Από τον Γιάννη Αγγέλη
Πόσα ευρώ υπάρχουν στην Ευρωζώνη; Ένα είναι η σωστή απάντηση, αλλά ίσως και όχι...
Το ευρώ που κυκλοφορεί εδώ και δύο ....
εβδομάδες στην Κύπρο δεν έχει την ίδια αξία με αυτό που κυκλοφορεί την ίδια στιγμή στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες ή το Λουξεμβούργο.
Και δεν μιλάμε για τις ζωγραφιές και τα υδατογραφήματα, αλλά για την δυνατότητά του να κυκλοφορεί ελεύθερα χωρίς κανένα περιορισμό στην Ευρωζώνη και να είναι ασφαλές σε όποια τράπεζα και αν έχει κατατεθεί...
Εδώ και δέκα ημέρες υπάρχουν ευρώ στην ευρωζώνη που είναι λιγότερο ασφαλή από άλλα.
Η “ασφάλεια” και η “ελευθερία διακίνησής” τους εξαρτάται από την τράπεζα που βρίσκονται κατατεθειμένα και από την χώρα που τα εγγυάται...
Αυτή η αλλαγή, αποτέλεσμα της πολιτικής που δρομολογήθηκε χωρίς επιστροφή με τις αποφάσεις για την Κύπρο, επανέφερε από την πίσω πόρτα στο “μενού” των απαντήσεων που αναζητούν οι ηγέτες της Ευρωζώνης απέναντι στον φαύλο κύκλο της κρίσης χρέους και ύφεσης, την παλιότερη “ιδέα” των δύο ευρώ.
Τώρα, λένε οι οπαδοί της στο Eurogroup, εκ των πραγμάτων δοκιμάζουμε ένα νομισματικό περιβάλλον με “δύο ευρώ”, ένα στην Κύπρο και ένα άλλο στον υπόλοιπο κόσμο…
Η “ιδέα” έχει διάφορες παραλλαγές, αλλά η βάση της είναι μία: Χρειάζεται ένας νομισματικός μηχανισμός που να απορροφήσει σε βάθος χρόνου την αυξανόμενη εσωτερική ανισορροπία της Ευρωζώνης.
Και αυτός είναι ένα άλλο ευρώ για τους “πλούσιους” και ένα άλλο ευρώ για τους “φτωχούς” της Ευρωζώνης. Και τα δύο ευρώ θα πρέπει να συνδέονται με ένα μηχανισμό ισοτιμίας που θα τον χειρίζεται η ΕΚΤ.
Η κύρια εκδοχή της ιδέας αυτής προβλέπει ότι θα πρέπει να εκδοθεί είτε σε φυσική είτε σε λογιστική μορφή (όπως ήταν για κάποιο καιρό το ECU) ένα “σκληρό” ευρώ στις οικονομίες υψηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης (με σημείο αναφοράς την Γερμανία και τις οικονομίες ΑΑΑ ή ελάχιστα κάτω από αυτό), ενώ οι υπόλοιποι θα μείνουν με το υπάρχον ευρώ.
Το παλιό ευρώ θα μπορούσε να ξεκινήσει με μία ισοτιμία η οποία υπολογίζεται από τους εμπνευστές της ιδέας κατά 30% χαμηλότερη από το “σκληρό” ευρώ.
Με την λειτουργία των δύο ευρώ, υπό την νομισματική εποπτεία της ΕΚΤ, θα επιχειρηθεί η νομισματική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των “φτωχών” κατά 30% έναντι των “πλουσίων”.
Υπό τους όρους αυτούς και επειδή το κρατικό χρέος είναι ήδη εκφρασμένο στο ευρώ των “φτωχών”, γίνεται με έμμεσο τρόπο ένα “κούρεμά” του κατά 30% στην αρχή, που θα μειώνεται (το κούρεμα) στη συνέχεια όσο η ισοτιμία των δύο νομισμάτων θα τείνει στο 1:1, με την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των “φτωχών”...
Οι παραλλαγές της ιδέας των δύο ευρώ είναι αρκετές, αλλά όλες στηρίζονται στο κεντρικό στοιχείο της νόμιμης υποτίμησης του ευρώ των “φτωχών”.
Κανείς στην Ευρωζώνη, ούτε ο ολλανδός κ. Dijsselbloem, με την αφοπλιστική και επικίνδυνη κατά τον κ. Juncker ειλικρίνειά του, δεν παραδέχονται ότι η συζήτηση αυτή έχει προχωρήσει.
Η αλήθεια όμως είναι ότι, εντελώς... συμπτωματικά, τα Think Tanks στις Βρυξέλλες τελευταία ασχολούνται πολύ περισσότερο με τις τεχνικές λεπτομέρειες μιας πιθανής υλοποίησής της, από την στιγμή που το Βερολίνο με την ανοχή του Παρισιού άρχισαν να δρομολογούν τη “γραμμή” του Bail-In για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους στο τραπεζικό σύστημα, αντί της κινητοποίησης του ESM όπως τον Ιούνιο του 2012 είχε αποφασισθεί στην Σύνοδο Κορυφής.
κουρδιστο πορτοκαλι