Το επί αιώνες παραμελημένο αυτό κομμάτι του γυναικείου σώματος αναδεικνύεται στη σύγχρονη πραγματικότητα σε κυρίαρχο «αντικείμενο πόθου» και ...
«φονικό όπλο» πολλών γυναικών ανά την υφήλιο, που εξαργυρώνουν σε πλούτο αυτή ακριβώς την πλευρά της εικόνας τους, ανατρέποντας μάλιστα πολλά δεδομένα όσον αφορά τη γυναικεία σιλουέτα.
«Πρόκειται για μία πολιτισμική σύγκρουση για την παγκόσμια κυριαρχία. Αυτό γίνεται για να καθοριστεί τι είναι όμορφο, ποια είναι τα κριτήρια και πώς καθορίζεται η επιθυμία», αναφέρει σε συνέντευξή του στη Liberation, ο κοινωνιολόγος Jean Claude Kaufmann.
Η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει με διάφορα μοντέλα, χρειάζεται έναν περιοριστικό κώδικα.
Εδώ και αιώνες, η λευκή χριστιανική Δύση έχει κυριαρχήσει στον κόσμο και οδήγησε σε ένα πρότυπο ομορφιάς αδύνατο.
Με την άνοδο όμως των αναδυόμενων χωρών, αυτή η κυριαρχία πλησιάζει στο τέλος της σήμερα. Υπάρχει μία αντεπιθεση των καμπύλων και τα οπίσθια είναι το έμβλημα της διαφοράς αυτής.
Κι ενώ είχαμε εδώ και αιώνες το πρότυπο των λεπτών γλουτών, υπάρχει η επιθυμία για να εκφραστεί περισσότερος αισθησιασμός, φιληδονία και να αρνηθούμε την ψυχρότητα του Βορρά.
Όσον αφορά την πολιτική διάσταση του θέματος, ο Claude Kaufmann αναφέρει ότι στις δυτικές χώρες, η λεπτή σιλουέτα αποτελούσε ένα μέσο κοινωνικής διάκρισης. Αυτό το μοντέλο κέρδισε τις μεσαίες τάξεις σε μεγάλες πόλεις του νότου,. Στο Ντακάρ ή στο Ρίο ντε Τζανέιρο κάνουν μασάζ στους γλουτούς για να τους λεπτίνουν. Αλλά ταυτόχρονα σε αυτές τις πόλεις υπάρχει ένα κίνημα το οποίο προβάλλει και υποστηρίζει τα μεγάλα οπίσθια, όπως αυτό είναι εμφανές σε μουσικά βίντεο ή σε club. Αυτή η μόδα εξαπλώθηκε βόρεια, όπου οι γυναίκες υιοθετούν πρότυπα ενάντια σε ό,τι ίσχυε στο παρελθόν, όπως αυτά της Beyonce, της Jenifer Lopez και τις Nicki Minaj.
Αυτό το μέρος της γυναικείας ανατομίας είχε περιφρονηθεί από τον χριστιανικό πολιτισμό. Κατά τον Μεσαίωνα το πρόσωπο είχε τα πρωτεία ως ένα χαρακτηριστικό της "θεϊκής ομορφιάς". Αντίθετα οι γλουτοί δεν φαίνονταν, καθώς ήταν καμουφλαρισμένοι. Στην καλύτερη περίπτωση τα οπίσθια αγνοήθηκαν ή γελοιοποιήθηκαν. Στη χειρότερη περίπτωση είχαν παρομοιαστεί με όλες τις μικρότητες.
Ωστόσο, ο Kaufmann λέει ότι είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς το ποιος θα κερδίσει σήμερα αυτόν τον πόλεμο, καθώς η «τρελή μηχανή» που προάγει το σούπερ αδυνάτισμα διαθέτει αρκετή δύναμη πυρός, αλλά και οι καμπύλες αποκτούν όλο και πιο ισχυρή θέση. Είναι επίσης πιθανό όλη αυτή η υπόθεση να είναι απλά μία παρένθεση, όπως στη δεκαετία του '50. Κάθε εποχή έχει τα δικά της «όπλα», που είναι στην πραγματικότητα πολύ ασταθή και προσωρινά.
Πάντως, ο Kaufmann, καταλήγοντας, «προσγειώνει απότομα» τους αναγνώστες λέγοντας: Τα ιδανικά οπίσθια δεν υπάρχουν.
μακελειο