Σύμφωνα
με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), 2.02 εκατ.
εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους ετησίως από ασθένειες που σχετίζονται με
την ...
εργασία τους ενώ τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα αγγίζουν τις 321
χιλιάδες. Ταυτόχρονα 160 εκατ. άνθρωποι πάσχουν από επαγγελματικές
ασθένειες και 313 εκατ. έχουν ένα μη θανατηφόρο εργατικό ατύχημα κάθε
χρόνο.
Ο
τραγικός αυτός απολογισμός πέρα από το δυσβάσταχτο ανθρώπινο κόστος
προκαλεί ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία και
σημαντικές επιβαρύνσεις στα Συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ας
αναλογιστούμε, λοιπόν, όλοι τις διαστάσεις αυτής της «επιδημίας» και ας
αναλάβουμε ατομικά και συλλογικά τις ευθύνες που μας αναλογούν,
προκειμένου η εργασία να μην στοιχίζει περισσότερες ανθρώπινες ζωές από
τον πόλεμο.
Η
εργασία είναι διαχρονικά ο κυριότερος παράγων επίτευξης της ατομικής
ολοκλήρωσης, της οικογενειακής ευημερίας, της κοινωνικής και οικονομικής
προόδου.
Η
πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου, η προστασία των εργαζομένων από
νόσους και ατυχήματα που σχετίζονται με την απασχόλησή τους συνιστούν
στοιχειώδεις υποχρεώσεις για κάθε ευνομούμενη Πολιτεία.
Ο
σεβασμός και η αναβάθμιση των συνθηκών υγείας και ασφάλειας έχουν
σημαντικό αναπτυξιακό και κοινωνικό περιεχόμενο με ευεργετικότατες
επιδράσεις στην λειτουργία της οικονομίας.
Ειδικότερα
για την Ελλάδα, οι στόχοι της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της αύξηση
της ανταγωνιστικότητας δεν θα πρέπει να καταστούν σε «άλλοθι» για
πρακτικές που παραβιάζουν τους κανόνες και τα πρότυπα υγείας και
ασφάλειας στην εργασία.
Απαιτούνται
ισχυροί και συνεχείς έλεγχοι για τη διασφάλιση της εφαρμογής της
υγειονομικής νομοθεσίας. Το «ανθρώπινο κεφάλαιο» αποτελεί το βασικότερο
συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να
το «σπαταλούμε» σε επικίνδυνους εργασιακούς χώρους ή στη «μαύρη εργασία»
που έχει ξεπεράσει πλέον το 40%.
Η ασφαλής και αξιοπρεπής απασχόληση είναι αναφαίρετο δικαίωμα πέρα από νούμερα και πάνω από αριθμούς.