Tο καθωσπρέπει πολιτικομιντιακό Κολωνάκι εξανίσταται εσχάτως για την "ποιότητα" (διαβάζεται και...πιότητα με τονισμένο το (ι), όπως συνήθιζε να κάνει ένας τέως πρωθυπουργός) του κοινοβουλευτικού status και λόγου κάποιων νεόκοπων βουλευτών. Εγκαλούνται για το..
θράσος τους και ενίοτε τη χρήση μιας ευρύτατα διαδεδομένης αργκό -τόσο διαδεδομένης που να περιλαμβάνεται, πλέον, περίπου ως καθομιλουμένη στο λεξικό Μπαμπινιώτη-, γιατί φορούν παπαγάλους στις μπλούζες, γιατί δεν αποδέχονται την έννοια της πολιτικής και κοινωνικής ιεραρχίας και για πολλά άλλα. Γιατί δεν τηρούν τα προσχήματα και το savoir faire των παλαιοτέρων.
Ομολογώ πως, σε ορισμένες περιπτώσεις, το θέαμα και το ακρόαμα που προσφέρουν κάποιοι νέοι βουλευτές δεν είναι του γούστου μου. Παραπέμπει σε stand up comedy από οργίλο αδέξιο νέο κωμικό. Όμως δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον εστετισμό μερίδας των μίντια και, κυρίως, κάποιων δημοσιογράφων που έχουν μπερδέψει την αισθητική (αυτό που εκείνοι ορίζουν ως τέτοια) με την ηθική.
Ακούω συχνά, τον τελευταίο καιρό, ότι η "ποιότητα" του κοινοβουλευτικού προσωπικού και του λόγου που εκπέμπει είναι η χειρότερη από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Συνήθως, η πρώτη μου αντίδραση είναι να συμφωνήσω. Μετά το ξανασκέφτομαι.
Τι πάει να πει αυτό; Γιατί το κατηγορώ της ελίτ στρέφεται προς τους επήλυδες ως προς το παλαιό πολιτικό σύστημα; Γιατί, δηλαδή, ενοχλεί (μόνο) η "τσιρίδα" της Ραχήλ Μακρή κι όχι οι 27 κωλοτούμπες σχεδόν καθενός εκ των βουλευτών της πλειοψηφίας; Γιατί, στα καφέ του Κολωνακίου, είναι "ωραίος και μάγκας" ο Μάκης (εις την λαϊκή εκδοχή) Γιακουμάτος και όχι ο Μανώλης της Νέας Μέρας; Γιατί είναι καλύτερος ο Άρης Σηλιωτόπουλος από τον Σταθά της Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ που δίνει το μεγαλύτερο μέρος της βουλευτικής του αποζημίωσης υπέρ των ανέργων της περιφέρειάς του και δεν το τρώει στη Μύκονο ή το Baltazar; Γιατί ο Ζώης είναι εξαφανισμένος από τα τηλεοπτικά πάνελ και ο Βαρβιτσιώτης έχει πιάσει στασίδι; Γιατί τυγχάνει ανοχής και ασυλίας η Πιπιλή και αντιμετωπίζεται ως γραφική η Ραχήλ;
Εδώ, είναι, ίσως, που η αμφισβητούμενη αισθητική της πολιτικής και μιντιακής ελίτ εκδικείται την ηθική. Τα Van Clef τυγχάνουν μεγαλύτερης αποδοχής από τα τι-σερτ της οκάς (ίσως επειδή ο παπαγάλος δεν είναι...Hermes). Και το πτυχίο του Παντείου δεν εξομοιώνεται -σε κανένα ΔΙΚΑΤΣΑ- με το Phd από το Harvard- ήτοι που πας ρε Καραμήτρο εάν έχεις βγάλει λύκειο στα Γιαννιτσά ή τη Νιγρίτα αφού προηγούνται τα Αμερικανικά Κολλέγια και οι Μωραϊτηδες;
Η προσέγγισή μας για όσα συμβαίνουν στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα είναι εξόχως υποκριτική. Ορισμένοι γνωρίζουμε γιατί το κάνουν. Διαβάζω, για παράδειγμα, άρθρα κατά της brutal Μακρή από ανθρώπους που μύριζε το χνώτο τους πριν 10 ή 15 χρόνια. Από ανθρώπους που δεν αφιέρωσαν ποτέ χρόνο να γράψουν ένα άρθρο κατά του Τόμσεν και της παρέας του αλλά εξοργίζονται για τις ανατροπές της εικαστικής ισορροπίας που εκείνοι έχουν στο μυαλό τους.
Δεν υπερασπίζομαι τη Μακρή και κανέναν άλλο. Θεωρώ ότι έχουν εκτοξευθεί πολλές ανοησίες και βερμπαλισμοί από την πτέρυγα των νεοεισελθόντων στο Κοινοβούλιο. Αρκετοί μιμούνται τον ξύλινο λόγο των παλαιών και, ίσως, αν βρεθούν σε θέσεις εξουσίας αποδειχθούν χειρότεροι. Όμως, αντιδρώ στον υφέρποντα ρατσισμό μιας ελίτ-ντεμέκ που δεν έχει κατανοήσει ότι το σαλόνι που παρέλαβε το μετέτρεψε σε βουστάσιο και δεν έχει, πλέον, δικαίωμα να απορεί γιατί μας έχει λερώσει όλους με λάσπη και κόπρανα.
Αντιδρώ σε εκείνους που θεωρούν φυσιολογικό να είναι στη Βουλή και να διεκδικούν υπουργεία ο γιός του τάδε πρώην υπουργού, του δείνα εκδότη, ή ο γόνος γνωστής αθηναϊκής οικογένειας και καταγγέλουν την "ποιότητα" του ναϊφ επαρχιώτη βουλευτή που βρέθηκε στα έδρανα με το πουκάμισο γιατί δεν είχε την πολυτέλεια να περάσει πρώτα από τον Giannetos.
Αντιδρώ σε όλους εκείνους που ξέχασαν ότι ο παλαιοκομματικός καθωσπρεπισμός είναι που γένησε τους Τσοχατζόπουλους, τις Siemens, τις "ανάρμοστες σχέσεις" με τη διαπλοκή, τις πελατειακές συμπεριφορές και άλλα πολλά. Στον κόσμο των καθωσπρέπει, αν φοράς Zegna και έχεις λάβει μίζα ή τριγυρνάς κάνοντας υποκλίσεις στα συμβούλια υπουργών των Βρυξελλών, είναι ανεκτό. Εάν φοράς ...παπαγάλο είναι κιτς και ντροπή.
Είναι προφανές πως πολλοί εκ των νέων βουλευτών είναι ακατέργαστοι. Κάποιοι ίσως και ολίγον απαίδευτοι. Μέτρια χρήση της ελληνικής γλώσας, θυμός και στερεότυπα που καλύπτουν το πάθος τους να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν έχουν καθοδήγηση και ίσως υποκύπτουν με ευκολία στον λαϊκισμό.
Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ο λαϊκισμός της Μακρή ή το στυλ του Σταθά, που από άνεργος οικοδόμος βρέθηκε ο άνθρωπος στη Βουλή -δανείζομαι τα ονόματά τους παρότι υπάρχουν δεκάδες ανάλογες περιπτώσεις. Το πραγματικό πρόβλημα είναι όλοι εκείνοι που έκλεψαν, είπαν ψέματα, συκοφάντησαν και κυρίως κυβέρνησαν με εγκληματική αμέλεια τον τόπο. Και όσοι έγραφαν διθυράμβους για τους κλέφτες και τώρα συγγράφουν λιβέλους για την αισθητική των καινούριων. Οι τελευταίοι, λοιπόν, στρογγυλοκάθονται στα καφέ της πλατείας Κολωνακίου. Και τινές εξ αυτών δεν φορούν ...παπαγάλους. Γιατί είναι οι ίδιοι παπαγάλοι...
http://opinion24.gr