Το 1951 η Φράνκλιν έθεσε τις βάσεις για την λύση του «μυστηρίου» του DNA. Κατάφερε να κάνει την διάκριση των δύο μορών του DNA της παρακρυσταλλικής Β- μορφής και της κρυσταλλικής Α-μορφής.
Η επιβίωσή της σε ένα άκρος ανδροκρατούμενο περιβάλλον δεν την έβγαλε αλώβητη. Οι τρείς άνδρες που συνδιαλεγόταν κατά την έρευνα για την δομή του μορίου του dna την πρόδωσαν. Οι εικόνες περίθλασης ακτίνων Χ της Φράνκλιν που επιβεβαίωσαν την ελικοειδή δομή του DNA αποδόθηκαν στον Γουότσον χωρίς την έγκριση ή τη γνώση της. Η αξία της έρευνάς της και η επιστημονική συνεισφορά της, δυστυχώς δεν αναγνωρίστηκε παρά το γεγονός ότι με την ερμηνεία των δικών της στοιχείων οδηγήθηκαν στην ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA.
Ανέκδοτα σχέδια των εγγράφων της (γραμμένα ακριβώς όταν σκόπευε να φύγει από το Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου) δείχνουν ότι είχε προσδιορίσει την συνολική Β-μορφή της έλικας του DNA και τη θέση των φωσφορικών ομάδων στο εξωτερικό της δομής.
Σημαντική ήταν η πληροφορία που είχε δώσει στους Επιπλέον, Γουότσον και Κρικ ότι οι σκελετοί έπρεπε να είναι εξωτερικά, ήταν αποφασιστικής σημασίας, αφού πριν τόσο οι ίδιοι όσο και ο Λίνους Πάουλινγκ είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητα μοντέλα με τις αλυσίδες μέσα και τις βάσεις προς τα έξω.
Η δουλειά της δημοσιεύθηκε τρίτη στη σειρά τριών δημοσιεύσεων για DNA στο Nature, με την κύρια δημοσίευση των Γουότσον και Κρικ, μόνο να υπονοεί τη συμβολή της στην υπόθεσή τους.
Η ίδια ως γυναίκα αλλά και ως επιστήμονας έγινε σύμβολο για την συμβολή της στην διαλεύκανση της δομής της διπλής έλικας στο DNA αλλά και του φεμινιστικού κινήματος εξαιτίας των τεράστιων εμποδίων και αντιξοοτήτων που αντιμετώπισε ως γυναίκα στο ανδροκρατούμενο επαγγελματικό της περιβάλον.
http://www.koolnews.gr