ΟΤΙ ελεγε και ο ΚΟΥΒΕΛΗΣ!!!
ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗς ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΛ.............
20/08/2013
Θανάσης Νάστος - Γρ. Πολιτικού Σχεδιασμού
Καθώς ο Αύγουστος βαίνει
προς το τέλος του, τα «μπάνια του λαού» ηχούν στα ...
αυτιά μας ως αστικός
μύθος μίας άλλης εποχής και η ευχή «καλό χειμώνα» αυξάνει την
περιρρέουσα στην κοινωνία μιζέρια, το σκηνικό της επόμενης ημέρας για
την ελληνική κοινωνία και τους πολίτες της φαίνεται πως έχει ήδη
εξυφανθεί.
Η κυβέρνηση των
επικινδύνων έχει ήδη λάβει τις αποφάσεις της, οι οποίες φυσικά δεν
μπορούν να παρεκκλίνουν από τις εντολές της τρόικα και από το γενικότερο
σχέδιο διάλυσης της κοινωνίας μας.
Το πρώτο βέβαιο θύμα
είναι η πρώτη κατοικία, η απόφαση για άρση της αναστολής των
πλειστηριασμών της οποίας πρέπει να θεωρείται δεδομένη από 1η 1ου
του 2014. Οι αστείοι ισχυρισμοί του, εκτός τόπου και χρόνου,
εντολοδόχου υπουργού των Οικονομικών κ. Στουρνάρα πως οι πλειστηριασμοί
θα γίνουν, αφού ληφθούν υπ’ όψιν αυστηρά κοινωνικά και οικονομικά
κριτήρια (για δέσμευση κατοικίας μιλάμε, προσοχή), η δέσμευση για
ανάληψη προσωπικού χειρισμού επί του θέματος από τον κ. Σαμαρά και οι
λεονταρισμοί των «ναι σε όλα» βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας,
συνθέτουν, για άλλη μία φορά, το σκηνικό της επίθεσης στην ελληνική
κοινωνία και την επικείμενη ύστατη υπαναχώρηση των διαφωνούντων, πάντα
με προβολή του φοβήτρου της οριστικής κατάρρευσης της οικονομίας της
χώρας.
Πρόκειται για ένα ακόμα
ευθύ χτύπημα σε μία ακόμα σταθερά των αξιών της δυτικής Δημοκρατίας.
Πρόκειται για ένα χτύπημα στο δικαίωμα στην ιδιοκτησία, στην
ιδιοκατοίκηση, η οποία, πρέπει να λεχθεί, έχει σώσει από την κατάρρευση
μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ως τώρα. Όπως είπε ο κ. Στουρνάρας
πλειστηριασμοί πρέπει να γίνουν, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό
σύστημα. Η επίθεση στο ελληνικό νοικοκυριό γίνεται εν ονόματι των
δυναστών της κοινωνίας μας. Και, υπενθυμίζουμε, το λένε αυτοί, οι οποίοι
προεκλογικά διατείνονταν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, πως αν δεν εκλεγόταν η
παρούσα κυβέρνηση «θα οδηγούμασταν σε πτώχευση και οι πολίτες θα έχαναν
ακόμα και τα σπίτια τους».
Δεύτερο θύμα θα είναι οι
μισθοί και οι συντάξεις, με τη συνεργεία εδώ και δεκανικιών του
συστήματος. Ήδη έχει ανοίξει, με πλήρη ευθύνη της εργοδοσίας, η συζήτηση
για μείωση της τάξης του 13% στους μισθούς των εμποροϋπαλλήλων, ενώ
έχουν προηγηθεί μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις άλλων κλάδων, οι
οποίες συνολικά θέτουν σε στασιμότητα τη δυνατότητα της, έστω μερικώς,
ελεύθερης αγοράς να κινηθεί. Στην ίδια λογική κινούνται και οι
επικείμενες νέες απολύσεις από το δημόσιο τομέα, στο όνομα της νέας
δόσης και του εφιάλτη από την επίσκεψη της τρόικα το Σεπτέμβρη, κατά την
οποία θα απαιτηθούν νέες ανθρωποθυσίες. Η ελληνική κυβέρνηση δε
διστάζει να θυσιάσει το λαό της χώρας, τον εντολέα της και το μόνο τον
οποίο έχει χρέος να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται, στις απαιτήσεις των
δανειστών και των ξένων συμφερόντων που επιζητούν τη λεηλασία της χώρας
και τη συντριβή των εργασιακών κεκτημένων δικαιωμάτων.
Νέο μέσο τρομοκράτησης
των πολιτών η, φυσιολογική λόγω των γεγονότων της Κύπρου και σκοπίμως
διαρκώς ανακοινούμενη από την κυβέρνηση, επισφάλεια των τραπεζικών
καταθέσεων. Ο φόβος του «κουρέματός» τους παραπάνω από υπαρκτός, πάντως
σίγουρα ένα ακόμα χαρτί στο παιχνίδι τρομοκράτησης του κόσμου που έχει
στήσει η κυβέρνηση. Αξίζει εδώ να σημειωθεί η στρατηγική της εξόντωσης
της μεσαίας τάξης, για την οποία εύστοχα έχει σημειώσει ο Noam Chomsky
στο παρελθόν πως είναι το ευκολότερο θύμα της κάθε άρχουσας τάξης,
ακριβώς επειδή στερείται στέρεου ιδεολογικού εποικοδομήματος. Για να το
αποδώσουμε σχηματικά: κάποτε ο μεσοαστός πολίτης της χώρας θεωρούσε ως
τις πλέον λογικές, ασφαλείς επενδύσεις την τραπεζική κατάθεση, την αγορά
ομολόγων του ελληνικού δημοσίου και, αν είχε την οικονομική δυνατότητα,
την αγορά ακίνητης περιουσίας. Πλέον και οι τρεις αυτοί επενδυτικοί
άξονες των μικρομεσαίων έχουν χτυπηθεί αλύπητα.
Ακολουθεί το
«σεισμόσημο», το οποίο παρουσιάζεται ως μία καταπολέμηση μίας παράλογης
έλλειψης και οι επικείμενες αλλαγές στους συντελεστές φορολόγησης της
κατοικίας, με παύση του αφορολόγητου.
Η λογική είναι απλή και
συγκεκριμένη: η τρομοκράτηση του κόσμου, ώστε να αποδεχθεί ως αναγκαία
τα νέα μέτρα που θα τον ωθήσουν στην εξαθλίωση, αφού προηγουμένως η
κυβέρνηση θα έχει επιτύχει, για άλλη μία φορά, τη διάλυση της κοινωνικής
συνοχής, με το παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού, τον οποίο τόσο
εύστοχα έχει διαχειριστεί. Η μετατροπή του σε έναν εθελόδουλο εργαζόμενο
των 400 ευρώ. Στη λογική αυτή έχει επενδύσει και στη δημιουργία
εντέχνου διπολισμού, καθώς έχει ήδη βρει και «χρίσει» τον «αντίπαλό»
της, τον οποίο η ίδια δημιούργησε. Είναι άλλωστε γνωστό πως κάθε σύστημα
επιδιώκει να δημιουργεί τον αντίπαλό του και να τον παρουσιάζει ως έναν
εξωσυστημικό κίνδυνο για την κοινωνία, ενδυναμώνοντας τον σκόπιμα κάθε
φορά.
Σε
αυτήν την ενορχηστρωμένη επίθεση η κοινωνία πρέπει να σταθεί ενωμένη,
μακρυά από διχαστικές και εξτρεμιστικές λογικές. Πρέπει ενωμένη να κάνει
το βήμα προς τα εμπρός, να διεκδικήσει τα εκλιπόντα δικαιώματά της. Να
δείξει πως είναι ενωμένη μπροστά στον επερχόμενο κοινό κίνδυνο. Να
επιλέξει σωστά και να αποδεχθεί συνολικά αλλά και ο καθένας μας
ξεχωριστά το μερίδιο ευθύνης του για τη σημερινή κατάσταση. Είναι γνωστό
πως η αποδέσμευση από ένα εγκαθιδρυμένο καθεστώς και από μία ριζωμένη
νοοτροπία δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν έχεις υπαχθεί ιδιόβουλα
σε αυτό. Πρέπει όμως, τώρα, πριν να είναι πολύ αργά, ενωμένη να πορευθεί
στο δρόμο των λογικών της διεκδικήσεων και της απαγκίστρωσης από το
μνημόνιο, που και φθαρτικό αλλά και παράλογο είναι. Γιατί μόνο έτσι
μπορεί να γίνει η επανάσταση του αυτονόητου.