Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε
μάρτυρες ενός βομβαρδισμού στην κυριολεξία αντικρουόμενων εν πολλοίς
ειδήσεων, αναλύσεων και πληροφοριών για τη στάση της Διεθνούς κοινότητας
αναφορικά με τη Συρία και για τις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις...
Εμείς θα προσπαθήσουμε να
αποκωδικοποιήσουμε τις υπάρχουσες πληροφορίες και να καταλήξουμε σε όσο
το δυνατόν πιο ασφαλή συμπεράσματα, ξεκινώντας ανάποδα. Δηλαδή τι
συμφέρει τις Μεγάλες Δυνάμεις να επισυμβεί στη Συρία ούτως ώστε αφενός
να την ελέγχουν ,αφετέρου η διάδοχη κατάσταση που θα προκύψει να
εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή της Μ.Ανατολής στο
μέλλον;
Οι ΗΠΑ πρωτίστως και οι λοιπές Δυτικές
Δυνάμεις(Μ.Βρετανία-Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία) στη συνέχεια , βλέπουν τη
Συρία ως τον γεωγραφικό συνδετικό κρίκο των Σιιτών με προεξέχον το Ιράν,
από τον Περσικό κόλπο μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα. Αναλυτικότερα Ιράν,
νότιο σιιτικό Ιράκ, Συρία, σιιτική Χεζμπολάχ στο Λίβανο αποτελούν
κομμάτια αυτού του σιιτικού κρίκου. Αν λοιπόν αυτός ο κρίκος σπάσει
στη Συρία τότε η Χεζμπολάχ απομονώνεται και θα αποτελέσει εύκολη λεία
για το Ισραήλ και την μετά Άσσαντ Συρία ,αφού δεν θα μπορεί να
εξοπλίζεται επαρκώς. Αυτός είναι και ο λόγος της αμέριστης στρατιωτικής
βοήθειας που παρέχει η Χεζμπολάχ στον Άσσαντ,αφού ουσιαστικά απώλεια της
Συρίας θα σημάνει εν πολλοίς και δική της μελλοντική καταστροφή.
Έτσι το Ισραήλ με τις ευλογίες των ΗΠΑ
θα προσπαθήσει με καλύτερες προυποθέσεις πλέον να επιλύσει το
Παλαιστινιακό, χωρίς να έχει να έχει κάποιο πρόβλημα στα βόρεια σύνορά
του μετά την εξόντωση της Χεζμπολάχ.
Παράλληλα η βοήθεια που παρέχουν οι ΗΠΑ
στου σουνίτες αντάρτες έχει αποδέκτη ένα σύνολο χωρών του αραβικού
κόσμου, όπως Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Κουβέιτ Έτσι ευελπιστούν οι ΗΠΑ
στην διπλωματική τους βοήθεια αναφορικά με την επίλυση του
Παλαιστινιακού μελλοντικά, αφού η Τουρκία τηρεί ακρεφνώς αντισραιλινή
και ανιαμερικανική στάση.
Από την άλλη το Ιράν θα απομονωθεί
γεωγραφικά πλήρως ,όχι όμως και πολιτικοστρατιωτικά, όσο υποστηρίζεται
από Ρωσία και Κίνα. Αλλά το Ιράν είναι μία τελείως διαφορετική
περίππτωση από τη Συρία και οπωσδήποτε μιλάμε για μία άλλη τάξη μεγέθους
πολύ μεγαλύτερη από αυτή της Συρίας.
Παράλληλα όμως οι ΗΠΑ και οι λοιποί
μεγάλοι δυτικοί σύμμαχοι (Μ.Βρετανία-Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία) γνωρίζουν
πολύ καλά ότι βοηθώντας τους σουνίτες αντάρτες να επικρατήσουν στη Συρία
παίζουν με τη φωτιά, αφού εν πολλοίς πολλά τμήματα των σουνιτών
ανταρτών δεν είναι τίποτε άλλο από μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων με
προεξέχουσα την Αλ Κάιντα.. Αρα σε καμμία μα σε καμμία περίπτωση δεν
συμφέρει τη Δύση μία ολοκληρωτική νίκη και επικράτηση των σουνιτών
ανταρτών στη Συρία. Η Αίγυπτος άλλωστε των αδελφών Μουσουλμάνων του
Μόρσι τους έγινε μάθημα αφού άφησαν αρχικά τον Αιγυπτιακό λαό να
αποφασίσει για το μέλλον του. Ευτυχώς αντιλήφθηκαν το θανάσιμο λάθος
τους να αφήσουν την Αίγυπτο να γίνει έστω και για πολύ λίγο χρονικό
διάστημα ένα σουνιτικό Ιράν και έσπευσαν να το διορθώσουν με το
εσωτερικό αιγυπτιακό δίπολο εξουσίας(στρατός-δικαιοσύνη)
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι
ΗΠΑ και λοιπές Μεγάλες Δυτικές χώρες δεν επιθυμούν την εξαφάνιση,
τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο του Άσσαντ και την πλήρη επικράτηση των
σουνιτών ανταρτών ,αλλά την αποκατάσταση των ισσοροπιών σε στρατιωτικό
επίπεδο στη Συρία .Ετσι τα αντιμαχόμενα μέρη θα προσέλθουν στο τραπέζι
των διαπραγματεύσεων ως ισότιμα μέλη προκειμένου να είναι διαλλακτικά ως
προς το ζήτημα αμοιβαίων υποχωρήσεων.Το τελικό status της
Συρίας θα είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μία πολύ χαλαρή
ομοσπονδία θρησκευτικών και εθνικών ομάδων,ημιανεξάρτητων σε πρώτο χρόνο
τουλάχιστον,κάτι σαν το καθεστώς του Β.Ιράκ,προκειμένου να δύνανται να
χρησιμοποιηθούν ανάλογα σε βάρος άλλων γειτονικών κρατών,όπως
Ιράν,Τουρκία κατά περίπτωση.
Αυτός είναι και ο λόγος που η
αμερικανική κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως των λοιπων ευρωπαικών
δυνάμεων στρατιωτική αντίδραση κατά της Συρίας θα είναι μικρής έως
μεσαίας έκτασης,ολιγοήμερη και μόνο με χειρουργικά κτυπήματα με
πυραύλους cruise.Θα έχει δε το χαρακτήρα των αντιποίνων για την
υποτιθέμενη ή μη χρήση χημικών όπλων από τον Άσσαντ.Αυτή η ενέργεια έχει
και το χαρακτήρα της παρακαταθήκης μελλοντικά για οποιονδήποτε ήθελε
χρησιμοποιήσει χημικά όπλα,με κυριότερο αποδέκτη το Ιράν.
Εννοείται ότι η Ρωσία του Πούτιν ως
επανακάμψουσα υπερδύναμη, παρά τους όποιους λεκτικούς λεονταρισμούς
,αφενός είναι ενήμερη και σύμφωνη με τις παραπάνω εξελίξεις, αφετέρου
έχει διασφαλίσει τα συμφέροντά της στην χαλαρή ομοσπονδιακή Συρία που θα
προκύψει μελλοντικά.
Εξυπακούεται ότι η Συρία θα εξακολουθεί και μελλοντικά να αποτελεί το σταθερό αγκυροβόλιο της Ρωσίας στη Μ.Ανατολή.
Άλλωστε ο Πόυτιν έχει αποδείξει ότι
είναι πολύ δεινός και άξιος διαπραγματευτής και πως αν δεν διασφαλιζόταν
τουλάχιστον τα γραφόμενα εδώ,η ρωσική αντίδραση θα ήταν πολύ μεγάλη και
καθόλου ευχάριστη.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr