Υπάρχει μια παροιμία που λέει “τα λεφτά στα σκυλιά να τα ρίξεις δεν θα τα φαν”. Κι αυτός που βλέπει στο χρήμα απλά το χρήμα δεν είναι τίποτε άλλο από έναν αρρωστημένο φιλάργυρο. Η αξία του χρήματος μπορεί να αλλάζει συνεχώς. Αυτό εξαρτάται από την μετατροπή του.
Για παράδειγμα ένα ευρώ μπορεί να ...
ξεκλειδώσει ένα καροτσάκι για το supermarket. Μπορεί να μετατραπεί σε ένα λίτρο γάλα που στο στοματάκι ενός πεινασμένου παιδιού να αποκτήσει τεράστια αξία. Να σώσει με μια ένεση μια ζωή, να ξεδιψάσει κάποιον αφυδατωμένο. Μπορεί να μπει σε έναν κουμπαρά, να δοθεί βοήθεια σε ζητιάνο, να αγοράσετε μια φραντζόλα ψωμί. Να το χάσετε, να σας το κλέψουν. Να το μετατρέψετε σε ένα εισιτήριο που θα σας βγάλει από τον κόπο να περπατήσετε κάποια χιλιόμετρα. Να το κάνετε δυο κεριά και να τ’ ανάψετε σε μια εκκλησία να κερδίσετε παραδόσημα για την ψυχή σας.
Μπορείτε να το μετατρέψετε σε πολλά και διαφορετικής αξίας πράγματα. Είναι δηλαδή το μέσον. Μόνο που η εξαργύρωσή του εξαρτάται από ένα εκατομύριο πράγματα. Από τις πραγματικές ανάγκες μέχρι την φιλοσοφία. Εξαρτάται εν πολλοίς και από την ποσότητα. Γενικά όμως αν δεν έχετε πραγματική ανάγκη από οτιδήποτε θα σας ενδιέφερε να έχετε χρήματα; Αν ναι, είστε άρρωστος με το προϊόν. Αν όχι, είστε απλά… άρρωστος. Είτε το γυρίσεις από δω είτε από κει η ζωή μας είναι δεμένη και εξαρτημένη από αυτό το… διαολόπραμα.
Όχι δεν είναι διαολόπραμα! Είναι ένα μέσον να συναλλάσονται οι άνθρωποι μεταξύ τους για την απόκτηση αγαθών απαραίτητων για την επιβίωση/ευχαρίστηση. Αλλά κατά περίεργο τρόπο αυτή η δυνατή εξάρτηση είναι χωρίς παιδεία. Ακούσατε ποτέ κάποια χείλια να σας νουθετούν για την χρηστή επιλογή της μετατροπής ενός άψυχου μέσου; Για την τεχνική του;
Όταν τα χρήματα είναι μετρημένα τα μετράς. Όταν είναι πολλά τότε τα… ξαναμετράς. Αυτό το μέσον καθορίζει τις ζωές και τις τάξεις και… ναι γιατί όχι και την ευτυχία. Τουλάχιστον απαλύνει την δυστυχία. Έλα όμως που η ζωή ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται. Θέλει και ιδανικά, στόχους , επιτυχίες. Κι αυτά είναι λίγο ξένα προς τις συναλλακτικές ιδιότητες του χρήματος. Είναι;
Τι μπορείς να αγοράσεις για να αναπτύξεις ιδανικά; Βιβλία, να τα διαβάσεις και να μορφωθείς. Και ύστερα να δημιουργήσεις κρίση και πρότυπα. Πάλι το χρήμα; Ναι, αλλά για εντελώς ωραίους σκοπούς. Σωστό, αλλά πάλι το μέσον/χρήμα. Άντε τρέχεις στις δανειστικές βιβλιοθήκες και τελικά με την σωστή νουθεσία αποκτάς σαν νέος –γιατί τότε δημιουργούνται- ιδανικά. Πόσο επηρεάζονται όμως από το μέσον/χρήμα; Λίγο, καθόλου; Τότε συγχαρητήρια , βρήκαμε τον λαχνό ανάμεσα στις χιλιάδες.
Δυστυχώς το διαολόπραμα είναι συνδεδεμένο με όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και… ένδειας χρημάτων, ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων. Ακόμη και σ’ αυτά τα ίδια τα ιδανικά.
Που νομίσατε πως ξόδεψε ο μέσος Έλληνας τα δανεικά των τραπεζών που πήρε; Στα ξενοδοχεία και τις πλαζ του κόσμου; Μάλλον στα όνειρα που είχε για τα παιδιά του. Να σπουδάσουν πάση θυσία ακόμη και στο εξωτερικό πληρώνοντας μυθώδη ποσά. Κάνοντας το σπίτι των ονείρων τους με εξωφρενικά ποσά. Προσπάθησαν να ζήσουν το όνειρο.
Ένα όνειρο που δυστυχώς ενσωμάτωσε μέσα του κάθε νόημα της λέξης “ιδανικά”. Και άντε τώρα να ξοφλήσεις τα δανεικά με… ιδανικά. Γίνεται;
αἰέν ἀριστεύειν