Πεθαίνουμε μαζί με το όνειρο. Το ακίνητο και το αυτοκίνητο.

Το ακίνητο και το αυτοκίνητο, οι δύο πάγιοι πόθοι του Έλληνα ήταν πάντα τα αντικείμενα φορομπηχτικής πολιτικής από το πολιτικό σύστημα προκειμένου να συντηρεί ένα τεράστιο κομματικό κράτος.

Το όνειρο του Έλληνα για απόκτηση μιας κατοικίας και...

στη συνέχεια ενός εξοχικού, καθώς και η αγάπη του για την ελευθερία κίνησης που εξασφαλίζει το αυτοκίνητο, αλλά και η χρήση τους ως σύμβολα κοινωνικής υπεροχής, έγιναν πάντα αντικείμενα εκμετάλλευσης από το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Φόροι αγοραπωλησιών, δωρεών και φόροι για κάθε είδους πράξη επί των ακινήτων, ποινές νομιμοποίησης αυθαιρέτων, τέλη για τα αυτοκίνητα, τόσο κατά την αγορά όσο και κατά την κυκλοφορία, υπέρογκη φορολογία στα καύσιμα, υπέρογκα ασφάλιστρα και φόροι στις επισκευές κ.λ.π. έδιναν πάντα στο πολιτικό σύστημα ικανά έσοδα.

Όμως το ακίνητο και το αυτοκίνητο δεν έδιναν μόνο φόρους στο κράτος, αλλά και γενικότερα κινούσαν την ελληνική οικονομία, η οποία στην ουσία δεν παρήγαγε τίποτα άλλο, πέρα από ακίνητα, από τρακαρισμένα αυτοκίνητα, από αδιάκοπες μετακινήσεις, από τουρισμό και από κάποια προστατευμένα επαγγέλματα υπηρεσιών που στην ουσία αποτελούσαν τη μεσαία τάξη.  

Αυτό όμως δεν το ξέραμε μόνο εμείς αλλά και οι Γερμανοί, οι οποίοι στόχευσαν «σωστά» και πέτυχαν την εξόντωση της χώρας. Οι οικοδομές σταμάτησαν, το ίδιο και οι μεταβιβάσεις ακινήτων. Οι φόροι που επιβάλλονται στα ακίνητα κάνουν πολλούς να βλασφημούν την ώρα που αποφάσισαν να αποκτήσουν ακίνητο, σε αντίθεση με τους "υποψιασμένους" που φρόντισαν να έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και όχι να τα επενδύσουν εδώ. Εξακόσιες χιλιάδες πινακίδες έχουν κατατεθεί και επειδή οι Γερμανοί θέλουν να βγάλουν τα αυτοκίνητα από τα πάρκινγκ όπου τα φυλάμε προσδοκώντας να αλλάξουν οι συνθήκες, επιβάλουν τέλη κυκλοφορίας και φόρο πολυτελείας με το μήνα!!! Αν είναι δυνατόν τέτοια κατάντια.

Η εξαθλίωση λοιπόν ήρθε. Ο μεγάλος στόχος των δανειστών (κυρίως των Γερμανών) αλλά και των ντόπιων μαυραγοριτών  ήταν από την αρχή τα ακίνητα, εκεί που επενδύθηκαν τα όνειρά μας. Σε λίγο θα τα χάνουμε αν δεν πληρώνουμε τα υπέρογκα χαράτσια που το ΣτΕ ονομάζει φόρους, σε 30 μόλις μέρες. Θα παίρνουμε ένα χαρτόκουτο και τα παιδιά μας και θα ψάχνουμε για μια γωνία να εναποθέσουμε τα σαρκία μας, μιας και δεν θα έχουμε πλέον ούτε καναπέ και τηλεκοντρόλ για να παρακολουθούμε ακίνητοι τη σωτηρία μας από τα καθεστωτικά κανάλια. Τα ίδια τα αυτοκίνητα δεν ενδιαφέρουν τους δανειστές, αλλά μόνο τα έσοδα από αυτά. Όμως μετατρέπονται πλέον σε οικονομικές βόμβες στα χέρια μας.

Σήμερα κάνουμε αιματηρές οικονομίες για να πληρώνουμε τους δυσβάσταχτους και αντισυνταγματικούς φόρους, προκειμένου να διασώσουμε τα ακίνητα και τα αυτοκίνητα. Δυστυχώς όμως ο αγώνας αυτός είναι άνισος, αδιέξοδος και θα χαθεί. Τα ποσά που απαιτούν οι Γερμανοί δεν βγαίνουν. Τελικά θα πεθάνουμε μαζί με αυτό το κράτος, αγκαλιά με το όνειρο. Το ακίνητο και το αυτοκίνητο που το στήριζαν.

hassapis-peter