Το «βαθυπασόκ» χτες, σήμερα, αύριο…

του Δημήτρη Χαντζόπουλου

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*
Νομίζω ότι οι φορείς του κρατικού πατερναλισμού, της πεισματικής πελατοκρατίας και κομματοκρατίας, και της συναλλαγής σε όλα τα επίπεδα, που θα ονομάσω με μια λέξη, βαθυπασόκ, βρίσκονται σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς μετά την κατάρρευση του κεντρικού οχήματος.
Και ανάμεσα στους μεταρρυθμιστές….

Τάχουν βρει με τα υπολείμματα των μηχανισμών σε όλα τα κόμματα – δεν θα τους βρεις μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και στην ΔΗΜΑΡ, στην Δράση, στις κινήσεις του μεσαίου χώρου μεταμφιεσμένους σε μεταρρυθμιστές ή και λουφάζοντες προσωρινά. 

Το ξέρουν το σπορ. 

Τάχουν βρει με την διακυβέρνηση Σαμαρά γιατί δεν ανοίγει παλιές ιστορίες – Άκης και Παπακωνσταντίνου αρκούν για εκτόνωση. Τρέμουν μια άλλη κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτον γιατί εκείνη αναζητώντας έσοδα θα ανοίξει τις ιστορίες διαφθοράς του βαθυπασόκ ακόμα και για εντυπώσεις.
Αυτά λοιπόν τα «σταγονίδια» μπλοκάρουν με υπονόμευση, αρχηγισμούς, συνωμοσίες κλπ κάθε προσπάθεια ανασύνταξης της κεντροαριστεράς και του μεσαίου χώρου με διακριτή, αυτόνομη από την δικομματική κυβέρνηση πολιτική άποψη και σχέδιο και λοιδορούν όποιους αποκαλύπτουν την τακτική τους ως «συριζαίους» για να τους απομονώσουν και απαξιώσουν, ποντάροντας στον αντισυριαζαϊκό αυτοματισμό που έχει παγιωθεί στις τάξεις των μεταρρυθμιστών, με ευθύνη φυσικά και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ και των εκάστοτε ανεδαφικών υποσχέσεών του ή της τυφλής υποστήριξης κάθε κινήματος «αντί».

Το φαινόμενο του βαθυπασοκικού λαϊκισμού και εισοδισμού σε πρώην όμορους χώρους δεν έχει μελετηθεί επαρκώς – και μακάρι να είχαν συγκεντρωθεί όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα θα ήσαν απλά (όποιος έχει ασχοληθεί με δημοτικές εκλογές ας θυμηθεί πως οι άνθρωποι του βαθυπασόκ βρισκόντουσαν ως δια μαγείας σε όλους τους συνδυασμούς και θα καταλάβει τι συμβαίνει τώρα). Όχι, τα πράγματα είναι πολύπλοκα.

Το βαθυπασόκ συμβολίζει όλη εκείνη την απεχθή χρήση του κράτους ως λάφυρο, τον ακραίο πελατειασμό, την συναλλαγή και την μίζα, τις παραγγελίες άχρηστων πανάκριβων ιατρικών μηχανημάτων ή στρατιωτικού εξοπλισμού για την προμήθεια σε ημετέρους, την καταχρέωση του δημοσίου με κομματικούς διορισμούς, τα υπερτιμολογημένα δημόσια έργα (συχνά βιτρίνας) και όλη την αρρωστημένη νοοτροπία του νεοπλουτισμού χωρίς εργασία, χωρίς παραγωγή, χωρίς τιμωρία των υπευθύνων.

Και το εναπομείναν σημερινό ΠΑΣΟΚ επιδιώκοντας την ασυλία, έχει προσκολληθεί στον Σαμαρά και την πολιτική του (από την οποία προσπαθεί να διαφοροποιηθεί στα …σημεία), όμηρος του παρελθόντος του. 

Η δε θεωρία των δυο άκρων του Φαήλου το εξυπηρετεί και αυτό αφού το τοποθετεί ανέξοδα και αυτόματα στο ερημωμένο – κατά μέγα μέρος εξ αιτίας του – πολιτικό κέντρο. 

Ο μεταρρυθμιστικός χώρος δεν πρόκειται να ανασυγκροτηθεί αν δεν απεγκλωβιστεί από την θανάσιμη αγκαλιά του βαθυπασοκ και των ανθρώπων του (και σε αυτό έχει δίκιο ο Φ Κουβέλης, άλλο αν και ο ίδιος ελέγχεται για φιλοξενία μέρους του μηχανισμού αυτού) και αν δεν μπορέσει να αρθρώσει αντικυβερνητικό λόγο και διακριτό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Η δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του «σχεδίου βαθυπασόκ» για να κόψει οποιαδήποτε γέφυρα και διάλογο με τις νηφάλιες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ βγει τυχόν πρώτο κόμμα, το βαθυπασόκ θα είναι το πρώτο που θα τρέξει να «συνεργαστεί» μαζί του, Γιατί έχει τόσο ανάγκη την συμμετοχή στην εξουσία… έστω και δίνοντας συννενοημένα μερικά στελέχη του, έστω ταπεινωμένο αλλά ασφαλές από την ανοιχτή  διερεύνηση του παρελθόντος. 

Μια πολιτική δύναμη δέσμια κρίσιμων προσωπικών σκοπιμοτήτων, δεν μπορεί ποτέ να συμβάλλει σε μια ανασυγκρότηση της δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς/κεντροαριστεράς. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι συνενοχή στην καταβαράθρωση της χώρας από την οθωμανική πολιτική του Σαμαρά. 

Εξαιρούνται πάντα άτομα που παίρνουν τις ευθύνες τους και διαχωρίζουν την θέση τους.

*προέκταση σχολίου στο fb

η αριστερή στρουθοκάμηλος