υλοποιεί με σύστημα και μίας άλλης που όλα γίνονται έτσι… ελεύθερα χωρίς πρόγραμμα.
Σύμφωνα λοιπόν με ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας της Αυστραλίας επιλέχθηκαν οι τρεις βιομηχανικές κοινοπραξίες που θα συμμετάσχουν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού για το πρόγραμμα «ρυθμίσεων εγχώριας παραγωγής πυρομαχικών» (DMMA: Domestic Munitions Manufacturing Arrangements). Μάλιστα η συγκεκριμένη εξέλιξη χαρακτηρίστηκε ως ορόσημο για την απασχόληση στην Αυστραλία.
Το πρόγραμμα DMMA αποσκοπεί στην επίτευξη ρυθμίσεων που θα διαδεχθούν τις υφιστάμενες που συνομολογήθηκαν στο πλαίσιο των συμφωνιών Mulwala και «στρατηγικής συμφωνίας για τον εφοδιασμό πυρομαχικών» (Strategic Agreement for Munitions Supply) που λήγουν τον Ιούνιο του 2015.
Στην πράξη το πρόγραμμα DMMA θα καταλήξει σε ρυθμίσεις εμπορικής βάσης για την (εγχώρια) παραγωγή πυρομαχικών, προωθητικών και εκρηκτικών. «[το πρόγραμμα] θα περιλαμβάνει την ενσωμάτωση της λειτουργίας των αυστραλιανών εγκαταστάσεων σε μία καθιερωμένη παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Σε ότι αφορά τις εγκαταστάσεις το πρόγραμμα DMMA αφορά το εργοστάσιο πυρομαχικών Benalla και το εργοστάσιο εκρηκτικών και προωθητικών Mulwala (εικονίζεται στη συνημμένη φωτογραφία).
Οι τρεις βιομηχανικές κοινοπραξίες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο προεπιλογής (short-list) για τη δεύτερη φάση του προγράμματος η οποία περιλαμβάνει και την προκήρυξη του σχετικού διαγωνισμού τις αρχές του 2014 είναι:
>Alliant Techsystems Inc. (ATK), σε συνεργασία με τις NOIA Nominees Pty Limited, American Ordnance LLC. και Day & Zimmerman Inc.
>BAE Systems Australia Limited, σε συνεργασία με την Expal Systems SA (υποστηριζόμενη από τις BAE UK και BAE USA).
>Thales Australia Limited, σε συνεργασία με τις General Dynamics-OTS, NAMMO, και Winchester Australia.
Η απόφαση για την επιλογή του αναδόχου αναμένεται το τρίτο τετράμηνο του 2014.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω σε απλά ελληνικά;
Ότι
η Αυστραλία έχοντας απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα αν χρειάζεται
εγχώρια βιομηχανία παραγωγής πυρομαχικών, προωθητικών και εκρηκτικών,
διεξάγει διαγωνισμό για τη λειτουργία των εργοστασίων της από τη
βιομηχανία με σαφή δέσμευση του αναδόχου για ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ.
Η σύγκριση των όσων συμβαίνουν στην Αυστραλία με όσα γίνονται την
παρούσα περίοδο στη χώρα μας σε σχέση με τα ΕΑΣ (δες την ανάρτηση με
τίτλο «ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΕΑΣ!» στον σύνδεσμο: http://www.defence-point.gr/news/?p=81234) αρχικά προκαλεί θυμηδία που πολύ γρήγορα τη διαδέχεται η οργή.Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η ελληνική πολιτική τάξη και γραφειοκρατία, ακόμα και σήμερα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αδυνατεί (;), αρνείται (;), αδιαφορεί (;) ακόμα και να μελετήσει στοιχειωδώς και να υιοθετήσει συστήματα που λειτουργούν με επιτυχία σε πολλές άλλες χώρες και είναι εγνωσμένης αποτελεσματικότητας.
Η
δημόσια συζήτηση στη χώρα περιορίστηκε στη διατήρηση του δημόσιου
χαρακτήρα των ΕΑΣ ή την ιδιωτικοποίηση τους. Η Αυστραλία δείχνει όμως
και έναν άλλο, πολύ έξυπνο και πολλά υποσχόμενο δρόμο.
Θα κάνει άραγε τον κόπο κάποιος από τους «λήπτες αποφάσεων» να τον μελετήσει; Θα ασχοληθεί κανείς ποτέ με την ουσία, ή μήπως θα συνεχίσουν να ασχολούνται με τις χαοτικές ελληνικές διαδικασίες
που δεν οδηγούν πουθενά, ή μάλλον στο οριστικό κλείσιμο βιομηχανιών που
ΜΠΟΡΟΥΝ να σωθούν αρκεί να γίνουν τα στοιχειώδη έστω και την υστάτη
ώρα;
Και
μιλώντας για τα ΕΑΣ όπου ακούγονται απίθανα πράγματα (θα επανέλθουμε
μόλις ολοκληρωθεί το ρεπορτάζ) πως είναι δυνατόν όλα αυτά τα «τζιμάνια»
του Κοινοβουλίου (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης) που
ευαισθητοποιούνται για τις θέσεις εργασίας να μη συγκινούνται, αλλά να
καταθέτουν ερωτήσεις για οτιδήποτε κι εδώ με εκατοντάδες εκατομμυρίων
βεβαιωμένο έργο, που δεν αναιρεί καν τα εικαζόμενα σχέδια
αποκρατικοποίησης της εταιρίας, να μην έχουν επαναστατήσει για να
εξασφαλιστεί;