Όχι μόνο σώθηκε ο Μανιτάκης, αλλά έβγαλε και φωτογραφία με τον Στουρνάρα, σαν τους απαχθέντες που τους φωτογραφίζουνε δίπλα σε... φρεσκοτυπωμένες εφημερίδες, για να βεβαιωθούν οι δικοί τους ότι παραμένουν ζωντανοί. Είναι... άλλωστε απολύτως βέβαιο πως ό,τι έκανε στη ζωή του ο κ. Μανιτάκης, οι σπουδές του, η διδασκαλία σε μεγάλα πανεπιστήμια, τα δεκάδες συγγράμματα που έχει δημοσιεύσει, το έκανε για να αξιωθεί μια μέρα να βγει φωτογραφία με τον Στουρνάρα. Να σημειώσουμε μόνο ότι για να σωθεί ο υπουργός, θα θυσιαστούν καμιά τριανταριά χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι 2.000 μέχρι τον Ιούνιο, ως εν ενεργεία επίορκοι και οι υπόλοιποι μέχρι το τέλος του 2014, ως εν δυνάμει επίορκοι. Τι να κάνουμε όμως, «δεν είναι, φίλε, όλες ίδιες οι καρδιές κι ας έχουν ίδιο τον παλμό όταν χτυπάνε», που λέει κι ο Μυτιληναίος.
Ο κ. Μανιτάκης δεν σώθηκε από μόνος του, τον έσωσε ο Φώτης ο Κουβέλης , που το Σάββατο πουρνό-πουρνό πήρε τηλέφωνο τον πρωθυπουργό και του είπε σε ύφος αυστηρό: «Αντώνη, κάτω τα χέρια από τον Αντώνη. Ποιον Αντώνη, Φώτη; Ξέρεις εσύ ποιον Αντώνη, Αντώνη». Τραγουδήσανε και τον Αντώνη τον βαρκάρη τον Σερέτη και η σεμνή τελετή έληξε αναίμακτα και κυρίως χωρίς ρηγματώσεις.
Συγγνώμη, ρε παιδιά, που να με πάρει ο εξαποδώς, σε μια χώρα που αργοπεθαίνει, όπου, σύμφωνα με την Unicef, πάνω από 12.000 παιδιά ζητιανεύουν στους δρόμους της, η πρώτη έγνοια που έχει ένας ηγέτης της Αριστεράς είναι να σώσει τον υπουργό του; Δηλαδή αν ο Σαμαράς ήταν τζίνι και ο Κουβέλης είχε τρεις χάρες να ζητήσει, οι δύο θα ήταν να μείνουν στην κυβέρνηση ο Μανιτάκης και ο Ρουπακιώτης και η τρίτη να μείνει στο κόμμα ο Μπίστης;
Μα δεν είναι καλό που παραμένει υπουργός ο Μανιτάκης, ένας άνθρωπος αριστερός, προοδευτικός, διανοούμενος, συνταγματολόγος; Όχι, είναι κακό που παραμένει υπουργός ο Μανιτάκης, ακριβώς επειδή είναι αριστερός, προοδευτικός, διανοούμενος και συνταγματολόγος. Όση αξία μάζεψε επί δεκαετίες στην επιστήμη και την πολιτική, την τοκίζει τώρα στα στερνά του στην κυβέρνηση του Σαμαρά, στην πιο ακροδεξιά και αντιλαϊκή κυβέρνηση που εμφανίστηκε μετά τη χούντα. Δεν γίνεται το παρελθόν του Μανιτάκη να ξεπλένει το παρόν του Δένδια, του Βορίδη και του ΄Αδωνη. Οι αριστεροί άλλωστε δεν έχουν πλήρη κυριότητα του παρελθόντος τους, γιατί ουδείς αριστερός έχτισε το παρελθόν του ολομόναχος. Και στο φινάλε, δεν γίνεται να είσαι κορυφαίος συνταγματολόγος και να συμμετέχεις αδιαμαρτύρητα σε μια κυβέρνηση που έχει κάνει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο και κυβερνάει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα και τούτο ισχύει για όλους, ακόμη και για τους έγκριτους συνταγματολόγους.
Γιώργος Ανανδρανιστάκης