«εξαιρετικά ατυχές γεγονός», το οποίο μπόρεσε να καλυφθεί μόνο σε «ανώτατο πολιτικό επίπεδο».
Το περιεχόμενο του γεγονότος: Κατά την ψηφοφορία για το πρόγραμμα βοήθειας της Ελλάδας την περασμένη εβδομάδα, ο βραζιλιάνος εκπρόσωπος στο εκτελεστικό όργανο του ΔΝΤ απείχε και στη συνέχεια ανακοίνωσε δημοσίως τη δυσαρέσκειά του για την πολιτική διάσωσης του ΔΝΤ. Επρόκειτο για σαφή παραβίαση εσωτερικής συμφωνίας. Η Λαγκάρντ θύμωσε πολύ και πήρε τηλέφωνο τον υπουργό οικονομικών της Βραζιλίας, ο οποίος τελικά την διαβεβαίωσε ότι η Βραζιλία στηρίζει πλήρως την Ελλάδα και θα ψηφίσει υπέρ του προγράμματος, «αν η ψηφοφορία μπορεί να επαναληφθεί».
Λύθηκε έτσι το πρόβλημα; Ουδόλως. Η εσωτερική διαμάχη για τη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης διογκώνεται καιρό τώρα και σύντομα θα φουντώσει. Πολλές αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες, που εκπροσωπούνται στο ΔΝΤ, δεν καλοβλέπουν το ότι οι συγκριτικά εύποροι Ευρωπαίοι δεσμεύουν το μεγαλύτερο μέρος της δανειακής βοήθειας. Και δεν τους διαφεύγει ότι υπάρχουν προσπάθειες και εντός της ΕΕ να φύγει το ΔΝΤ από τα όργανα διάσωσης. Γιατί να μην εκπληρώσει το ΔΝΤ την επιθυμία των Ευρωπαίων, ρωτάνε.
Η Λαγκάρντ υπερασπίζεται την πολιτική της, επισημαίνοντας ότι το ΔΝΤ κάνει στην Ελλάδα αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε, να σταθεροποιεί δηλαδή το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ασαφές παραμένει όμως μέχρι πότε η Γαλλίδα θα συγκρατεί τους επικριτές της με αυτό το επιχείρημα. Η πλάστιγγα της ισορροπίας δυνάμεων εντός του Ταμείου έκλινε τα προηγούμενα χρόνια υπέρ των αναδυομένων χωρών, που δεν διστάζουν να προωθούν την επιρροή τους.
Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αλλάξει ο ρόλος του ΔΝΤ. Για τα κράτη με κακά δημοσιονομικά έχουν ανοίξει νέες πηγές χρηματοδότησης. Η οικονομική έκρηξη των πρώτων υλών γέμισε τα ταμεία χωρών όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, που μπορούν πλέον να ασκούν μια διπλωματία επιταγών και είναι πρόθυμες να χορηγούν δάνεια χωρίς τους επαχθείς όρους του ΔΝΤ. Αυτό χαροποιεί ιδιαίτερα τους Αιγύπτιους, για παράδειγμα. Το ΔΝΤ σήμερα έχει ζήτηση περισσότερο σαν think tank και διακρατικό συμβουλευτικό όργανο, παρά ως ανώτατο χρηματοδοτικό όργανο.
Αλλά το Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν είναι πάντοτε ευπρόσδεκτο, κι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Γερμανία. Η Λαγκάρντ δεν κουράζεται να υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους την υπόσχεση που έδωσαν στην Ελλάδα: Αν η χώρα εκπληρώνει τους όρους των μεταρρυθμίσεων, θα λαμβάνει νέα βοήθεια. Για τους ειδικούς του ΔΝΤ αυτό σημαίνει: κούρεμα του χρέους, το οποίο όμως το Βερολίνο συνεχίζει να απορρίπτει.
http://www.lykavitos.gr/archives/42184