Ο αθλητισμός χωρίς αμφιβολία ήταν το σπουδαιότερο σύμβολο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και ένα από τα πιο ζωντανά κληροδοτήματα του αρχαίου κόσμου προς το σύγχρονο.
Πρώτα οι Αρχαίοι Έλληνες υιοθέτησαν την αρχή ότι ένας ισχυρός νους και...
ένα ισχυρό σώμα είναι αξεχώριστα και ότι η άθληση είναι το μέσο αγωγής και παιδείας, πράγμα το οποίο πολλοί λαοί στάθηκαν διστακτικοί και δύσπιστοι στην αντίληψη ότι η σωματική άσκηση είναι κυρίως για τη στρατιωτική τους προετοιμασία στους κατοπινούς πολέμους.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν έπαυαν να υπάρχουν ακόμα και στα χρόνια της θεοκρατικής πολιτείας του Βυζαντίου που αν και ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ τους κατάργησε ως ειδωλολατρικό έθιμο το άθλημα των αρματοδρομιών διεξαγόταν πάντα κατατάσσοντας το ως το προσφιλέστερο θέαμα των Βυζαντινών χρόνων. Το βαρύ κληροδότημα των Ολυμπισμού που άφησαν οι προγονοί μας δεν επαψε να τροφοδοτεί και να προάγει πολιτισμό, αξίες, ήθος προάγοντας παράλληλα πολιτική ενότητα και συνεργασία μεταξύ των λαών.
Η εξάπλωση του Ελληνικού Αθλητισμού στη σύγχρονη ιστορία αρχίζει από τα τέλη του 19Ου αιώνα με άξιους πρεσβευτές όπως ο Ιωάννης Φωκιανός και ο Ι .Χρυσάφης στις αρχές του 20ου αιώνα αντίστοιχα, που με δικές τους πρωτοβουλίες και όραμα δημιούργησαν σχολές γυμναστικής και συστήματα που εδραίωσαν τη φυσική αγωγή ως μάθημα υποχρεωτικό και ισότιμο με τα άλλα μαθήματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Δυστυχώς ο Ελληνικός Αθλητισμός και ιδιαίτερα ο κλασσικός Αθλητισμός αποδομείται σταδιακά και αφανίζεται μπροστά στη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης που σαρώνει στο πέρασμα της την Ελληνική κοινωνία. Το οικοδόμημα του Ελληνικού Αθλητισμού αποδιοργανώνεται όχι γιατί έχουν λείψει οι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες που μαζί με τους προπονητές τους επιμένουν και προσπαθούν να εκπροσωπούν επάξια τη χώρα στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις , αλλά γιατί η πολιτεία με απαρχαιωμένες αντιλήψεις και μνημονιακές πολιτικές περιθωριοποίησαν τον αθλητισμό και την ενασχόληση των νέων σε μια παρασιτική δραστηριότητα. Μιας πολιτείας που δεν αντιλαμβάνεται ούτε ότι η μείωση του αριθμού των νέων που ασχολούνται με τον αθλητισμό έχει καταστρεπτικές συνέπειες πάνω στην ψυχοσωματική ισορροπία της νεολαίας, αλλά και ούτε ότι επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στους δείκτες υγείας του ενηλίκου πληθυσμού στα επόμενα χρόνια.
Η μείωση κατά 60% στη χρηματοδότηση του Ελληνικού αθλητισμού από το 2008 έως σήμερα, οι περικοπές των 1.900.000, € από τον εγκεκριμένο προϋπολογισμό του 2011, η ουσιαστική κατάργηση της επιχορήγησης των ερασιτεχνικών σωματείων, η κατάργηση των κινήτρων στους αθλητές της πρώτης γραμμής για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και η ματαιώσεις των σχολικών πρωταθλημάτων σίγουρα καθιστούν απαγορευτικό στις μέρες μας να μιλάμε για Αθλητισμό. Η Νέα ΜΕΡΑ ο πολιτικός φορέας μέσα σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον θα αγωνιστεί και θα αποδείξει ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν είναι ούτε ελλειμματική και ζημιογόνα ΔΕΚΟ, ούτε υπερχρεωμένος ΟΤΑ.
Εμπεριστατωμένα και με όραμα ακολουθώντας τις αξίες και αρετές που πρεσβεύει η Νέα ΜΕΡΑ , θα αναδείξει ότι ο Ελληνικός αθλητισμός αποτελεί τον πιο ζωντανό και υγιή κοινωνικό χώρο που έχει δραστηριοποιήσει και διαμορφώσει εκατομμύρια νέους από όλα τα σημεία της πατρίδας μας.
Σαν νέος πολιτικός φορέας δεν θα επιτρέψουμε να πληρώσει ο Ελληνικός αθλητισμός το νόμισμα της απραξίας, της εγκατάλειψης, της πολιτικής ασχετοσύνης, και της κοινωνικής αλλοτρίωσης που επιφέρει η μνημονιακη πολιτική της συγκυβέρνησης. Πιστεύουμε ότι η χώρα μας χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σύγχρονο αναπτυξιακό σχέδιο για τον αθλητισμό. Η κοινωνία χρειάζεται καινούργιο όραμα και οι φορείς που εκπροσωπούν τον αθλητισμό καθοδήγηση και έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα ενθάρρυνση και στήριξη για να συνεχίσουν να προσφέρουν στην Ελληνική νεολαία.
Η Νέα ΜΕΡΑ, ο νέος αυτός λαμπαδηδρόμος και σημαιοφόρος της ελπίδας θα ταξιδέψει τη φλόγα στις 5 ηπείρους συνδέοντας το παρελθόν με το μέλλον, διδάσκοντας τη διαχρονικότητα στις αξίες και αρετές μέσα από τον αθλητισμό στις επερχόμενες γενιές σπάζοντας κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά και ιδεολογικά φράγματα που χωρίζουν τους λαούς.