Διαβάζω καθημερινά τη συντεχνία των υπουργήσιμων, όχι, όχι, δεν μιλάω για τη ΔΗΜΑΡ που πρόσφατα κάποιος έτσι τη χαρακτήρισε ευστόχως, αλλά για τους σημαντικότερους Έλληνες αρθρογράφους, πολιτικούς, δημοσιογράφους και..
διανοούμενους (απαίσια λέξη) που συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ταξίδι του Αντώνη στην Κίνα, από τη νομιμότητα της Χρυσής Αυγής, από τις συνιστώσες του Αλέξη και το πόσο υπάκουες είναι, από τον διαχωρισμό της σοσιαλιστικής διεθνούς του ΓΑΠ μας, τον αντιρατσιστικό και, φυσικά, πάνω από όλα, πόσο σπουδαία γυναίκα είναι η Αντζελίνα.
Δηλαδή, με εντελώς άσχετα και δευτερεύοντα ζητήματα από αυτά που πραγματικά απασχολούν τους Έλληνες. Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνουμε να θέσουμε εκτός νόμου τη Χ.Α. και μας κάνει το χατίρι ο Μιχαλολιάκος, επειδή κατάλαβε το λάθος του, να μην ξανακατέβει στις εκλογές για το καλό της Δημοκρατίας. Τι θα κάνουμε με τους 650.000 Έλληνες που υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ψηφίσουν τους ναζί στις Ευρωεκλογές που πλησιάζουν; Αν ψηφίσουν τον Αντώνη και τον Πάνο είμαστε εντάξει; Δεν υπάρχει πρόβλημα;
Ποιος θα μιλήσει στον πιτσιρικά που παίρνει 590€ και αγοράζει εξάτμιση 450€ για το Toyota Starlet του 1995 για να κάνει κόντρες; Με τον εικοσιτριάχρονο αστυφύλακα που έβγαλε 16.400 μόρια στις Πανελλαδικές και απέρριψε όλες τις επιστήμες για χάρη της σιγουριάς του μπάτσου και με τόσο ξύλο που έχει φάει και έχει ρίξει στις πορείες έχει καταντήσει φασίστας κανονικός, τι θα γίνει; Οι Τσιγγάνοι ή Ρομά ή όπως αλλιώς θέλεις, ως πότε θα ζουν στη σκιά της πόλης; Για αυτούς έχουμε καμία λύση; Για την πενηντάρα νοικοκυρά που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να βρει φτηνά φασολάκια; Ποιος θα τα βάλει με τα φασολάκια;
Οι μπράβοι, τα καμένα μαγαζιά, η προστασία, το εμπόριο ναρκωτικών, οι βίζιτες και οι ληστείες σε πόσων ανθρώπων τη ζωή έχουν αρνητικές επιπτώσεις; Ψοφάμε για πολιτική υψηλού επιπέδου, αρθρογραφία για κοινό ανώτατης μόρφωσης, τα κόμματα παλιά και νέα δίνουν αγώνα σε πάνελ και διαδίκτυο για να μας πείσουν ότι θα σώσουν τη χώρα. Ποια πατρίδα; Ποιους Έλληνες; Στην πατρίδα που θέλουν να σώσουν συμπεριλαμβάνονται οι καραβανάδες με τα προβλήματά τους; Οι κάγκουρες με την αισθητική τους; Οι Τσιγγάνοι με τα τρίκυκλα; Οι οπαδοί με τους λοστούς τους; Οι σημερινοί ψηφοφόροι της Χ.Α. με τα δηλητηριασμένα τους μυαλά; Οι Καμμένοι με τη βοήθεια της Παναγίας; Το ακροατήριο του Αμβροσίου; Οι θαυμαστές της Πάολα; Ο μαλάκας που κορνάρει στον τροχονόμο γιατί βιάζεται; Ο τροχονόμος που σβήνει τις κλήσεις του αδελφού του; Οι νοικοκυρές που βλέπουν Αννίτα; Οι τηλεθεατές της Φατμαγκιούλ; Τα Εξάρχεια, η Κερατέα, οι Σκουριές;
Κάπου πρέπει να σταματήσω όμως, ένα είναι το ερώτημα, έχετε καταλάβει ότι όλοι αυτοί μαζί απαρτίζουν τον ελληνικό Λαό;
Καλοί, κακοί, μας αρέσουν ή όχι, αυτοί είναι, ψηφίζουν και είναι κομμάτι της πραγματικότητάς μας.
Έχουν προβλήματα και περιμένουν να ακούσουν κάποιον να μιλά για αυτούς αλλά εσύ, προοδευτικέ πολιτικέ, δημοσιογράφε με αγωνιστικό παρελθόν και διανοούμενε αρθρογράφε με την παχιά γενειάδα, τους αγνοείς επιδεικτικά, δεν ανήκουν στο κοινό σου, δεν σε αντιλαμβάνονται ενδεχομένως οπότε αξίζουν την περιφρόνησή σου. Μη στεναχωριέσαι όμως, μείνε ήρεμος μέσα στον πεπερασμένο κόσμο σου, με το απολύτως μετρήσιμο ποιοτικότατο ακροατήριό σου και άσε τον ταπεινό Λαό στα χέρια των κάθε λογής λαϊκιστών. Στα χέρια όσων είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν χρόνο για να μιλήσουν στη γλώσσα τους, για τα μικρά προβλήματά τους, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι τους υπολογίζουν, μολύνοντας το μυαλό τους και κλέβοντας την εμπιστοσύνη τους.
Συνέχιζε να συχνάζεις στα TEDx, να γράφεις και να μιλάς σαν τον Βενιζέλο και να συναναστρέφεσαι μόνο λαμπρά μυαλά και μετά από μερικά χρόνια έλα να κουβεντιάσουμε.
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή. (Μάνος Ελευθερίου)
http://www.protagon.gr