Από την Ιόλη Πιερίδη
Δύο ιστορικές πολιτικές οικογένειες - η οικογένεια Μητσοτάκη και η οικογένεια Βαρβιτσιώτη- οι οποίες έχουν...
παίξει καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές της χώρας και οι οποίες δεν κρύβουν την αγωνία τους για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, βρίσκονται το τελευταίο διάστημα σε τακτική επαφή.
Πρωταγωνιστές της “σύγκλησης” των δύο οικογενειών είναι οι πατριάρχες Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Ιωάννης Βαρβιτσιώτης.
Πιο “απελευθερωμένος” εκ των δύο ο Επίτιμος, ο οποίος μετά την θερμή υποδοχή που προκάλεσε το βιβλίο του μας άφησε Παυλόπουλους με την πρόσφατη κουβέντα του στο Free Thinking Zone. Υπήρξαν μάλιστα και στιγμές της κουβέντας που ο κ. Μητσοτάκης ήταν συγκινητικός όπως όταν αναφέρθηκε στη μοναξιά:
«Ο άνθρωπος όταν γεράσει, αντιμετωπίζει το πρόβλημα της μοναξιάς, φεύγουν οι παλιοί σύντροφοι, μένει μόνος του και αλίμονο σε εκείνον που δεν κατορθώνει να ανοίξει διαύλους με τις επόμενες γενιές. Προσκαλούμαι από τα εγγόνια μου. Αυτό που θέλω να διδάξω είναι ότι χρειάζεται να μάθουμε να κάνουμε διάλογο. Έχει οπισθοδρομήσει η χώρα μας σε αυτό» .
Ο πρώην πρωθυπουργός δεν κρύβει την αγωνία του για τις εξελίξεις κι αν αποκωδικοποιήσει κανείς την έντονη επικοινωνιακή παρουσία του, πέρα από την ανάγκη του να μιλήσει (μέσα από την εμπειρία και την σοφία μισού και πλέον αιώνα στο κουρμπέτι) διαπιστώνει κανείς και την προσπάθειά του για την ιδεολογική επιστροφή του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Σ΄αυτό το σημείο πολλοί είναι εκείνοι που θα αναρωτηθούν εάν υφίσταται ο συγκεκριμένος χώρος.
Ο επίτιμος πιστεύει ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει η ανάγκη έκφρασης ενός τέτοιου χώρου και για εκείνους από τους συνομιλητές του οι οποίοι του υπενθυμίζουν το άγονο έδαφος που συνάντησε η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας είναι σαφής:
-Εκτιμώ πως εάν υπήρχε τώρα το κόμμα της Ντόρας, θα κατέγραφε εντυπωσιακά ποσοστά αποδοχής στην κοινή γνώμη...
Την ανάγκη δημιουργίας ενός Ευρωπαικού Κεντρώου κόμματος ασπάζεται και ο κ. Ιωάννης Βαρβιτιώτης, η στάση του οποίου ήταν καταλυτική για την εκλογή στην αρχηγία της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή.
Σ΄ αυτό το σημείο εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: Mα πως είναι δυνατόν να θέλουν να επιστρέψουν στην ηλικία τους στην ενεργό δράση;
Κι όμως το γειτονικό παράδειγμα του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο είναι πολύ πρόσφατο, άλλωσε τόσο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όσο και ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης δεν ενδιαφέρονται πλέον για πολιτικούς θώκους. Απλά και οι δύο παρακολουθούν με ενθουσιασμό την πορεία των παιδιών τους.
Η Ντόρα, Κυριάκος, η Αλεξάνδρα, ο Μιλτιάδης, ο Κώστας ακόμη και η Αλεξία και ο Θωμάς με την Ελένη Βαρβιτσιώτη είναι παιδιά που όλο αυτό το διάστημα αφήνουν το δικό τους σημάδι στη πολιτική, στην επικοινωνία και στα ΜΜΕ.
Το video με την συνέντευξη του Αργεντίνου υπ. Οικονομικών στην Ελένη και στους Φακέλους του ΣΚΑΙ, με τον υπουργό να την κοπανάει όταν η δημοσιογράφος (Ελένη Βαρβιτσιώτη) τον ρώτησε για τον πληθωρισμό κάνει τον γύρο του κόσμου.
Ο Κυριάκος, ακόμη και πριν τις εκλογές, δεν δίστασε να τα βάλει με τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, όπως και με τους δημοσίους υπαλλήλους την μονιμότητα των οποίων «αμφισβήτησε» από τους πρώτους κερδίζοντας πόντους σε ένα ακροατήριο Ελλήνων πολιτών οι οποίοι έχουν απηυδήσει με το κομματικό παρακράτος των διορισμένων πράσινων και γαλάζιων μουτζαχεντίν. Η πρόσφατη παρέμβασή του για το ψωμί δεν ήταν μια επιχείρηση επικοινωνιακής φωτοβολίδας, λόγω ανασχηματισμού, αλλά μια ακόμη ένδειξη της συνέπειας σε μια διαφοροποίηση από την σημερινή ΝΔ, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Εντυπωσιακή είναι και η εξέλιξη του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ο οποίος αποφεύγει τις ακρότητες και ο λόγος γίνεται όλο και πιο μεστός πολιτικά. Μάλιστα στα καθήκοντά του στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για την λίστα Λαγκάρντ είναι αψεγάδιαστος μια και καταφέρνει σε μια Επιτροπή που ξεκατινιάζεται ομαδικά να διατηρεί ένα ήπιο προφίλ με τοποθετήσεις οι οποίες δεν προκαλούν και παρά τους χαμηλούς τόνους ακούγονται με ενδιαφέρον.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Κυριάκο και τον Μιλτιάδη, βρίσκεται και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Αλλαγμένος και προσεχτικός και ο ίδιος όλο αυτό το διάστημα. Μακριά από προκλητικές δηλώσεις που τις συνήθιζε στο παρελθόν κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους.
Μόνο που στο περιβάλλον των δύο οικογενειών πέρα από τα παιδιά υπάρχουν και άλλες παρουσίες που ανα πάσα στιγμή μπορούν να συστρατευθούν και οι οποίες για την ώρα βρίσκονται (κυρίως) στον «αδελφό» χώρο της Δράσης, όπως ο Θοδωρής Σκυλακάκης και η Αντιγόνη Λυμπεράκη.
Η Αντιγόνη Λυμπεράκη για τον περισσότερο κόσμο είναι η δραστήρια καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά και δραστήριο μέλος της Action Aid στην Ελλάδα και στην Κένυα, μιας διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι είναι η κόρη της αδερφής του επίτιμου πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Αρτεμισίας Λυμπεράκη.
Οπως είναι άλλωστε γνωστό του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Ν.Δ., ηγείται η πρώτη της εξαδέλφη της Ντόρα Μπακογιάννη. Επίσης, πρόεδρος της Action Aid Ελλάδας είναι η άλλη της πρώτη εξαδέλφη, Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.
Η ίδια όπως έχει δηλώσει παλιότερα «όσο θυμάται τον εαυτό της ήταν πάντα ακτιβίστρια, πιστεύει στον ακτιβισμό και ήταν πάνω από 20 χρόνια ακτιβίστρια σε κόμματα της αριστεράς, στη ΚΝΕ, στο ΚΚΕ και στο Συνασπισμό.
«Τα τελευταία όμως χρόνια είμαι ακτιβίστρια σε άλλο επίπεδο. Δουλεύω για την διεθνή οργάνωση Action Aid. Πιστεύω στον ακτιβισμό γιατί αποδίδει. Από την άλλη σαν οικονομολόγος, είμαι ιδιότυπη οικονομολόγος της ανάπτυξης και φεμινίστρια οικονομολόγος της ανάπτυξης»
Ενθουσιασμένοι με τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη είναι οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο Καρπενήσι. Στους τελεταίους δίνει κίνητρα να επενδύσουν στη περιοχή, όπως η απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη.
Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Κώστας Μπακογιάννης, Αντιγόνη Λυμπεράκη, Θοδωρής Σκυλακάκης αποτελούν τον στενό οικογενειακό πυρήνα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μετατραπεί σε πολιτική κίνηση στον κεντρώο χώρο με τους Άρη Σπηλιωτόπουλο, Κωστή Χατζηδάκη και πολλούς άλλους έτοιμους να συστρατευθούν. Όσο ο Σαμαράς αναζητεί τρόπο να απεμπλακεί από τη ΝΔ απειλώντας με την δημιουργία νέου κόμματος τόσο εκείνοι ενώνουν τις δυνάμεις τους και με τις ευλογίες του Καραμανλή της Ραφήνας ετοιμάζονται να γεννήσουν το ΝΕΟ στο χώρο του κέντρου που έχει ανάγκη η πολιτική ζωή αλλά και η χώρα.
Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΘΕΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Για το ρόλο που μπορούν να παίξουν τα βαριά ονόματα στην πολιτική ζωή της χώρας είναι χαρακτηριστικό το άρθρο της Σοφίας Γιαννακά για το ΒΗΜΑ στο οποίο η εξαιρετική δημοσιογράφος περιγράφει την καθοριστική συμβολή των Βαρβιτιώτη και Μητσοτάκη στην ανάδειξη του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ.
«Γιατί δεν βάζεις υποψηφιότητα για πρόεδρος της ΝΔ;» ρώτησε ένας δημοσιογράφος τον Κώστα Καραμανλή στα τέλη Σεπτεμβρίου 1996. Ηταν όρθιοι στο περιστύλιο της Βουλής και κουβέντιαζαν τις εξελίξεις. Ο Μ. Εβερτ είχε μόλις χάσει τις βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου και η ΝΔ έτρωγε τις σάρκες της. Δύο ενδιαφερόμενοι είχαν ήδη ξεκινήσει την κούρσα για την αρχηγία, ο παραιτηθείς και εκ νέου υποψήφιος Μ. Εβερτ και ο βουλευτής Γ. Σουφλιάς, τον οποίο συνεπικουρούσαν η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ. Στ. Μάνος σε μια ιδιότυπη τριαρχία. Τα νήματα της διαδοχής κινούσε από το παρασκήνιο ο επίτιμος πρόεδρος Κ. Μητσοτάκης, o οποίος έλεγε εμπιστευτικά: «Ο Σουφλιάς δεν είναι παρά primus inter pares». Στην ερώτηση του δημοσιογράφου απάντησε χαμογελώντας αινιγματικά ο Καραμανλής: «Ασ' τους να ματώσουν. Πού θα πάνε; Εδώ θα έρθουν». Δεν έδωσαν συνέχεια στη συζήτηση.
Κανένας δεν υποπτευόταν εκείνη τη στιγμή ότι το «σύστημα Καραμανλή» είχε ήδη τεθεί σε λειτουργία. Δύο άνθρωποι του νεαρού βουλευτή Θεσσαλονίκης είχαν ρίξει στην «αγορά» το όνομά του. «Λέτε να είναι υποψήφιος;» είπαν σε δύο-τρεις εφημερίδες. Αρχισαν να παίζουν τα κανάλια τη φωτογραφία του Καραμανλή με ένα ερωτηματικό δίπλα. Ελάχιστοι όμως το πίστευαν. Ορισμένοι βουλευτές και παράγοντες ανέβαιναν ως το γραφείο του Καραμανλή, επί της οδού Πλουτάρχου, και ρωτούσαν. Τους έκοβε ξερά ο ίδιος: «Δεν ήρθε ακόμη η ώρα». Ο πατέρας του Αλ. Καραμανλής και ο φίλος του Α. Σπηλιωτόπουλος ήταν παρόντες αλλά δεν μιλούσαν.
Αρχηγική υποδοχή
Την ίδια τακτική κράτησε ο Κώστας Καραμανλής επί πέντε μήνες. «Δεν ξέρω, δεν είμαστε αρκετοί, ίσως δεν είναι η ώρα» απαντούσε σε όσους τον πίεζαν. Και πραγματικά δεν το είχε αποφασίσει. Οταν στις 3 Οκτωβρίου 1996 ο Μ. Εβερτ επανεκλέγεται αρχηγός της ΝΔ από μια ομάδα ελεγχόμενων ελεκτόρων και ο Καραμανλής δήλωσε ότι «η εκλογή Εβερτ είναι μια προσωρινή λύση», τον κάλεσε ο αρχηγός της ΝΔ στο γραφείο του.
«Τι είναι αυτά; Δεν θα με στηρίξεις; Θα είσαι υποψήφιος;».
«Δεν σκοπεύω να κατέβω, Μίλτο. Θα σε στηρίξω μέχρι τέλους. Στο ίδιο γήπεδο παίζουμε μπάλα» φέρεται να απάντησε ο Καραμανλής.
Αλλά και αργότερα, όταν κάποιοι βουλευτές άρχισαν να τον στηρίζουν ανοιχτά και του ετοίμαζαν αρχηγική υποδοχή στο προσυνέδριο της Θεσσαλονίκης, ο Καραμανλής ζήτησε να το σταματήσουν. Αποφασίζουν τότε δύο φίλοι του βουλευτές να μην τον ακούσουν. Πάνε στο γραφείο της Θεσσαλονίκης και συναντούν τον πατέρα του Αλέκο Καραμανλή. «Εσύ τον γέρο Καραμανλή τον άκουγες σε όλα;» ρώτησαν. «Εμείς κάναμε ό,τι μας κατέβαζε η κούτρα μας, το πολύ πολύ να μας έβαζε τις φωνές» απάντησε εκείνος με συνένοχο ύφος. Η υποδοχή από οπαδούς έγινε και ήταν πρωτοφανής. Στο προσυνέδριο ακούστηκε για πρώτη φορά και το σύνθημα «Ηρθε η ώρα του Καραμανλή!». Τότε ανησύχησε και το επιτελείο του Μ. Εβερτ. «Ο Καραμανλής μάς την έχει στημένη» προειδοποίησε τον αρχηγό της ΝΔ ο συνεργάτης του Π. Λουκάκος. «Μην ανησυχείς, ο Μπάλιος μου είπε ότι είναι απλώς μια κλάκα» θα απαντήσει ο Εβερτ, βέβαιος ότι δεν είχε αντίπαλο στη μάχη.
Ολο το επιτελείο Καραμανλή ακολουθούσε την ίδια τακτική, να «αποκοιμίζει» τους αντιπάλους. Οταν ο Σουφλιάς και ο Εβερτ διέρρευσαν λίστες με τις υπογραφές των υποστηρικτών τους, ο Καραμανλής έδωσε εντολή να μη βγει τίποτε στη δημοσιότητα. Ο άνθρωπός του Ελ. Ζαγορίτης, οργανωτικός νους και πολύτιμος συνεργάτης, έλεγε χαρακτηριστικά: «Ασε να την πάθουν όπως ο Τσοχατζόπουλος. Ο Δασκαλάκης κατέβασε 30 άτομα από την Τρίπολη αλλά στο συνέδριο του έμειναν πέντε». Είχε στήσει ο Ζαγορίτης ολόκληρο επιτελείο επί της οδού Π. Ιωακείμ, ακριβώς απέναντι από το σπίτι του «εβερτικού» Δ. Σιούφα, και δεν το είχε πάρει κανείς είδηση. Ξενυχτούσαν κρυφά με τον Αχ. Καραμανλή μπροστά στις «μυστικές λίστες». Ο Αχιλλέας κρατούσε ένα παλιομοδίτικο στυλό με τέσσερα χρώματα και σημείωνε πόσες ψήφους θα πάρει ο κάθε υποψήφιος στο συνέδριο. Πάντα έβγαιναν περισσότερες για τον Καραμανλή αλλά δεν το έλεγαν.
Ο Σουφλιάς ανησυχεί
Και το άλλο στρατόπεδο είχε υποτιμήσει τον Καραμανλή. Ο Κ. Μητσοτάκης το απέκλειε. «Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση» έλεγε ειρωνικά. Σε μια συνάντηση που έγινε στο στρατηγείο του Γ. Σουφλιά, στην οδό Βεντήρη, ο Π. Τατούλης επέμενε ότι «ο μικρός θα διεκδικήσει την αρχηγία». Οι παρόντες Μ. Λιάπης, Σ. Χατζηγάκης, Ν. Κάκκαλος, Κ. Χατζηδάκης, Β. Κοντογιαννόπουλος, Κ. Μπουρδάρα, Σ. Κούβελας τον διέψευσαν, σχεδόν χλευαστικά. Αργότερα, βέβαια, άρχισε να ανησυχεί ο ίδιος ο Σουφλιάς και ζήτησε να συναντηθεί με τον Αχ. Καραμανλή. Τον διαβεβαίωσε εκείνος ότι «δεν υπάρχει θέμα υποψηφιότητας του Κώστα». Επί τη ευκαιρία, σε εκείνη τη συνάντηση ο Αχ. Καραμανλής θα προτείνει στον Σουφλιά: «Αν αποκηρύξεις τον Μητσοτάκη, θα σε στηρίξουμε εμείς». Το σκέφτεται για λίγο ο Σουφλιάς, αλλά είναι πολύ αργά για να κάνει πίσω.
Οι πρώτοι βουλευτές που προσανατολίζονται προς τη λύση Καραμανλή είναι οι λεγόμενοι «λοχαγοί» της ΝΔ. Συναντώνται την πρώτη φορά στην Αθηναϊκή Λέσχη για φαγητό: Εμμ. Κεφαλογιάννης, Γ. Αλογοσκούφης, Ευ. Χαϊτίδης, Σ. Τσιτουρίδης, Β. Κορκολόπουλος, Αθ. Νάκος, Αθ. Δαβάκης, Γ. Καλός, Αν. Καραμάριος, Ν. Νικολόπουλος, Σπ. Σπηλιωτόπουλος. Ορισμένοι υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Εβερτ, άλλοι συχνάζουν στο γραφείο του Γ. Σουφλιά. Προβληματίζονται αλλά δεν βλέπουν τρίτη λύση. Υπόσχονται να αναπτύξουν κάποια δράση με ερωτήσεις στη Βουλή. Δίνουν συχνά ραντεβού στο καφενείο «Τζίμης» απέναντι από το βιβλιοπωλείο «Φίλοι του Βιβλίου». Χρησιμοποιούν το συνθηματικό Les Amis du Livre όταν κλείνουν τα ραντεβού. Αυτοαποκαλούνται «λοχαγοί», κατ' αντιστοιχία προς τους «λοχαγούς» του ΠαΣοΚ. Δεν υπάρχει στόχος και η ομάδα ξεφτίζει. Οταν όμως ο βουλευτής Ι. Κεφαλογιάννης αρχίζει δημοσίως την εκστρατεία υπέρ της «λύσης Καραμανλή», τα στόματα λύνονται και οι μυστικές συναντήσεις με τον Καραμανλή δίνουν και παίρνουν επί δύο μήνες.
Στις 5 Φεβρουαρίου 1997 οκτώ από τους «λοχαγούς» τρώνε στο κέντρο Απαλούζα, στο Τουρκολίμανο. «Δεν τηλεφωνούμε στον Καραμανλή να έρθει;» προτείνει κάποιος. Ο Καραμανλής αρνείται να εμφανιστεί δημοσίως, προφασίζεται «ιδιαίτερα γαλλικά» και δίνει ραντεβού το ίδιο βράδυ. Η συνάντηση γίνεται στο γραφείο του Αθ. Δαβάκη, επί της οδού Μασσαλίας, στο Κολωνάκι. Στην παρέα των «λοχαγών» προστίθενται ο Γ. Ορφανός και ο Π. Ψωμιάδης. Εχουν την αίσθηση εκείνο το βράδυ ότι στο απέναντι πεζοδρόμιο υπάρχουν άνθρωποι του Μ. Εβερτ που παρακολουθούν τις κινήσεις τους. «Θα είσαι υποψήφιος;» τίθεται το ερώτημα. «Αν υπάρχουν κι άλλοι βουλευτές, ίσως...». Την ίδια απάντηση έδωσε μία εβδομάδα αργότερα στο ίδιο γραφείο. «Αν είμαστε 40-50, να το ξεκινήσουμε» είπε ο Καραμανλής και έφυγε.
Οι «λοχαγοί» αποφασίζουν να προσεγγίσουν τον αντιπρόεδρο της ΝΔ Ι. Βαρβιτσιώτη. Ο Αθ. Νάκος και ο Σ. Τσιτουρίδης ανεβαίνουν στο σπίτι του, στη Φιλοθέη. «Πρόεδρε, με Εβερτ και Σουφλιά πάμε σε τυφλή σύγκρουση, χρειάζεται τρίτη λύση» του προτείνουν. «Συμφωνώ, συμφωνώ» απαντά αμέσως ο Ι. Βαρβιτσιώτης, πιστεύοντας ότι θα προταθεί ο ίδιος για αρχηγός! Ο Βαρβιτσιώτης είχε μια μικρή ομάδα υποστηρικτών, οι οποίοι όμως απέβλεπαν περισσότερο σε μια «λύση Δ. Αβραμόπουλου». Εγιναν δύο-τρεις συναντήσεις με τον δήμαρχο Αθηναίων αλλά εκείνος αρνήθηκε να «ανεβεί στο τρένο», όπως έχει δηλώσει στη συνέχεια.
Συνάντηση στη Φιλοθέη
Κλείνεται νέο ραντεβού με βουλευτές στην οικία Βαρβιτσιώτη. Η είδηση γίνεται γνωστή και τα γραφεία των άλλων υποψηφίων παίρνουν φωτιά. Τηλεφωνεί η Ντόρα Μπακογιάννη σε ορισμένους από τους «λοχαγούς» να έρθουν στο γραφείο της. Καταφθάνουν εκεί οι Γ. Καλός, Σ. Τσιτουρίδης, Απ. Σταύρου και Αθ. Δαβάκης. Η συζήτηση ανάβει και οι «λοχαγοί» τής εξηγούν ότι αναζητούν μια «τρίτη λύση». «Αφού πάτε για τρίτη λύση, γιατί όχι εγώ;» θα ρωτήσει η Ντόρα. Της το απέκλεισαν, με τρόπο. «Πόσοι θα είστε στο ραντεβού της Φιλοθέης;» ξαναρώτησε κάποιον με αγωνία. Και όταν της είπαν ότι θα συγκεντρωθούν περίπου 30 βουλευτές, η Ντόρα Μπακογιάννη θα απαντήσει με βεβαιότητα: «Αν είστε πάνω από πέντε-έξι, να μου τρυπήσετε τη μύτη!».
Στις 19 Φεβρουαρίου 1997 καταφθάνουν στη Φιλοθέη, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, οι βουλευτές: Γ. Αλογοσκούφης, Αθ. Βαρίνος, Χ. Βυζοβίτης, Αθ. Δαβάκης, Γ. Καλός, Γ. Καρασμάνης, Αν. Καραμάριος, Κ. Καραμηνάς, Β. Κορκολόπουλος, Θ. Λεονταρίδης, Λ. Λυμπερακίδης, Π. Μελάς, Αθ. Νάκος, Ν. Νικολόπουλος, Γ. Ορφανός, Ελ. Παπαγεωργόπουλος, Στ. Παπαδόπουλος, Χαρ. Παπαθανασίου, Β. Πάππας, Ευ. Πολύζος, Θ. Σκρέκας, Σπ. Σπύρου, Απ. Σταύρου, Ν. Τσιαρτσώνης, Σ. Τσιτουρίδης, Αντ. Φούσσας, Αθ. Χειμάρας, Π. Ψωμιάδης. Στις 2 το πρωί, στο κεφαλόσκαλο της οικίας του, ο Ι. Βαρβιτσιώτης, πλαισιωμένος από τους βουλευτές, διαβάζει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ένα σύντομο κείμενο: «Με τα σημερινά δεδομένα πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα της εκλογής ηγεσίας του κόμματος από τη νέα γενιά της παρατάξεώς μας».
κουρδιστο πορτοκαλι