Πωλούνται απολύσεις...
Πωλήσεις - απολύσεις. Πωλήσεις - απολύσεις. Πωλήσεις - απολύσεις - αυτό είναι το δίπτυχο του τρίο Τόμσεν, Μαζούχ, Μολώχ και του ανθυποτρίο Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης. Πωλήσεις - απολύσεις, πωλήσεις τραπεζών, τραίνων, φυσικών πόρων, απολύσεις ανθρώπων και...
ανθρώπων και ανθρώπων - απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις στον δημόσιο τομέα, λέγε λέγε λέγε «σπάσανε όλα τα ταμπού», απολύσανε και τη Χουχού, την επίορκη Χουχού, την υπεράριθμη Χουχού κι ό,τι άλλο χαρακτηρίσουν στο μέλλον την κάθε Χουχού! Διότι αυτό είναι μόνον η αρχή: 2.000 τώρα και 15.000 αμέσως μετά, 15.000 που θα είναι 25.000. Ωσπου σε βάθος (μικρό) χρόνου να φάνε 150.000 εργαζόμενους (που θα είναι 180.000) από έναν δημόσιο τομέα που ήταν ήδη πολύ μικρότερος απ’ τον μέσον όρον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ήδη δυσλειτουργούσε με ευθύνη του δικομματικού μονοκομματισμού, ενώ τώρα θα υπολειτουργεί μέσα απ’ την αποστελέχωση και την υποστελέχωση που εμφανίζει τώρα ως «φάρμακο» για τα προγενέστερα έργα της η τρικομματική φάρσα-μπούφα.
Βεβαίως, θα υπάρξουν κι αυτήν τη στιγμή ύστερα από τόσες εκατόμβες κι εν όψει πογκρόμ οι χρήσιμοι ηλίθιοι που, αδιόρθωτοι, θα μηρυκάσουν πάλι την κυρίαρχη προπαγάνδα: «γιατί να μη γίνονται απολύσεις στον δημόσιο τομέα, όπως και στον ιδιωτικό;». Χάριν σε αυτούς τους χρήσιμους ηλίθιους, που υποστηρίζουν κάθε εξίσωση προς τα κάτω, που θέλουν να «ψοφήσει και η γίδα του γείτονα», έχουμε την «κυβέρνηση που μας αξίζει», ώστε άνετος στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς να δηλώνει ότι «χτίζουμε την Ελλάδα που μας αξίζει»! - ποια Ελλάδα; του Τζουτζέ και της πλατείας Κλαυθμώνος;
Αυτή η ιστορία με τις απολύσεις θα είναι η αποθέωση του πελατειακού κράτους, όπου η εξουσία, εκτός απ’ το δικαίωμα του διορίζειν, θα ’χει και το δικαίωμα του απολύειν - εκεί να δείτε τρόμο.
Είναι πλέον φανερό ότι στη χώρα γίνεται της Τρόικας, γίνεται ό,τι θέλει η Τρόικα, νόμος είναι η θέληση της Τρόικας.
Η Τρόικα θα κάνει τον ανασχηματισμό, η Τρόικα θα ορίσει τις «πράσινες πλατείες» που θα κλαίνε οι απολυμένοι απ’ τους γαλάζιους, η Τρόικα θα ορίσει τις «γαλάζιες πλατείες» που θα κλαίνε οι απολυμένοι απ’ τους πράσινους όταν η λυκοσυμμαχία αυτών των δύο διαλυθεί. Η Τρόικα θα ορίσει και πού θα κλαίγεται η ΔΗΜΑΡ κάνοντας γαργάρα (με λυγμούς) -το ανυπόληπτο αυτό κόμμα- τους «ανένδοτους» κάθε φορά αγώνες του, όπως έκανε με το χαράτσι ή τις απολύσεις. Αντιθέτως με τους διορισμούς! - διότι η ΔΗΜΑΡ τα στελέχη της θα συνεχίσει να τα διορίζει, τα ανθρωπάκια είναι που θα συνεχίσει να απολύει. Οι αισχρότατοι! Με
κορυφαίον τον κ. Κουβέλη! να ομιλεί λες και θυσιάζεται για πάρτη μας, λες και μας κάνει τη χάρη να συμμετέχει στην κυβέρνηση (που μας σφάζει). Με τον κ. Βενιζέλο! να χαίρεται κιόλας! να μην μπορεί να κρύψει τη χαρά του που ακόμα 25.000 «θα δαγκώσουν το χώμα», τώρα! Διότι αύριο και μεθαύριο και για όσον κυβερνάνε, εκατοντάδες χιλιάδες και απ’ τον ιδιωτικό και απ’ τον δημόσιο τομέα «θα δαγκώσουν το χώμα».
Αρχισε η προπαγάνδα τους το παραμύθι με τους επίορκους και τώρα η ιστορία βγάζει δράκους.
Αλλά ποιοι είναι οι επίορκοι; Οι 1.802 μπαγάσηδες (δικά τους παιδιά που «αμέλησαν» να δικάσουν, δικό τους ήθος που οι ίδιοι φύτεψαν παντού), οι 1.802 μπαγάσηδες (στον Καιάδα, αν αποδειχθούν μπαγάσηδες) είναι οι επίορκοι, ή επίορκοι είναι οι κυβερνώντες που παραβιάζουν το Σύνταγμα, που κυβερνούν με προεδρικά διατάγματα κι έκαναν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, δεσμά για όσους τους πίστεψαν και, κατ’ επέκτασιν, για όλους. Ποιος είναι ο επίορκος; Μόνον ο απατεών δημόσιος υπάλληλος, ένας στους 1.802, ή ο κ. πρωθυπουργός όταν ορκιζόταν στο Ζάππειο 1 και στο Ζάππειο 2 ότι ένα κι ένα κάνουν δύο για να λέει τώρα ότι ένα κι ένα κάνουν τρία κι όσο θέλει η Τρόικα; Ποιος είναι ο όντως επίoρκος;
Στο κάτω-κάτω ο επίορκος που πουλάει την ψυχή του, αν πιασθεί, θα δικασθεί και θα την πληρώσει. Ο επίορκος όμως που πουλάει τη χώρα του, ούτε τρόπος να πιασθεί υπάρχει -έχει φροντίσει ο ίδιος και η κομπανία του για αυτό- ούτε να δικασθεί, ούτε να την πληρώσει. Διότι, αν εξαιρέσεις τον Ακη και κάνα-δυο παροπλισμένους ακόμα, που ρίπτονται στην πυρά για ξεκάρφωμα, οι εν τη ισχύι των επίορκοι παραμένουν απαραβίαστοι. Ακόμα και της γάμα εθνικής όπως ο κυρ Τσουκάτος ή ο κυρ Μαντέλης (για να μην «ξηλωθεί κανένα πουλόβερ»), πόσω μάλλον της άλφα εθνικής που κανονίζει τώρα, ποιος θα φάει την Εθνική Τράπεζα, ποιος θα καβαλήσει τα τραίνα, ποιος θα ελέγχει με τον τρόμο των απολύσεων τον δημόσιο τομέα, ποιος θα πηδάει και θα δέρνει τον ιδιωτικό τομέα.
Είναι επίορκη η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Χουχού (όσες αμαρτίες θέλει θα της φορτώνει ο κάθε κ. Μανιτάκης) και δεν είναι επίορκος ο κ. Μανιτάκης (που θα αλαλιάζει την κάθε φτωχή Χουχού);
Εν τέλει, ποιος είναι ο επίορκος; η χώρα ή ο πρωθυπουργός της; Διότι η χώρα διώκεται. Πωλείται κομμάτι-κομμάτι το σώμα της κι απολύονται κατά μάζες οι άνθρωποί της.Και αν η χώρα διώκεται, σε κάτι θα έφταιξε και διώκεται. Δικαίως διώκεται. Δεν θα άφηνε ο πρωθυπουργός της να διώκεται αδίκως - έχει ορκισθεί στο Σύνταγμα να την υπερασπίζεται. Για να αφήνει λοιπόν κομμάτι-κομμάτι τη χώρα να φεύγει, για τα σκλαβοπάζαρα της Μπαρμπαριάς τα πλούτη της, για της ανέχειας τα κάτεργα οι άνθρωποί της - δεν μπορεί! αυτή η χώρα θα είναι ένοχη! επίορκη! Τι να σου κάνει με μια επίορκη χώρα ένας πρωθυπουργός που ορκίσθηκε στο Σύνταγμά της; Να το καταργήσει; να καταργήσει την Ασυλία της; να τη στείλει σε αναμορφωτήριο στη Γερμανία; Τι να κάνει με την «επίορκη», τη «διεφθαρμένη» και την «τεμπέλα» αυτή χώρα ο κ. Σαμαράς; Ανθρωπος είναι και ο κ. Σαμαράς, δεν είναι Γερμανός...
Στάθης