Του Μιχάλη Γαυγιωτάκη
Ψάχνοντας τη σπίθα ν’ανάψει το φιτίλι της αγανάκτησης σ’αυτό που τρία χρόνια τώρα αγωνιωδώς αναζητείται, δεν πιστεύεις και δεν περιμένεις μέσα από ένα τσούρμο ανεπάγγελτων, ανούσιων πολιτικών εθνοσωτήρων να το βρεις.
Η πορεία των πραγμάτων είναι ...
προσχεδιασμένη και πλήρως εφαρμόσιμη με δεδομένα απόλυτης επικυριαρχίας των ξένων δανειστών και των μεγάλων συμφερόντων. Οι καθημερινές και κάθε λογής πολιτικές διαπιστώσεις των εκάστοτε πολιτικών φερέφωνων βάρυναν το στομάχι μας και κούρασαν το μυαλό και την ψυχή μας. Συμφέροντα που δυστυχώς διευρύνουν τις διαφορές μεταξύ των μελών κρατών της Ε.Ε, διαχωρίζουν τους ρόλους μεταξύ Βορρά-Νότου, δημιουργώντας μια Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων». Πολλές ταχύτητες που πρακτικά σημαίνουν άνιση ανάπτυξη και κατ’επέκταση απόκλιση και όχι σύγκλιση μεταξύ των κρατών.
Μια Ευρώπη που η προοπτική της για την ολοκλήρωση αυτοαναιρείται κάθε μέρα, υποδεικνύοντας ότι ο ρόλος θα παιχτεί σ’ένα στρατόπεδο, αυτό του Βερολίνου. Δεν υπάρχει πλέον το περιβάλλον το κατάλληλο που εμφύτεψε η πνοή της ενοποίησης για πολιτική και κοινωνική σταθερότητα μεταξύ των κρατών. Ο Νότος βράζει, αβοήθητος και αδιαμφισβήτητα παραμένει ανομοιογενής όχι μόνο στην οικονομική και κοινωνική συνοχή με τον Βορρά αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό του.
Τα ξένα κέντρα εξουσίας με ομπρέλα την Ε.Ε, σκοπίμως και τεχνηέντως πριμοδοτούν το δανεισμό αν και ξέρουν ότι οι οικονομικές και κοινωνικές αντοχές των αδύναμων μελών κρατών δεν μπορούν να σηκώσουν τέτοια κόστη. Η Νέα τάξη πραγμάτων προς των πυλών.
Η επικυριαρχία της Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη διευρύνει τις ανισότητες και κατ ’έπέκταση απομακρύνει την εφαρμογή του κεκτημένου Σένγκεν και πολύ φοβάμαι ότι θα δημιουργηθούν και πάλι νέα σύνορα ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης. Και για του λόγου το αληθές, ποιος Έλληνας πολίτης μπορεί να εγκατασταθεί σε οποιοδήποτε κράτος μέλος χωρίς να αποδείξει ότι διαθέτει τα μέσα διαβίωσης που πρέπει να έχει για την εγκατάστασή του;
Ο σκοπός της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (Ο.Ν.Ε) ήταν να γίνει η ενοποίηση των οικονομιών των κρατών για να μπορούν όλοι να απολαμβάνουν σήμερα τα οφέλη της ενιαίας αγοράς με κοινό νόμισμα και εδώ τίθεται ζήτημα πλέον αν μπορούμε όλοι να έχουμε πρόσβαση στο ευρύ φάσμα των καταναλωτικών αγαθών και προϊόντων. Η Ευρώπη καλείται να απαντήσει σε σημαντικά ζητήματα στα χρόνια που έρχονται. Η Ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο οικονομικούς γίγαντες, αυτούς τους πρωτοπόρους Αμερικάνους και Ιάπωνες από την μία, και από την άλλη τους παραγωγικούς εκβιομηχανιζόμενους λαούς της Ανατολικής Ασίας.
Πρόκληση των καιρών είναι η Ευρώπη να αποδείξει ότι μπορεί να βρει τις λύσεις εκείνες που απειλούν τον ίδιο το χαρακτήρα της, προσφέροντας αλληλεγγύη, δημιουργικότητα, αυτοσεβασμό μεταξύ των κρατών μελών της και προπάντων να διαφυλαχτεί το κεκτημένο της ειρηνικής επίλυσης διάφορών που αποτελεί κυρίαρχο μέσο της δημιουργίας της.
Η ευημερία ενός λαού σίγουρα προϋποθέτει γερή οικονομία και σίγουρα την αναδιάρθρωσή της για να μπορεί να είναι ανταγωνιστική στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, επενδύοντας σε ανθρώπινο δυναμικό υψηλού επιπέδου τεχνικής και μόρφωσης, κάτι που εμείς το έχουμε και δυστυχώς μπορούμε και μετράμε 150.000 Έλληνες, μυαλά, που, μεταναστεύουν σε άλλες χώρες.
Η πατρίδα μας με βάση τις τεράστιες δυνατότητες που έχει, μπορεί να ισχυροποιεί και την ύπαρξή της και την θέση της αλλά και τις ιδιομορφίες της σαν έθνος, χρησιμοποιώντας συνθετικά τον πολιτισμό της, την έννοια της ελευθερίας, της αλήθειας και της ομορφιάς.
Η αυτοκριτική μας, ας είναι η αρχή της παρακαταθήκης των προγόνων και της καταγωγής μας. Η απολογία μας, ας γίνει τροφή για μάθημα στις επερχόμενες γενιές. Παίρνοντας τις τύχες στα χέρια μας, υπενθυμίζουμε ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν στηρίχθηκε και δεν ήταν μόνο θέμα οικονομικής ανάπτυξης των κρατών μελών, αλλά και αναγνώρισης της πολιτισμικής κληρονομιάς των αξιών του ελληνικού πολιτισμού.
Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση, μπορούμε να τους καταλογίζουμε πολλά, να τους αναθεματίζουμε καθημερινά και να εξιλεωνόμαστε βρίζοντάς τους στο διαδίκτυο, αλλά είμαστε υπόλογοι και συνυπεύθυνοι για την ανάδειξη και συντήρηση της στείρας πολιτικής και κοινωνικής παραπλάνησης. Κλείνοντας προσυπογράφω τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, «Η γενιά μας θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις κακές πράξεις των μοχθηρών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαια σιωπή των καλών ανθρώπων».
Ας γίνει επιτέλους η σιωπή μας φωνή συνείδησης και κάθαρση ενός ιστορικού μας λάθους.