Γνωστά ονόματα της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, φιλοξενούνται στο κέντρο θεραπείας GAL (από τα αρχικά Get A Life), προκειμένου να γλιτώσουν από τον επικίνδυνο και καταστροφικό εθισμό τους από το twitter…
Το σύνθημα του GAL είναι «Σκότωσε το Πουλάκι – πες Ναι στη Ζωή» και φιλοξενούνται εκεί, οι πιο βαριές περιπτώσεις. Άνθρωποι που έχουν φτάσει σε προχωρημένο στάδιο εθισμού από το συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να κινδυνεύει πλέον η ίδια η πνευματική τους ισοροπία.
Στο GAL, οι κανόνες είναι πολύ αυστηροί και οι ασθενείς είναι υποχρεωμένοι να τους ακολουθούν πιστά: Τα κινητά είναι απαγορευμένα – εννοείται – ενώ έχουν εξαφανιστεί και όλες οι πάπιες από τον τεράστιο κήπο, προκειμένου να μη γίνονται συνειρμοί με «παπάκια» και άλλα σύμβολα.
Οι ασθενείς – αν και εκεί προτιμούν να τους αποκαλούν «Μπλοκατζήδες» (από το block που κάνεις σε κάποιον ανεπιθύμητο), περνούν τη μέρα τους με μια σειρά κοινών δράσεων, που σκοπό έχουν να «ενεργοποιήσουν» το υποσυνείδητο ώστε να τους επαναφέρει αντανακλαστικά στην εποχή που οι συζητήσεις γινόταν χωρίς followers.
Μια από τις πιό χαρακτηριστικές στιγμές, είναι ο «Κύκλος της αυτοεπίγνωσης», όπου όλοι οι ασθενείς αγκαλιάζονται και φωνάζουν ο καθένας το nickname του και στη συνέχεια τη διευκρίνηση «είμαι καλά». Μετά αγγίζονται για λίγο, προκειμένου να διώξουν την κακή ενέργεια των unfollow από τα «τσάκρα» και η συνάντηση τελειώνει με το τραγούδι του «νεκρού πουλιού» - όπου γιορτάζεται συμβολικά ο θάνατος του γαλάζιου «τουιτερόπουλου»
Σύμφωνα με τον Γιώργο Μουρούτη, (πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και νυν πωλητή παρεό σε παραλίες - όπως αυτοσυστήνεται), η απόφαση να έρθουν εδώ, ήταν από τις πιο σωστές της ζωής του. «Έπρεπε να έρθουμε όλοι όσοι τσακωνόμασταν δημόσια» λέει ο ίδιος. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα. Η θεραπεία δεν θα πετύχαινε.
«Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο», παραδέχεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια, και ο Κώστας Βαξεβάνης, που όπως λέει με 100 tweet τη μέρα δεν μπορούσε πια ούτε να δουλέψει, ούτε να ολοκληρώσει μια πρόταση με τους γύρω του.
«Υπήρχαν στιγμές που περίμενα την απάντηση αυτού που τσακωνόμουν στο twitter για να του ξανααπαντήσω. Και όσο δεν μου απαντούσαν έχανα τον έλεγχο. Μια φορά πήγα κάτω από το σπίτι του Μουρούτη και του πετούσα πετραδάκια, φωνάζοντας «Απάντα Ρεεεε».
Στην παρέα έρχεται και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που όλη αυτή την ώρα τσακώνονταν με ένα σκίουρο: «Ξέρω ότι δεν θα με πιστέψετε, αλλά νομίζω ότι πρόκειται για μεταμφιεσμένο troll της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς», λέει με θριαμβευτικό ύφος.
Και συνεχίζει: «Οι γιατροί μου λένε, ότι βρίσκομαι σε μια φάση πισωγυρίσματος, αλλά τουλάχιστον πλέον δεν αποκαλώ troll ανθρώπους αλλά μόνο αθώα ζώα... Κι εγώ είχα φθάσει σε σημείο αυτοκαταστροφής με το twitter» παραδέχεται και χαμογελάει ντροπαλά. «Μέχρι και την Ευγενία είχα κυνηγήσει ένα βράδυ, επειδή νόμιζα ότι με τρολάρει»...
Και με αυτά τα λόγια, οι τρείς τους απομακρύνθηκαν. Εϊχε έρθει η ώρα της προσευχής. Ή όπως την αποκαλούν εκεί, «η ώρα του D.M. με τον @God»
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε το υπεύθυνα - Πηγή: Moufanet)
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr