  (φράγματα, υπερσύγχρονο σιδηρόδρομο ο οποίος να συνδέει τον Πειραιά με την κεντρική Ευρώπη κλπ).  Αυτοί οι τομείς μπορούν να καλύψουν περίπου το 75% του Α.Ε.Π της χώρας. Επίσης πρέπει να δημιουργηθεί ένα απλό φορολογικό σύστημα σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας, καθώς και φορολογικές ελαφρύνσεις για προσέλκυση επενδύσεων σε αυτούς τους τομείς.

            Αν δεν υπάρξει πολιτική ένωση στην Ε.Ε, ούτως ώστε να μεταφέρονται πόροι από τις ισχυρές οικονομίες στις ασθενέστερες, - στα πρότυπα των Η.Π.Α - θα πρέπει να απαιτήσουμε από τη Γερμανία και τους λοιπούς ισχυρούς εταίρους να ισχύσει εντός της ευρωζώνης το εμπορικό ισοδύναμο. Δηλαδή μεταξύ δύο χωρών η πλεονασματική να είναι υποχρεωμένη να εισάγει από την ελλειμματική χώρα ίσης αξίας εμπορεύματα, ούτως ώστε να ισοσκελιστεί το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών. Διαφορετικά θα πρέπει όλες οι χώρες της ευρωζώνης να έχουν, - παράλληλα με το ευρώ - και το δικό τους νόμισμα, το οποίο θα είναι μη μετατρέψιμο, μόνο για εσωτερική χρήση και το οποίο θα μπορούν να εκδίδουν ανάλογα με τις ανάγκες της εθνικής τους οικονομίας. Μια άλλη ιδέα θα μπορούσε να είναι η δημιουργία του Euromed, από τις παρακάτω χώρες: Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρο, Μάλτα. Να υποτιμηθεί 30% και να είναι 1:1 με το δολάριο, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους τους κατά 50%. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο δύναται να υπάρξει ανάπτυξη και αύξηση των εξαγωγών και του τουρισμού τους. Παράλληλα θα μπορούσαν να συνεργαστούν στενότερα στους τομείς της άμυνας, του τουρισμού, της μεταναστευτικής πολιτικής, της ενεργειακής πολιτικής και του αγροτικού τομέα.  

            Όσον αφορά στο δημόσιο χρέος, με αυτά τα επιτόκια και σε αυτό το ύψος που έχει φτάσει πλέον, ακόμη και αν εργαζόμεθα όλοι αμισθί επί δέκα συναπτά έτη, ακόμη και τότε το χρέος δεν θα  είναι βιώσιμο. Η λύση έγκειται στο να δανείζει η Ε.Κ.Τ απευθείας τα κράτη με τα επιτόκια που δανείζει τις εμπορικές τράπεζες. Πρέπει να καταλάβουν οι διοικούντες την Ευρώπη ότι θα είναι ή στο πλευρό των ευρωπαϊκών λαών ή στο πλευρό  των τοκογλύφων τραπεζιτών. Θα επιβιώσουν είτε οι λαοί είτε οι τοκογλύφοι. Όταν το παγκόσμιο Α.Ε.Π της πραγματικής οικονομίας είναι το 1/10 της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής φούσκας τότε κάτι δεν πάει καλά. Το χρήμα πρέπει να είναι εργαλείο ανταλλαγής εμπορευμάτων και όχι προϊόν τζόγου.

            Ο στόχος για την Ελλάδα πρέπει να είναι η ανάπτυξη κατά 5% του ΑΕΠ ετησίως, δηλαδή περίπου 10 δις €, ώστε να καλύπτει τους τόκους (ενδεικτικά: 250 δις € Χ 3% = 7.5 δις) και να εξοφλεί ένα μικρό μέρος (1%) του δημοσίου χρέους (ενδεικτικά:  250 δις € Χ 1% = 2.5 δις). Απαραίτητο είναι βέβαια να έχουμε μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα ούτως ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας χωρίς να καταφεύγουμε σε δανεισμό. Προκειμένου να δώθούν αυξήσεις στους μισθούς και να υπάρξουν πόροι για κοινωνικές παροχές απαιτείται περαιτέρω αύξηση του ΑΕΠ. Ενδεικτικά αν το Α.Ε.Π είναι σήμερα 220 δις, με 5% ανάπτυξη ετησίως, το 2020 θα είναι 325 δις. Αντίστοιχα το δημόσιο χρέος αν σήμερα μετά το «κούρεμα» είναι 270 δις, με επιτόκιο 3% ετησίως, το 2020 θα είναι 342 δις, δηλαδή 105% του Α.Ε.Π.  Συγκρίνετε αυτά τα θετικά νούμερα με τη σημερινή πραγματικότητα και θα αντιληφθείτε το αδιέξοδο στο οποίο οδεύουμε αν δεν αλλάξουμε πορεία άμεσα.

            Η Ελλάς πρέπει να ακολουθήσει μια μερκαντιλιστική πολιτική, δίνοντας ώθηση στις εξαγωγές, με στόχο ο λόγος εξαγωγές προς εισαγωγές να είναι πάντα πάνω από τη μονάδα. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ούτως ώστε το εισόδημα των πολιτών να προσφέρει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, αποφεύγοντας όμως τον υπερκαταναλωτισμό. Τοιουτοτρόπως θα έχουμε ένα πλούσιο κράτος, έχοντας εξαλείψει αφ’ ενός το μέχρι πρότινος νοσηρό φαινόμενο της πρωτιάς – πανευρωπαϊκώς -   στις Καγιέν και αφ’ ετέρου το – επί των ημερών μας – θλιβερό φαινόμενο της πρωτιάς στον αριθμό των συμπατριωτών μας, οι οποίοι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.   

            Στις γεωπολιτικές επιλογές μας θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας τα νέα δεδομένα τα οποία δημιουργούνται στην ανατολική Μεσόγειο, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι οι Η.Π.Α θέλουν μόνο το δολάριο ως νόμισμα αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου και ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Η εξάντληση των αποθεμάτων πετρελαίου στον αραβικό κόλπο, η σύσφιξη των σχέσεων Κίνας – Ιράν, αλλά και η ανακάλυψη των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε Ισραήλ και Κύπρο, όπως επίσης οι φήμες για τα κοιτάσματα στην Ελλάδα, μετατοπίζουν το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων και ειδικά των Η.Π.Α στην ανατολική Μεσόγειο. 

            Τα παραπάνω δεδομένα σε συνδυασμό με την άνοδο της Τουρκίας, τα νεοοθωμανικά της όνειρα και τη διείσδυσή της στα Βαλκάνια, καθώς επίσης και οι ανακατατάξεις στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή θα πρέπει να είναι τα δεδομένα βάσει των οποίων θα χαράξουμε την πολιτική μας για τις προσεχείς τρεις δεκαετίες.

            Όσον αφορά την Τουρκία, ενώ στόχος των κεμαλιστών ήταν η κατάληψη κάποιων νησιών ή της Δυτικής Θράκης, στόχος των ισλαμοφασιστών - νεοοθωμανών είναι, μέσω της ήρεμης δύναμης (soft power), η δορυφοροποίηση της Ελλάδος στο σύνολό της. Η αξιοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης, των μουσουλμάνων της Δωδεκανήσου, των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, της πολιτιστικής επέκτασης μέσω των τουρκικών σήριαλ, της οικονομικής επεκτάσεως μέσω της Ziraat bank, της αγοράς ελληνικής γης και ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και η δορυφοροποίηση χωρών βόρεια και νότια της Ελλάδος εντάσσονται σε αυτό το σχέδιο. Πρέπει άμεσα η πολιτική ηγεσία να αποκτήσει στρατηγική σκέψη και να συμπεριλάβει το γεωπολιτικό σχεδιασμό στα μελλοντικά σχέδια για την πορεία της χώρας. Στη δυτική Θράκη, οφείλει

 η πολιτεία να προσεγγίσει τους Πομάκους, οι οποίοι δεν θέλουν να τουρκοποιηθούν, να διδάξει τα πομακικά σαν δεύτερη γλώσσα στα σχολεία, να αναδείξει την πολιτιστική τους κληρονομιά (ίσως σε συνεργασία με τη Βουλγαρία), ούτως ώστε να αποτρέψει τη δημιουργία μιας συμπαγούς, τουρκοποιημένης μουσουλμανικής μειονότητος, εκατέρωθεν των συνόρων Ελλάδος –Βουλγαρίας, η οποία θα είναι θέμα χρόνου να ακολουθήσει τα βήματα του Κοσόβου.   

            Στην ανατολική Μεσόγειο αυτή τη στιγμή οι πόλοι ισχύος που διαμορφώνονται δείχνουν ότι η Ε.Ε δεν έχει κοινή γραμμή. Βλέπουμε μια σύσφιξη των σχέσεων Γερμανίας – Ρωσίας και έναν άξονα Η.Π.Α – Μ. Βρετανίας – Ισραήλ και εν μέρει Γαλλίας. Αν και η γεωπολιτική επιρροή της Κίνας θα φτάνει μέχρι τον κόλπο του Άντεν και την υποσαχάρια Αφρική, εντούτοις η οικονομική επιρροή της θα αυξάνεται στην ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας των επενδύσεών της σε στρατηγικές υποδομές των χωρών της περιοχής.

            Γεωπολιτικά ο χώρος που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι ο νοητός κύκλος που περιλαμβάνει: Νότιο Αδριατική – Λιβύη – Αίγυπτο – Ισραήλ – Κύπρο – Λίβανο – Συρία – Καύκασο – Τουρκία – Νότια Βαλκάνια. Αυτός ο κύκλος είναι το δυτικό κομμάτι της ευρύτερης Μέσης Ανατολής όπως την έχουν σχεδιάσει οι Η.Π.Α και επιθυμούν να έχουν υπό τον έλεγχό τους. Αν σκεφτούμε τώρα την Ε.Ε ως ένα νοητό κύκλο θα δούμε ότι οι δύο κύκλοι επικαλύπτονται από το γεωγραφικό χώρο της Ελλάδος. Αυτό μας κατατάσσει ως μήλο της έριδος μεταξύ Ε.Ε (Γερμανίας) και Η.Π.Α. Η συμμετοχή μας και στους δύο χώρους, θεσμικά στον ένα και γεωγραφικά στον άλλο δημιουργεί στη χώρα μας μια ανισορροπία αλλά και ευκαιρία - αν το χειριστούμε σωστά - να καταστούμε το σημαντικότερο γεωστρατηγικό και ενεργειακό σταυροδρόμι στον κόσμο.

            Όμως θα πρέπει να διαλέξουμε, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, το στρατόπεδο εκείνο, το οποίο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά μας. Θεωρώ ότι πρέπει πάντα να κρατάμε ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία λόγω κοινής θρησκείας και κοινού εχθρού (Τουρκία) όπως επίσης να της δώσουμε ρόλο στο Βόρειο Αιγαίο. Από την άλλη πλευρά, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, το συμφέρον μας είναι να συνεργαστούμε με τις Η.Π.Α στην ανατολική Μεσόγειο λόγω του ότι αυτή την περίοδο τα συμφέροντά μας συμπίπτουν. Παράλληλα υπάρχει σύμπλευση με τα συμφέροντα του Ισραήλ λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου.

            Το κλειδί στην επίλυση του δύσκολου σταυρόλεξου είναι η ανακήρυξη Α.Ο.Ζ από την Ελλάδα, η οποία θα γίνει σε συνεννόηση με τις Η.Π.Α και το Ισραήλ προκειμένου να έχουμε τη στρατιωτική και πολιτική τους υποστήριξη, δίνοντάς τους τα ανάλογα κίνητρα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων. Παράλληλα μπορούμε να δώσουμε για εκμετάλλευση κοιτάσματα στις Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Κίνα, Ιταλία, ώστε, παρότι δεν θα έχουν τον κύριο ρόλο που θα έχουν οι Η.Π.Α, εντούτοις να μην εναντιώνονται στα συμφέροντά μας, μιας και θα έχουν και αυτοί μερίδιο στην πίττα.       

            Στην προσπάθεια μας αυτή έχουμε έναν εχθρό που δεν είναι άλλος από την Τουρκία, η οποία προσπαθεί να συνεταιριστεί τις όμορές μας χώρες (Αλβανία, Αίγυπτο, Λιβύη), προκειμένου να μη συναινέσουν στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ. Η απάντησή μας και τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι τα εξής:
1. Ενημερώνουμε, σε συνεργασία με την Κύπρο, τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς ότι θα αναλάβουν η Noble energy και η Delek τα Ελλαδικά και Κυπριακά οικόπεδα που ενώνουν τις ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.
2. Ενημερώνουμε τους Ρώσους ότι θα αναλάβουν το οικόπεδο από το Άγιο όρος μέχρι τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα ανοιχτά του Ελλησπόντου.
3. Ενημερώνουμε τους ανωτέρω μαζί με την Κίνα, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, αλλά και οποιονδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο ότι θα αναλάβουν όλοι οικόπεδα στην ελληνική ΑΟΖ.
4. Καθιερώνουμε τα ποσοστά εκμετάλλευσης στα επίπεδα που συμφώνησε η Κύπρος με την Noble energy.
5. Ενημερώνουμε την Αλβανία ότι αν δε συμφωνήσει στην οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ δεν θα συνεργαστούμε στον αγωγό Τ.Α.Ρ., αλλά και δε θα δεχτούμε την είσοδό τους στην Ε.Ε.
6. Προτείνουμε στην Αίγυπτο, (με αντάλλαγμα τη συμφωνία της στην οριοθέτηση τής μεταξύ μας ΑΟΖ) τη συμμετοχή της στον αγωγό Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα - Ιταλία, με αγωγό που θα συνδέει την Αίγυπτο με την Κρήτη. Ομοίως την ηλεκτρική διασύνδεση Αιγύπτου - Κρήτης προκειμένου να συμμετέχει και η Αίγυπτος στην ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος - Ιταλίας. 
7. Προτείνουμε στη Λιβύη την αποδοχή της ΑΟΖ της Γαύδου με αντάλλαγμα την αποδοχή από μέρους μας - ως κλειστού - του κόλπου της Σύρτης. Επίσης τους προτείνουμε, αν δεχτούν την οριοθέτηση, να συμμετέχουν στον αγωγό Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα - Ιταλία, αλλά και στην ηλεκτρική διασύνδεση.
8. Προτείνουμε σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες την δημιουργία κοινής αεροναυτικής δυνάμεως, η οποία θα προστατεύει τους αγωγούς και τις πλατφόρμες.
9. Ανακηρύσσουμε την ΑΟΖ μας και ταυτόχρονα εφαρμόζουμε τις παραπάνω συμφωνίες.
Πιστεύει κανείς ότι αν ακολουθήσουμε το παραπάνω πλάνο θα βγάλει κιχ η Άγκυρα ή θα καταπιεί τη γλώσσα της; 

            Η συμμετοχή της Ρωσίας σε αυτόν το σχεδιασμό πρέπει να είναι επί της ουσίας, αφού της δοθεί ενεργός ρόλος στο Βόρειο Αιγαίο, με σκοπό την κατοχύρωση της ρωσικής υποστήριξης όσον αφορά την ανάσχεση της Τουρκίας στην Θράκη.  Στον σχεδιασμό αυτόν θα πρέπει να περιλαμβάνεται, (εκτός από την παραχώρηση του βορείου θαλασσίου οικοπέδου που προανεφέρθη) και ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Επίσης η διασύνδεση του south stream με το ελληνικό δίκτυο φυσικού αερίου θεωρείται επιβεβλημένη. Παρομοίως, καθίσταται αναγκαία η παραχώρηση στην Αλεξανδρούπολη χώρου ούτως ώστε η Ρωσία να κατασκευάσει σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου -όπου θα αεριοποιεί μέρος του φυσικού αερίου της - για την προμήθεια απομακρυσμένων καταναλωτών, οι οποίοι δεν θα μπορούν να τροφοδοτηθούν μέσω των αγωγών.

            Δεν είναι σώφρον να δοθεί ρόλος στη Ρωσία στην υπόλοιπη ΑΟΖ, ίσως μόνο κάποιο δευτερεύον οικόπεδο, διότι πρέπει να αποφύγουμε μονοπωλιακές καταστάσεις. Η πολιτική της Ελλάδος στο θέμα των αγωγών επιβάλλεται  να κινείται στη λογική των πολλαπλών επιλογών. Αυτές θα πρέπει να είναι:

α. Οι ρωσικής επιρροής Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, south stream και σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη και β. Οι αμερικανικής επιρροής

I.T.G.I (χωρίς τουρκική συμμετοχή στον υποθαλάσσιο αγωγό Ελλάδος – Ιταλίας), ο αγωγός T.A.P, η διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας, καθώς και ο σημαντικότερος όλων, αγωγός Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα – Ιταλία με παράλληλη κατασκευή στην Κρήτη σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου για προμήθεια των καταναλωτών που δεν θα μπορούν να τροφοδοτηθούν από τον αγωγό. Με αυτό τον τρόπο δεν εξαρτώμεθα από κανέναν ούτε γινόμαστε δορυφόρος κανενός. Η ΔΕΠΑ, η ΔΕΣΦΑ, η Ρεβυθούσα όπως και ο χώρος αποθήκευσης φυσικού αερίου που πρέπει να δημιουργηθεί στο εξαντλημένο πεδίο «Νότια Καβάλα» πρέπει να είναι υπό την πλήρη κυριαρχία( τουλάχιστον κατά 51%) του ελληνικού κράτους.

            Αυτή η πολιτική θα μας προσφέρει προστασία των συνόρων από πολλούς παίκτες του παγκοσμίου γεωπολιτικού γίγνεσθαι αλλά και λύσεις στα θέματα της εσωτερικής ασφάλειας όπως λαθρομετανάστευση, κοινωνικές αναταραχές, τρομοκρατία Από τις εμπλεκόμενες χώρες θα μπορούσαμε ως αντάλλαγμα, να απαιτήσουμε τη συνδρομή τους στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, τη δωρεάν προμήθεια μεταχειρισμένων αλλά και τη συμπαραγωγή νέων οπλικών συστημάτων, την αναγνώριση της Α.Ο.Ζ μας, την ενδυνάμωση του τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα μας, καθώς επίσης και την απορρόφηση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων.

            Επίσης για να έχουμε τη στήριξη όλου του δυτικού κόσμου, επιδίωξη της εξωτερικής μας πολιτικής θα πρέπει να είναι η προσέγγιση Η.Π.Α – Ρωσίας απέναντι στο Ισλάμ, που κατά τη γνώμη πολλών είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη γηράσκουσα χριστιανική Ευρώπη.

            Η απομάκρυνση των λαθρομεταναστών και το σφράγισμα των συνόρων προς αποτροπή της εισόδου τους στην Ελλάδα οφείλει να είναι η πρώτη απαίτησή μας. Αν δεν δεχτούν οι Ευρωπαίοι την αλλαγή της συνθήκης Δουβλίνο 2 όπως και την αποδοχή του ποσοστού των λαθρομεταναστών που τους αναλογεί πληθυσμιακά τότε δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να δημιουργήσουμε καταυλισμούς σε ακατοίκητα νησιά  και αφού τα κηρύξουμε σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης να καλέσουμε τον Ο.Η.Ε να αναλάβει την περίθαλψή τους και την διαδικασία επαναπατρισμού τους. Αυτή η λύση θα τους δώσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης έως ότου επαναπατριστούν, από το να στοιβάζονται σε άθλιους χώρους δύο άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο.  

            Επίσης για τη σφυρηλάτηση της εσωτερικής μας συνοχής πρέπει να δωθεί προτεραιότητα στο δημογραφικό μας πρόβλημα, στο θεσμό της οικογένειας, στην εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων και στη μέριμνα ούτως ώστε κανείς Έλλην να μη μείνει χωρίς ιατρική φροντίδα, φάρμακα, εκπαίδευση, στέγη, φαγητό. Δημογραφικά συρρικνωνόμαστε έχοντας το 2011 μόνο 75.000 γεννήσεις, εκ των οποίων τα ελληνόπουλα ήταν μόνο 50.000 (τα μισά απ’ ό,τι πριν μια δεκαετία) και 350.000 εκτρώσεις ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι το 2040 θα είμαστε 7.500.000 και άλλοι τόσοι οι αλλοδαποί. Για ποιο εθνικό κράτος θα μιλάμε τότε;

             Όσον αφορά την ανεργία, κυρίαρχος στόχος ενός κοινωνικού κράτους είναι να μην υπάρχει ουδείς άνεργος. Πως μπορεί να γίνει αυτό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Κατ’ αρχάς, αφού θα έχουμε απομακρύνει τους λαθρομετανάστες που υποβαθμίζουν την αγορά εργασίας, αφήνουν τους Έλληνες χωρίς θέσεις εργασίας και αφαιρούν πολλά δις € τον χρόνο από την Ελλάδα στέλνοντάς τα στις χώρες τους, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Τουτ’έστιν να ξεχάσουμε το καταναλωτικό μοντέλο που είχαμε έως τώρα ζώντας με δανεικά. Τουλάχιστον 500.000 Έλληνες που ασχολούνταν μέχρι πρότινος ως έμποροι, αλλά και γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, θα μπορούσαν να αλλάξουν κατεύθυνση στην εργασιακή τους πορεία και να απασχοληθούν στους κύριους τομείς που αναφέρθηκαν παραπάνω, όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η ναυτιλία, οι ΑΠΕ, η ενέργεια, η έρευνα και η καινοτομία. Αναγκαίο επίσης είναι να αναδομηθεί το status quo στα πανεπιστήμια  με προεξάρχουσα τη δημιουργία νέων σχολών αντιστοίχων με τους τομείς αιχμής της ελληνικής οικονομίας.

            Ειδικά όσον αφορά τον αγροτικό τομέα η δημιουργία μιας πολυεθνικής εταιρίας λαϊκής βάσεως, - στη φιλοσοφία του σουηδικού ΙΚΕΑ - όπου θα είναι μέτοχοι όλοι οι μικροπαραγωγοί και οι μεταποιητές αγροτικών προϊόντων, θα έδινε ώθηση στην αγροτική οικονομία. Τα delicatessen καταστήματα της προαναφερθείσης ελληνικής εταιρίας θα μπορούσαν να έχουν παρουσία σε όλες τις χώρες με αγοραστική δύναμη, κατοχυρώνοντας ένα δυνατό brand name και έχοντας στα ράφια τους πιστοποιημένα, μεταποιημένα αγροτικά προϊόντα φτιαγμένα στην Ελλάδα με ελληνικές πρώτες ύλες και με σήμα την ελληνική σημαία. Μέσα στα καταστήματα θα μπορούσε να έχει παρουσία ο Ε.Ο.Τ, παρέχοντας στους πελάτες των καταστημάτων διαφημιστικό υλικό προώθησης του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.

             Μια τέτοια ελληνική πολυεθνική θα απογείωνε την ελληνική αγροτική οικονομία, θα έδινε λύση στην προώθηση των αγροτικών προϊόντων, - η οποία σήμερα χωλαίνει λόγω του μικρού μεγέθους των ελληνικών αγροτικών μεταποιητικών επιχειρήσεων - και επίσης θα παρακινούσε χιλιάδες νέα ζευγάρια να φύγουν από την Αθήνα και να δημιουργήσουν μικρές παραγωγικές και μεταποιητικές μονάδες σε όλη την Ελλάδα. Για να βοηθηθούν οι νέοι αγρότες στην επιλογή τους, θα πρέπει να γίνει από την πολιτεία οργανωμένη μελέτη για τα αγροτικά προϊόντα στα οποία έχει πλεονέκτημα η κάθε περιοχή, ούτως ώστε να μπορέσουν χωρίς ρίσκο οι νέοι αγρότες να επιλέξουν το είδος που θα καλλιεργήσουν. Παράλληλα η μελέτη θα πρέπει να προβλέπει την δημιουργία ομάδων παραγωγών ανά περιοχή, ώστε να επιτυγχάνεται η ελαχιστοποίηση του κόστους μέσω της μαζικής αγοράς σπόρων, φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων και γεωργικών εφοδίων.  

            Προκειμένου να πραγματωθούν τα παραπάνω χρειάζεται η δημιουργία μιας τράπεζας επενδύσεων, στα πρότυπα της γερμανικής τράπεζας επενδύσεων, η οποία θα χρηματοδοτεί μόνο τους συγκεκριμένους τομείς με επιτόκια όχι μεγαλύτερα από το επιτόκιο που δανείζει η Ε.Κ.Τ.

            Αν υλοποιηθούν οι παραπάνω σκέψεις, βάσει μίας σοβαρής, υπεύθυνης και εμπεριστατωμένης μελέτης είναι εφικτό να ανατείλει μια νέα εποχή για την πατρίδα μας με ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας. Το επιστέγασμα της παραπάνω προσπάθειας θα ήταν να προσδώσουμε στη χώρα μας τη θέση που της αξίζει στο παγκόσμιο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι.