Μία φανταστική ιστορία ανέβασε ο Σπύρος Καμπιώτης στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook για ένα μεγάλο πλοίο και τα εσωτερικά του.
Διαβάστε την ιστορία:..
Κάποτε φτιάχτηκε ένα Τεράστιο πλοίο που χώρεσε μέσα 500 χιλιάδες επιβάτες. Είχε δεν την δυνατότητα να χωρέσει άλλο ένα 1000000 επιβάτες και αν θα χρειαζόταν με μερικές προσθήκες θα χώραγε ακόμα περισσότερους. Ξεκίνησε το ταξίδι του και όλα ήταν υπέροχα. Ο καιρός πρίμα, ο καπετάνιος ανεπανάληπτος και το καμάρι του πλοίου, το προσωπικό άψογο, οι επιβάτες όλο διάθεση, χαρά και όνειρα. Οι προοπτικές απίστευτες. Το πλοίο το καμάρωναν σε όλο τον κόσμο. Όλες οι εφημερίδες έγραφαν για ένα απίστευτο θαύμα που η ναυπηγική δεν είχε ματαδεί. Σιγά σιγά όμως στη θάλασσα άρχισε να σηκώνεται αέρας και τα κύματαν να δυναμώνουν και μετά να λυσσομανούν. Ο καιρός αγρίεψε και τα μποφόρ ανέβαιναν. Ο καιρός εξελίχθηκε σε σφοδρή καταιγίδα και τα μποφόρ ξεπέρασαν τα 10. Ο Καπετάνιος αποφάσισε ότι πρέπει για λίγο το καράβι, παρ΄ότι τεράστιο να δέσει για όσο χρειαστεί σε όποιο απάνεμο μέρος θα έβρισκε μπροστά του. Και όλοι συμφώνησαν για αυτό. Και το καράβι τελικά βρήκε και έδεσε. Έριξε τα ολοκαίνουργια σκοινιά του και οι μούτσοι το έδεσαν αμέσως. Έλα όμως που οι μούτσοι για να φανεί ότι κάνουν καλά την δουλειά τους, και για να έχουν εξασφαλισμένο το ψωμί τους είχαν συνεννοηθεί να κάνουν τέτοιους και τόσους κόμπους ώστε ούτε και ίδιοι να μη μπορούν να τους λύσουν, έτσι σκέφτηκαν πως με το καράβι δεμένο εμείς θα είμαστε πάντα απαραίτητοι, όχι ότι διαφορετικά δεν θα είμασταν, αλλά καλού κακού, κάλιο γαιδουρέδενε παρά γαιδουρογύρευε. Σκέφτηκαν λοιπόν πως ότι και να γίνει το καράβι θα παραμείνει δεμένο. Μπορεί το πάχος του σκοινιού να είναι το ένα εκατομμυριοστό του καραβιού, αλλά είναι αρκετά δυνατό ώστε να μην μπορεί το καράβι να κουνηθεί ούτε ένα πόντο. Μετά απο λίγο όμως ο καιρός δεν εκανε διακρίσεις και στο λιμάνι τα κύματα σηκώθηκαν πολύ ψηλά. Το καράβι γερό σκαρί άντεχε, όμως άρχισε να κοπανάει πάνω στην προβλήτα. Ο κίνδυνος άρχισε να εμφανίζεται μεγαλύτερος από το να ήταν ελεύθερο στα ανοικτά νερά. Και τότε ο καπετάνιος έδωσε εντολή. Λύστε τους κάβους. Οι μούτσοι του απάντησαν. Καπετάνιε είναι αδύνατον, γιατί κάτι συνέβει και τα σκοινιά δεν λύνουν. Τότε ο καπετάνιος σκέφτηκε να τα κόψει. Ομως ως καλός καπετάνιος που ήταν το συζήτησε και με τους αξιωματικούς του. Τότε κάποιοι υψηλόβαθμοι του πληρώματος φίλοι των μούτσων του είπαν "καπετάνιε είναι ντροπή να δει ο κόσμος και οι επιβάτες ότι σε καινούργιο καράβι κόβουμε τα σκοινιά από τους κάβους". Ο καπετάνιος άρχισε να προβληματίζεται. Οι αξιωματικοί άρχισαν να τσακώνονταν διότι οι μισοί υποστήριζαν ότι τα σκοινιά έπρεπε να κοπούν και οι άλλοι μισοί ότι δεν έπρεπε". Και ο καπετάνιος, ευγενικός άνθρωπος που δεν ήθελε να στεναχωρήσει κανένα σκεπτόταν. Και οι δύο πλευρές έχουν τα συν και τα πλιν. Και συνέχιζε να σκέπτεται την απόφαση που έπρεπε να πάρει. Σκέφτηκε πως έχει ευθύνη για τον κόσμο και το καράβι. Και έπρεπε να αποφασίσει αν θα έκοβε ή όχι τα σκοινιά. Μάλιστα σκέφτηκε και το περίφημο "ότι δεν λύεται κόπτεται. Η απόφαση δύσκολη. Οι επιβάτες δυσανασχετούσαν, οι αξιωματικοί τσακώνονταν, ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΚΤΥΠΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΤΑ. Άρχισε δε να παρουσιάζει και βουλιάγματα στα ύφαλά του. Ο κίνδυνος πλέον ορατός. Και ο καπετάνιος έπρεπε να αποφασίσει. Η κρατάει το πλοίο δεμένο με κίνδυνο να βυθιστεί στο λιμάνι ή κόβει τα σκοινιά και βγαίνει βγάζει το πέλαγος με τα πλεονεκτήματα που αυτό έχει ως στιβαρό πλοίο και παλεύει με τον καιρό. Οι δε επιβάτες και οι αξιωματικοί που φοβούνται μαζί με τους μούτσους που θέλουν σίγουρο μεροκάματο μπορούν να κατέβουν στην προβλήτα. Αυτά σκεπτόταν ο καπετάνιος και μάλλον χωρίς να είμαι μάντης, προαισθάνομαι την απόφασή του.
Το κείμενο είναι φανταστικό. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι απλή σύμπτωση.
Σπύρος Καμπιώτης
Καθηγητής, πειραματικός ερευνητής, συγγραφέας
και μετά από λίγο ανέβασε και τη συνέχειά της αναφέροντας και τον Τιτανικό:
Το Καράβι λοιπόν παραμένει δεμένο στην προβλήτα. Τα κύματα λυσσομανούν ενώ οι άνεμοι έρχονται κατά ριπάς με σφοδρότατη ένταση και το κτυπούν πάνω στην προβλήτα λες και το ζηλεύουν λες και πρέπει πάσει θυσία να το βυθίσουν. Αυτό όμως είπαμε είναι γερό σκαρί και αντέχει, ακόμα. Τα άλλα πλοία που είναι στο λιμάνι, όχι πολλά δύο τρία, φαντάζουν πιο μεγάλα όμως αν τα προσέξει κανείς με προσοχή, είναι από ανακατασκευή και μόλις δυναμώσει και άλλο ο καιρός, το πιθανότερο είναι να βυθιστούν αύτανδρα, τα άλλα πλοία έχουν ήδη βυθιστεί, ένω κάποια άλλα έχουν γύρει επικίνδυνα, έτοιμα και αυτά να βυθιστούν. Το πλοίο όμως της ιστορίας μας δείχνει να αντέχει. Βεβαίως η ένταση και οι τσακωμοί των αξιωματικών έχει μεταφερθεί και στους επιβάτες. Οι σκάλες του πλοίου, όσο αυτό είναι δεμένο παραμένουν κατεβασμένες και πάνε και έρχονται σαν τραμπάλες. Παρ΄ όλα αυτά κόσμος ανεβοκατεβαίνει. Άλλοι είναι θυμωμένοι άλλοι είναι τρομοκρατημένοι και έχουν πάρει την απόφαση να κατέβουν. Ξεκινώντας όμως κάπου στη μέση της σκάλας το ξανασκέπτονται και επιστρέφουν στο κατάστρωμα. Άλλοι πάλι προερχόμενοι από τα άλλα καράβια που βούλιαξαν κάνουν να ανέβουν, όμως και αυτοί κάπου στην μέση της σκάλας το ξανασκέπτονται και ξανακατεβαίνουν για να πάνε στα άλλα καράβια που φαντάζουν μεγαλύτερα. Άλλοι πάλι κατεβαίνουν έτσι ή αλλιώς και άλλοι πάλι ανεβαίνουν έτσι ή αλλιώς. Με λίγα λόγια παρά την σφοδρή κακοκαιρία, κόσμος πάει και έρχεται. Είπαμε το πλοίο παρά την ταλαιπωρία του φαντάζει ακόμα δυνατό, επιβλητικό και σίγουρο. Στα άλλα πλοία που φαντάζουν μεγαλύτερα, οι καπετάνιοι με τους αξιωματικούς τους συνέχεια συσκέπτωντανι πως θα καταστήσουν αυτό το υπέροχο πλοίο ακέφαλο ή πως θα προξενήσουν ανταρσία ώστε τελικά το πλοίο να βουλιάξει. Επίσης ξέχασα να σας πω πως μέσα στο λαμπερό και αξιοζήλευτο πλοίο έχουν παρεισφρήσει επιβάτες και αξιωματικοί χωρίς τις στολές τους, των άλλων πλοίων με σκοπό να πείσουν τους επιβάτες του εν λόγω πλοίου να το εγκαταλείψουν. Κάποιοι πείθονται και φεύγουν. Κάποιοι το εμπιστεύονται και μένουν διαλαλώντας ότι εμείς θα φύγουμε μόνο μαζί με το πλοίο και με κανένα άλλο, όποια και αν είναι η κατάληξη. Κάποια ΜΜΕ που λένε και τον καιρό παρομοιάζουν το εν λόγω πλοίο με τον Τιτανικό. Ο Τιτανικός όμως βούλιαξε εν πλώ και χωρίς τρικυμία. Το συγκεκριμμένο όμως πλοίο παραμένει δεμένο στην προβλήτα με τον γόρδιο δεσμό που φρόντισαν οι μούτσοι να το δέσουν. Επιβάλετε λοιπόν να κοπούν τα σκοινιά από τους κάβους ώστε να σωθεί ο κόσμος καθώς επίσης να αποδείξει αυτό που είναι, δηλ. ότι αντέχει και στις πιο σφοδρές τρικυμίες. Πρέπει απαραίτητα το πλοίο να ξεκινήσει έστω και αν ο καιρός εξελιχθεί σε τυφώνα. Για να το αποδείξει όμως αυτό πρέπει να βγει στο πέλαγος. Όσο παραμένει δεμένο κινδυνεύει να βουλιάξει όπως τα άλλα παρ΄ότι είναι από γερό σκαρί, γιατί τα λυσσασμένα κύματα το κτυπούν χωρίς κανένα έλεος πάνω στην προβλήτα.
Καθώς λοιπόν το πλοίο χτυπιέται ανελέητα πάνω στη προβλήτα ο θόρυβος και οι τριγμοί είναι φρικιαστικοί. Ο περισσότερο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί, αλλά οι αξιωματικοί συνεχίζουν να τσακώνονται. Μέσα στον τσακωμό όμως ο πανικός φουντώνει. Και όπως βεβαίως λέει και η παροιμία, Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Άμεση ήταν η ανταπόκριση στην ιστορία του Σπύρου Καμπιώτη στην οποία σχολίασε και ο Γιώργος Αναγνωστάκος:
