Έπρεπε να έχουν δοθεί από τη πρώτη στιγμή, όχι μόνο προληπτικά και ..
για να αναγνωριστεί αλλά και για δημόσια διαπόμπευση.
Εκείνοι που μιλούν για τα δικαιώματα του βιαστή σκέπτονται ότι δικαιώματα έχουν και οι υπόλοιποι πολίτες και δη ανήλικα κορίτσια να προστατευθούν; Σκέπτονται ότι ο βιασμός σε τέτοια ηλικία προκαλεί ανήκεστο βλάβη στην ψυχολογία των παιδιών;
Σοκ όμως προκαλεί το ότι είχε συλληφθεί και στο παρελθόν για το ίδιο αδίκημα και αφού έμεινε κάποιο διάστημα στην φυλακή ελευθερώθηκε για να συνεχίσει το αποτρόπαιο έργο του. Δεν είναι η πρώτη φορά. Στις περισσότερες περιπτώσεις όταν απελευθερώνονται επαναλαμβάνουν το έγκλημα.
Μήπως είναι καιρός να ξανασκεφθούμε την θανατική ποινή για μία κατηγορία ειδεχθών εγκλημάτων όπως η παιδοφιλία, ο βιασμός, η χωρίς ελαφρυντικά δολοφονία. Φυσικά με όλες τις πρόνοιες του νόμου για τα δικαιώματα του κατηγορουμένου μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του και με εγγυήσεις για τις περιπτώσεις όπου υπάρχουν αμφιβολίες. Αυτά όλα ισχύουν αλλά είναι δευτερεύοντα.
Πρώτα θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα ξεπεράσουμε τα ψευτο-φιλελεύθερα ταμπού που απλώς υποθάλπτουν την εγκληματικότητα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Πολιτισμός είναι πρώτα να προστατεύεις τους αθώους και τους αδύναμους και μετά να έχεις πρόνοιες για τους παραστρατημένους και τους μετανοημένους. Φυσικά υπάρχει η λογική ότι καλύτερα να θεραπεύεις τα αίτια που γεννούν το έγκλημα και να λειτουργείς σαν κοινωνία προληπτικά και όχι κατασταλτικά και εκ των υστέρων. Σωστό είναι αυτό για μία κατηγορία εγκλημάτων. Για τους βιαστές και τους παιδεραστές όμως τΙ πρόληψη να υπάρξει;
Αν την πρώτη φορά που είχε συλληφθεί ο συγκεκριμένος παιδόφιλος είχε καταδικαστεί σε θάνατο ή έστω του είχε επιβληθεί χημικός ευνουχισμός -όπως π.χ. στην Ρωσία- δεν θα είχε δεύτερη ευκαιρία να καταστρέψει κι άλλες ζωές. Ίσως να ήταν και μία λύτρωση για τον ίδιο.
[Του Σπ. Γκουτζάνη από protothema.gr]