Η κοινωνία δοκιμάζεται , χαρακτηρίζεται , απολογείται και συγχρόνως μάχεται να αποδείξει ότι επιβιώνει και συντηρείται μέχρι την αυτοκαταστροφή της. Ένα τέλος που διαγράφεται στα κατάστιχα της ..
τυφλής υπακοής μιας μειοψηφίας που προσπαθεί αγοράζοντας χρόνο και συνειδήσεις να επιβάλει το σκοπό της εξυπηρετώντας σκοπιμότητες για χάριν δήθεν της σωτηρίας μας. 58 διαφορετικές προσωπικότητες, 58 διαφορετικά σακούλια όπως λένε στο μικρό χωριό μου που ξαφνικά ξύπνησαν, βρεθήκαν, φόρεσαν τα καλά τους, βρήκαν στο δρόμο τους Α. Κακλαμάνη, Λοβερδο, Βενιζέλο, Σημίτη κι αλλ…..και παραλίγο να βρουν δυο τρεις ακόμα που δυστυχώς η ευτυχώς χασανε το προσανατολισμό τους ( Τσοχατζόπουλο, Σμπωκο…..,). Σύντομα θα βρουν το φως κάποιος θα τους φωτίσει να μεταναστεύσουν κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της αλληλεγγύης , της ανθρωπιάς, της συμπόνιας, της ομόνοιας, της αλήθειας και τόσων άλλων ανθρώπινων αρετών που εύκολα κανείς ευαγγελίζεται. Σε ποιους όμως ? Μήπως δεν υπάρχει κανένας να ακούσει ? Περιμένουμε στους δρόμους, στα καφενεία , στα σοκάκια, και σε λίγα εναπομείναντα σπίτια να ακούσουμε τι καινούργιο μας φέρνουν πάλι και τι μας ξημερώνει αύριο. Ξεχάσαμε να συστηθούμε,, Πολιτικός ….. τάδε …… Διανοούμενος ….. τάδε ……. Οι απαντήσεις είναι οι ίδιες όπως εκείνες δόθηκαν στα χρόνια του διχασμού λίγο πριν τη λήξη του πολέμου 40 – 45. Ο μεγάλος λογοτέχνης και ποιητής Ν. Καζαντζάκης μαζί με μια ομάδα διανοουμένων της εποχής ίδρυσε με δική του πρωτοβουλία τον Αύγουστο του 45 τη ¨Σοσιαλιστική Εργατική Ένωση ( Σ Ε Ε ) με σκοπό να αγωνιστεί για τη Δημοκρατία την Ελευθερία το σοσιαλισμό αποτρέποντας το αιματοκύλισμα που έβλεπε να ερχόταν, πράγμα που λίγοι σήμερα γνωρίζουν. Προσπάθεια γενναία που δεν κατάφερε να επαναφέρει την εθνική ενότητα των Ελλήνων. Άλλη σημαντική κίνηση που δεν απέτρεψε το αναπόφευκτο ίδρυση σωματείου με τίτλο δημοκρατικός Σύλλογος Διανοουμένων ΄΄ αλλά και πάλι οι προσπάθεια έπεσε στο κενό μη μπορώντας να αποτρέψει την εμφύλια σύγκρουση. Ούτε και ο πολιτικός κόσμος κατάφερε να ξεπεράσει το χάος που επικρατούσε προσφέροντας κυβερνητικές λύσεις με ηγέτη όπως του Παν, Κανελλόπουλου. Ιστορικά του παρελθόντος που δεν ευχόμαστε ούτε να ζήσουμε αλλά ούτε και να γράψουμε διαβάζοντας τα οι επόμενες γενιές των Ελλήνων. Οι κινήσεις των 58 του σήμερα είναι καταδικασμένες στη συνείδηση του λαού όχι γιατί στερούνται αισθήματα φιλοπατρίας (κατά τη γνώμη μου ελέγχεται αυτό), αλλά γιατί δεν υπάρχει στην ανθρωπιστική κρίση που περνάμε και βιώνουμε σαν έθνος ,ο Ανθρωπισμός. Ανθρωπισμός να δίνει έμφαση στον άνθρωπο στις αξίες του και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του. Ανθρωπισμός να μετουσιώνεται σε στάση ζωής θεωρώντας τον άνθρωπο πρώτη αξία της ζωής. Η κοινωνία δεν περιμένει ένα ακόμα σωτήρα βγαλμένο από κινήσεις των 58 , 68, 108 , αλλά περιμένει και έχει ανάγκη από ανθρωπιστή ηγέτη να μπορεί να πλάσει τους Έλληνες με θέληση ξανά με σεβασμό και αγάπη για το συνάνθρωπο του.