Σε σχέση λοιπόν με αυτούς, αλλά όχι μόνο με αυτούς, ο καθηγητής αλλά και
ο διευθυντής σήμερα στο σχολείο, είναι επιστήμων, εκπαιδευτικός,
ψυχολόγος, τεχνίτης, ταξιδιωτικός πράκτορας, νομικός, κοινωνικός
λειτουργός, φύλακας, συνοδός ατόμων με ειδικές ανάγκες, νοσηλευτής,
διασώστης, ταχυδρόμος, διοικητικός υπάλληλος, γραμματέας, κλπ. Τα δύο
τελευταία χρόνια δε, λόγω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης βρίσκεται
αντιμέτωπος και με φαινόμενα ανέχειας ή πείνας τα οποία προσπαθεί με
συνέπεια και σεβασμό, αθόρυβα να διαχειριστεί. Στην επαρχία κυρίως,
χωρίς όμως να εξαιρούνται και περιοχές των μεγάλων πόλεων, θα τον δείτε
να στοιβάζεται με τους μαθητές σε άθλιες αίθουσες, ως πρόσφυγας, δίχως
θέρμανση το χειμώνα, και δίχως δροσιά τις καυτές μέρες του πρώιμου
καλοκαιριού. Θα τον δείτε να κουβαλά εποπτικά όργανα από το σπίτι του,
να διαχειρίζεται με κάθε πρόσφορο τρόπο της εργαστηριακές ελλείψεις των
σχολείων, να μεταφέρει βιβλία από τις αποθήκες όταν το κράτος αδιαφορεί,
και παράλληλα να διδάσκει …
Από αυτόν, που είναι απελπιστικά αστήρικτος από προϊσταμένους και
πολιτεία, όλοι περιμένουν το θαύμα. Και να σκεφτεί κανείς πως τα σχολεία
είναι γεμάτα με καθηγητές υψηλών προσόντων, με δύο πτυχία,
μεταπτυχιακά, διδακτορικά, συγγραφικό και ερευνητικό έργο, με παρουσίες
δηλαδή που σε άλλη χώρα θα αποτελούσαν δείγμα σεβασμού και παράδειγμα
άξιο μιμήσεως. Μόνο εδώ, στη χώρα που εξόρισε τον Πυθαγόρα, τον
Θεμιστοκλή, τον Αισχύλο, τον Αναξαγόρα, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον
Αριστοφάνη, τον Ισοκράτη, που φυλάκισε τον Μιλτιάδη, τον Φειδία, τον
Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, που σκότωσε το Σωκράτη, που άφησε να
πεθάνει από την πείνα και την ανέχεια ο Νικηταράς, που κατηγόρησε και
ανάγκασε σε παραίτηση τον Περικλή, μόνο σε αυτή τη χώρα οι φορείς της
γνώσης και του πνεύματος πρέπει όπως φαίνεται να υφίστανται τα μαρτύρια
του εξευτελισμού.. Η παράδοση πρέπει να συνεχιστεί και οι συνεχιστές
βρέθηκαν στη βουλή και στην τηλεόραση, ενώ τα πλήθη αλαλάζουν χαρούμενα
χωρίς να ξέρουν για ποιο λόγο το κάνουν αυτό …
Τελικά καθηγητή μου τεμπέλη, ίσως εσύ να φταις για όλα τα κακώς κείμενα
της ελληνικής κοινωνίας. Εσύ, ο αδιάφορος, που εργάζεσαι 3 ωρίτσες και
μετά πηγαίνεις στο σπιτάκι σου και κάθεσαι αραχτός κι αδιάφορος. Εσύ που
μπορεί να βρίσκεσαι στη Φλώρινα, η γυναίκα σου στην Κάρπαθο και το
παιδί σου στη γιαγιά του στην Θεσσαλονίκη. Για την κατάστασή σου αυτή
έχει φροντίσει η πολιτεία, προασπιζόμενη το δημόσιο συμφέρον. Σου αφήνει
βλέπεις χρόνο ώστε να διορθώσεις γραπτά, να προετοιμαστείς για το
μάθημα της επόμενης μέρας, ν’ αναζητήσεις εκπαιδευτικό υλικό και να το
προσαρμόσεις στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης τάξης,
κάτι που δεν θα μπορούσες με άνεση να κάνεις αν έχεις γυναίκα και παιδιά
να σου γκρινιάζουν. Τι να την κάνεις την οικογένεια ακριβέ μου; Μόνο
μπελάς είναι. Γι αυτό και αν καταφέρεις να είσαι μαζί της, η πολιτεία
φροντίζει με τις ‘αναγκαστικές μεταθέσεις’ να σε ισορροπήσει και πάλι.
Μήπως προσπαθούμε να αγιογραφήσουμε τον Έλληνα καθηγητή; Όχι.. Δεν είναι
πάντα ευσυνείδητος κι εργατικός. Υπάρχουν και αδιάφοροι. Αυτούς σίγουρα
όμως δεν μπορούν να τους κρίνουν όσοι μπήκαν σε θέσεις εργασίας ή
εξουσίας εκμεταλλευόμενοι μόνο το όνομά τους, δηλαδή τις γνωριμίες με το
σύστημα. Ας δούμε ποιοι είναι στη Βουλή , στα ΜΜΕ, στις εφημερίδες και
θα καταλάβουμε πολλά. Άνθρωποι που δεν δούλεψαν ούτε μια μέρα, έχουν
άποψη για όλους όσους δουλεύουν χρόνια και μάλιστα σκληρά. Σε σχέση με
αυτούς λοιπόν, ούτε οι ικανοί ούτε και οι αδιάφοροι ούτε οι ανίκανοι
καθηγητές μπορούν να προσλάβουν τους φίλους και τους συγγενείς στα
γραφεία τους και να τους κάνουν προνομιούχους υπαλλήλους όπως γίνεται
στη βουλή. Δεν μπορούν οι καθηγητές να κλέβουν δισεκατομμύρια από
προμήθειες … κιμωλιών και μαρκαδόρων. Δεν μπορούν να διατηρούν δικό τους
κανάλι για να αυτοπροβάλλονται με τεράστιο κόστος που το πληρώνει ακόμα
και σήμερα ο λαός. Δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ και να
επιβάλουν την γνώμη αλλά κυρίως τη φάτσα τους, ούτε να έχουν κινητά με
δωρεάν μονάδες, δεν μπορούν να ταξιδεύουν όποτε θέλουν με τρόπο
προνομιακό, δεν μπορούν να έχουν γυμναστήρια και τζακούζι στα σχολεία,
δεν μπορούν ούτε καν να έχουν γραφείο δικό τους στις πιο πολλές
περιπτώσεις των σχολείων και φυσικά δεν μπορούν συμπεριφερόμενοι με τον
τρόπο των ολίγιστων της ελληνικής βουλής να βρίζουν χωρίς να φοβούνται,
όπως κάνει ο Άδωνης Γεωργιάδης και άλλοι ομοίου με αυτόν αναστήματος,
που ακόμα και με τη σιωπή τους, ανεχόμενοι ουσιαστικά τα λόγια και το
ήθος του, επαναλαμβάνουν τις ύβρεις τις δικές του, λέγοντας αυτούς που
πασχίζουν για τη μόρφωση των παιδιών της Ελλάδας ‘τεμπέληδες’ και
‘γαϊδούρια που ξύνονται’ !!!.
Αυτά τα ‘γαϊδούρια’ σας έκαναν ανθρώπους, αχάριστοι !!!…
Και από αυτά τα ‘γαϊδούρια’ θα ζητήσετε τη διάσωσή σας όταν θα έρθει η ώρα. Και αυτό θα γίνει σύντομα, να είσαστε βέβαιοι.
Η αλαζονεία ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμβουλος. Και η εξουσία, να
θυμόσαστε, δεν είναι παντοτινή. Εξουσία δεν έχεις όταν είσαι στη κορυφή,
αλλά όταν έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε πονάνε και σε νοιάζονται,
όταν έχεις ένα λαό να σε καμαρώνει. Και εσείς που μας βρίζετε, είσαστε
μόνοι… Ολομόναχοι… Γι αυτό και βρίζετε… Είναι η άμυνά σας απέναντι στην
απελπισία μιας απέραντης μοναξιάς που μόνοι σας προκαλέσατε.. Μια λοιπόν
είναι η λύση και η λύτρωση για σας.. Ζητήστε συγνώμη με συντριβή και
φύγετε από το προσκήνιο ….
Εμείς κλείνοντας, αφιερώνουμε σε όλους σας ένα δίστιχο του Οδυσσέα
Ελύτη, που ελπίζουμε ο πρωθυπουργός ακόμα να τον θυμάται, επειδή πολλές
φορές ανέφερε τον ποιητή στις προεκλογικές του ομιλίες….
«Χίλιοι δυο παραφυλάνε, σε κοιτάν και δεν μιλάνε.
Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις».
Δ.Σ. Δ.Α.Κ.Ε. ΔΕ
Ε΄ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ